Σε μια από τις αναμετρήσεις της Επαναστατικής Γαλλίας με τις βασιλόφρονες δυνάμεις του Πρώτου Συνασπισμού, το 1794, η γαλλική επαναστατική Στρατιά του Βορρά κερδίζει μια σπάνια νίκη έναντι του συμμαχικού στρατού Βρετανών, Αυστριακών και Αννοβέριων, όταν οι τελευταίοι της επιτίθενται στο Τουρκουάν, κοντά στα σημερινά σύνορα με το Βέλγιο.
Η Γαλλία των πρώτων ετών της Γαλλικής Επανάστασης ήταν σε αναταραχή. Ο επαναστατικός οίστρος οδήγησε τους ηγέτες της επανάστασης να εκκαθαρίσουν όλες τις διοικητικές θέσεις από άτομα που ανήκαν έστω και στον φιλικό κύκλο των βασιλιφρόνων ή της αριστοκρατίας. Σε μια χώρα που, όπως και όλες οι άλλες χώρες της εποχής, στελέχωνε τον διοικητικό της οργανισμό με μέλη της κατώτερης ή μέσης αριστοκρατίας αυτό σήμαινε πως όλες οι ηγετικές θέσεις του στρατού και της δημόσιας διοίκησης “χήρεψαν” από έμπειρα και αρκετά συχνά ικανά στελέχη για να αντικατασταθούν από άτομα που μικρή ή καθόλου σχέση είχαν με το αντικείμενο.
Με τους επαγγελματικούς ευρωπαϊκούς στρατούς να εκστρατεύουν ήδη εναντίον της για να αποκαταστήσουν τον βασιλιά Λουδοβίκο στο θρόνο του, ο άλλοτε περήφανος γαλλικός στρατός υπέστη φριχτές ήττες αποκλειστικά λόγω έλλειψης διοίκησης. Στο Ρήνο, ωστόσο, η γαλλική Στρατιά είχε τις περισσότερες δυνατότητες να σταθεί. Ενισχυμένη με άνδρες και πολεμικά εφόδια για την προστασία του κρίσιμου δρόμου προς το Παρίσι, καρδιά της Επανάστασης, οι Γάλλοι στρατιώτες είχαν την ευκαιρία να δώσουν μια νικηφόρα μάχη βασισμένοι στην καθοδήγησε στρατηγών με εμπειρία που υπηρέτησαν στον βασιλικό στρατό της Γαλλίας αλλά τάχθηκαν με την Επανάσταση (αν και τελούσαν υπό μόνιμη παρακολούθηση για τα φρονήματά τους).
Τον Απρίλιο του 1794, ο συμμαχικός στρατός εξαπέλυσε μια πολλαπλή επίθεση μέσω της Φλάνδρας κατά της Γαλλίας. Στις 18 Απριλίου, το ιππικό του διέλυσε μια γαλλική στρατιά 20.000 ανδρών δίνοντας ένα ισχυρό έρεισμα στους Συμμάχους. Τον Μάιο, 6 διαφορετικές φάλαγγες προέλασαν προς την πόλη Λίλ της Γαλλίας εναντίον της Στρατιάς του Βορρά. Αντί να αμυνθεί, ο Γάλλος στρατηγός Ζοζέφ Σουάμ, ασκών προσωρινά τη διοίκηση της Στρατιάς καθώς ο διοικητής της στρατηγός Ζαν-Σαρλ Πισεγκρύ απουσίαζε, συνεννοήθηκε με τους μεράρχους του και αντεπιτέθηκε στον συμμαχικό στρατό.
Ο τελευταίος ακολουθώντας το επιτελικό σχέδιο του στρατηγού βαρώνου Κάρλ Μακ φον Λάιμπεριχ (ο μετέπειτα γνωστός ως «δυστυχής στρατηγός Μακ» που παραδόθηκε χωρίς ο στρατός του να ρίξει ούτε τουφεκιά), κινείτο χωρισμένος σε έξι φάλαγγες μέσα από τα περάσματα των ποταμών και καναλιών της περιοχής.
Το αποτέλεσμα δικαίωσε τον Σουάμ: οι Αυστριακοί ενεπλέκησαν σταδιακά και μία μία οι φάλαγγές τους νικήθηκαν. Οι Σύμμαχοι απώλεσαν 4.000 νεκρούς και 1.500 αιχμαλώτους καθώς και 60 πυροβόλα έναντι 3.000 νεκρούς και 7 πυροβόλων των Γάλλων.
