Ο Αψβουργικός αυτοκρατορικός στρατός κερδίζει μια καταλυτική νίκη επί των Οθωμανών, στο Μόχατς, στις ουγγρικές πεδιάδες.
Τέσσερα χρόνια μετά την ήττα των Οθωμανών στη Βιέννη, οι Ευρωπαίοι είχαν περάσει πλέον στην επίθεση με τη συγκέντρωση 60.000 ανδρών υπο τη διοίκηση του Καρόλου φον Λόθρινγκεν (Κάρολος της Λωρραίνης).
Στην σύγκρουση οι Οθωμανοί με επικεφαλής το Μεγάλο Βεζύρη, Σαρί Σουλεϊμαν πασά, επέπεσαν ορμητικά στα αψβουργικά στρατεύματα ενώ ακόμα συγκεντρώνονταν, κάτι που τους έδωσε τοπική υπεροχή στο αριστερό των Χριστιανικών στρατευμάτων. Όμως αντί να εκμεταλλευτούν την επιτυχία τους, οι Τούρκοι ξεκίνησαν την προσφιλή τακτική τους, να οχυρώνουν το πεδίο, τάσσοντας πυροβόλα για άμυνα, που θα έφθειραν αρκετά τον εχθρό, ώστε στη συνέχεια να ακολουθήσει σαρωτική επίθεση ιππικού. Η ανάπαυλα αυτή έδωσε χρόνο στους Αψβουργούς να αναδιοργανωθούν και να αντεπιτεθούν, σαρώνοντας το οθωμανικό πεζικό και αποκρούοντας μια επίθεση του ιππικού.
Ο Σουλεϊμάν καταδιωκόμενος από τους ίδιους τους άντρες του, ζήτησε καταφύγιο στον Σουλτάνο. Οι Γενίτσαροι κι ο στρατός τον ακολούθησαν και ενώπιον του Μαχμούτ του 4ου απαίτησαν το κεφάλι του κατηγορώντας τον για την ήττα. Για να αποφύγει το λιτσάρισμα ο ίδιος, ο σουλτάνος συναίνεσε. Λίγο μετά, βέβαια, οι Γενίτσαροι τον εκθρόνισαν υπέρ του αδερφού του, Σουλεϊμάν του 2ου.
