Με μόλις 70 χιλιάδες άνδρες, ο Ναπολέων προσπαθεί να αντισταθεί στο αναπόφευκτο, αντιμετωπίζοντας ένα συμμαχικό συνασπισμό 13 εθνών και μισού εκατομμυρίων στρατιωτών.
Ο Γαλλικός Στρατός έχει δεχθεί ένα μοιραίο χτύπημα κατά την καταστροφική εκστρατεία στη Ρωσία, το 1812, με χιλιάδες βετεράνους του να αφήνουν την τελευταία τους πνοή στην αφιλόξενη από την πολεμική δράση, τις ασθένειες και κυρίως το απάνθρωπο κρύο του ρωσικού χειμώνα. Η άλλοτε κραταιά “Μεγάλη Στρατιά” αποδεκατίστηκε ενώ έχασε όλα της σχεδόν τα άλογα δίνοντας μάχες οπισθοφυλακών. Ο Ναπολέων θα διαφύγει και θα προσπαθήσει να αναστήσει τον στρατό του, καλώντας χιλιάδες νεαρούς νεοσύλλεκτους αλλά το αποτέλεσμα δεν θα είναι το ίδιο.
Στις αρχές του 1814, οι Σύμμαχοι οργανώνονταν μεταφέροντας τον πόλεμο στο έδαφος της μητροπολιτικής Γαλλίας για να καταφέρουν το οριστικό χτύπημα στην “καρδιά του θηρίου”. Κοντά στους Ρώσους και τους Βρετανούς βάδιζαν τώρα και οι Αυστριακοί, οι Πρώσσοι, οι Ολλανδοί, οι Βαυαροί και τα κρατίδια της Βάδης, της Σαξωνίας και της Βυρτεμβέργης, οι περισσόεροι απρόθυμοι πρώην σύμμαχοι των Γάλλων κατά της Ρωσίας. Δύο στρατιές, της Σιλεσίας υπό τον Πρώσσο στρατάρχη Μπλύχερ από τα βορειοδυτικά, και της Βοημίας υπό τον πρίγκηπα Σβάρτζενμπεργκ από τα δυτικά, κινούνταν με κατεύθυνση το Παρίσι.
Έχοντας φθείρει σημαντικά του Πρώσσους στις μάχες του Σαμπομπέρ και Μονμιράϊγ τις προηγούμενες δύο μέρες, οι δυνάμεις του Ναπολέοντα πρόφτασαν την εμπροσθοφυλακή της Στρατιάς της Σιλεσίας. Η κύρια δύναμη των Γάλλων είχε στραφεί προς τις προσπάθειες του στρατάρχη Γιόρκ και του πρίγκηπα φον Όστεν-Σάκεν, αφήνοντας τον Μπλύχερ στη “φροντίδα” του Γάλλου στρατάρχη ΜακΝτόναλντ.
Ο τελευταίος είχε εντολές να συναντήσει και να εμπλέξει τους Ρωσο-Πρώσσους, πριν περάσουν τον ποταμό Μάρνη και καταλάβουν το Σατώ-Τιερύ (Chateau-Thierry). Οι Πρώσσοι, όμως, κατόρθωσαν να περάσουν το ποτάμι και να εγκαταστήσουν προγεφύρωμα. Ο Ναπολέων ανέλαβε ο ίδιος δράση, αφήνοντας μια μικρή δύναμη να επιτηρεί τον Μπλύχερ ενώ η 2α Μεραρχία της Παλιάς Φρουράς, τέσσερα τάγματα Γρεναδιέρων της 1ης Μεραρχίας, της Μεραρχίας Voltigeur και μέρος του ιππικού της Φρουράς, βάδισε ταχύτητα προς το Σατώ-Τιερύ.
Οι Πρώσσοι κατείχαν μια σειρά από λόφους, αλλά οι Γάλλοι τους προσέβαλαν αιφνιδιαστικά αναγκάζοντάς τους να εγκαταλείψουν τις αρχικές τους θέσεις. Μια ισχυρή επέλαση του ιππικού υπό τον στρατάρχη Νέϋ διέσπασε τις γραμμές Πρώσσων και Ρώσων, σαρώνοντας αρκετά “τετράγωνα” πεζικού και θα είχε επιτύχει να διαλύσει εντελώς την παράταξη, αν μια τυχαία τοποθετημένη ρωσική πυροβολαρχία δεν τον ανέκοπτε, επιτρέποντας στους συμμάχους να υποχωρήσουν με σχετική τάξη. Η ανατίναξη της γέφυρας του Μεύση κοντά στο Σατώ-Τιερύ διέκοψε την επαφή μεταξύ των δύο στρατών και έδωσε τέλος στη μάχη.
Με τίμημα 600 περίπου απωλειών, ο Ναπολέων προκάλεσε 2.750 στους Ρωσο-Πρώσσους όμως αυτό δεν θα ήταν αρκετό. Μετά από λίγες αποσπασματικές νίκες, οι Σύμμαχοι του 6ου αντιναπολεονικού Συνασπισμού θα έφταναν έξω από το Παρίσι στα τέλη Μαρτίου σαν χείμαρος ανδρών και υλικού και ο Κορσικανός λέων δεν θα μπορούσε να κάνει τίποτα για να τους σταματήσει.
