Ο Ολλανδικός και Βρετανικός στόλος συγκρούονται στη Βόρειο Θάλασσα με έπαθλο τη θαλάσσια κυριαρχία και την επικοινωνία και το εμπόριο με την Αμερικανική ήπειρο, που τότε επαναστατούσε κατά της βρετανικής πατρωνείας.
Γάλλοι και Ολλανδοί ήταν ανταγωνιστές των Βρετανών στους ωκεανούς, έχοντας συνάψει εμπορικές σχέσεις με τις Αμερικανικές αποικίες, σχέσεις που η Βρετανία προσπαθούσε να αποτρέψει. Έτσι βρετανικά πλοία σταματούσαν γαλλικά και ολλανδικά στον Ατλαντικό για έλεγχο, ακόμη και κατάσχοντας σκάφη και φορτίο. Οι ενέργειες αυτές ερέθισαν τις σχέσεις με την Ολλανδία.
Το Δεκέμβριο του 1780, η Βρετανία κήρυξε τον πόλεμο στην Ολλανδική Δημοκρατία, ώστε να σταματήσει τον εφοδιασμό των αμερικανών επαναστατών από τις Ολλανδικές Αντίλλες στον Ατλαντικό. Οι Ολλανδοί όμως ήταν ικανότατοι ναυτικοί και ο στόλος τους είχε ταπεινώσει συχνά τους Βρετανούς στις αναμετρήσεις τους στα μεταξύ τους ύδατα. Και μπορούσε να απειλήσει στα ύδατα της Βαλτικής, από όπου οι Βρετανοί έκαναν εμπόριο ξυλείας με τις εκεί χώρες, για τα πλοία του μεγάλου εμπορικού και πολεμικού τους στόλου.
Έτσι, όταν ολλανδική μοίρα συναντήθηκε με βρετανική που επέστρεφε από ανεφοδιασμό στη Βόρειο Θάλασσα, στην αβαθή ζώνη του Dogger Bank, η σύγκρουση ήταν αναπόφευκτη. Κατά ειρωνεία της μοίρας, και οι δύο στόλοι ήταν απροετοίμαστοι για μάχη. Οι Βρετανοί είχαν πολλά εμπορικά μεταξύ του στόλου τους, επιταγμένα και μετεσκευασμένα σε πολεμικά βιαστικά, με πληρώματα ανεκπαίδευτα σε ελιγμούς. Ενώ και οι Ολλανδοί είχαν θέματα λειψανδρίας που αντιμετώπισαν στρατολογώντας πολλούς ναύτες του εμπορικού ναυτικού, άπειρους στη μάχη. Ακόμη, και οι δύο στόλοι είχαν πολλές αβαρίες και αρκετά πυροβόλα τους δεν λειτουργούσαν.
Παρόλα αυτά, ο Βρετανός ναύαρχος σερ Χάιντ Πάρκερ προετοιμάστηκε για σύγκρουση: έδιωξε τα εμπορικά που συνόδευε προς τις βρετανικές ακτές και σχημάτισε γραμμή με τα πολεμικά του. Η μάχη υπήρξε περιορισμένη (7 πλοία της γραμμής και 6 φρεγάτες σε κάθε πλευρά) αλλά σκληρή με μεγάλες εκατέρωθεν απώλειες (110-140 νεκρούς και 350-400 τραυματίες). Οι Βρετανοί κινήθηκαν πρώτοι, αν και κάπως ανοργάνωτα λόγω απειρίας των πληρωμάτων και κατεύθυνσης αέρα, ανοίγοντας πυρ. Ο Ολλανδός ναύαρχος Γιοχάν Άρνολντ Ζούτμαν κρατήθηκε μέχρι που έφτασαν σε απόσταση 50 μέτρων από τα κανόνια του, απόσταση που ακόμα και οι μουσκετοφόροι μπορούσαν να χτυπήσουν στόχο.
Η σύγκρουση κράτησε τρεισήμισυ περίπου ώρες και ήταν χαοτική. Τελικά, οι Ολλανδοί αποσπάστηκαν πρώτοι, υποχωρώντας προς τις ακτές τους, με τους Βρετανούς να αδυνατούν να τους καταδιώξουν λόγω σύγχυσης. Και οι δύο πλευρές ισχυρίστηκαν ότι νίκησαν αλλά στην πραγματικότητα ήταν μια αιματηρή ισοπαλία, με τους Ολλανδούς να μην ξεμυτίζουν από τα λιμάνια τους και τον ίδιο τον Πάρκερ να παραδέχεται κατ’ ιδίαν την ήττα του, παραιτούμενος του αξιώματός του.
