Μετά την υποχώρησή του από τη Ρωσία, ο Ναπολέων πολεμά μόνος εναντίον όλων και με έναν στρατό απογυμνωμένο από υλικό και τους βετεράνους των εκστρατειών του, που πέθαναν στις στέπες.
Έχοντας εγκαταλείψει την παραπαίουσα “Μεγάλη Στρατιά” του στα δυτικά σύνορα της Ρωσίας, ο Ναπολέων κάλυψε την απόσταση από τα Πολωνικά σύνορα στο Παρίσι μέσα σε 13 μέρες, για να προλάβει να καταπνίξει μια εξέγερση εναντίον του και να οργανώσει έναν νέο στρατό για τις μάχες που έρχονταν.
Με τον ρωσικό στρατό να προελαύνει ακάθεκτος, οι παλιοί του αντίπαλοι, Πρώσσοι και Αυστριακοί κινητοποιήθηκαν και πάλι. Με τους νεοσυλλέκτους της “Νέας Στρατιάς”, στην πλειοψηφία τους ανεκπαίδευτους εφήβους που επιστρατεύτηκαν βιαστικά για να αποκρούσουν τον ισχυρότερο στρατό που στάλθηκε ποτέ εναντίον του, ο Ναπολέων είχε λίγες ελπίδες και ακόμα λιγότερες επιλογές.
Πυρήνας του στρατού του ήταν οι λίγες χιλιάδες ταλαιπωρημένοι βετεράνοι και οι 280.000 “Μαρίες-Λουίζες”, ένας περιπαιχτικός όρος των εχθρών του για τους νεοσυλλέκτους που επιστρατεύτηκαν με διάταγμα της συζύγου του, Μαρίας-Λουίζας. Απέναντί του αντιτάχθηκαν 800.000 Πρώσσοι, Ρώσοι, Βαυαροί, Αυστριακοί και Σουηδοί καθώς και οι Πορτογάλοι και Ισπανοί, που πολεμούσαν με τον Ουέλινγκτον στην Ιβηρική χερσόνησσο.
Η “Γερμανική Εκστρατεία” του Ναπολέοντα καθόλο το 1813 θα ήταν η πιο απελπισμένη σειρά μεγάλων πολυνέκρων μαχών, που θα αφήσουν πίσω τους δεκάδες χιλιάδες νεκρούς και άφθονα ευφυή στρατηγήματα που διδάσκονται στις στρατιωτικές σχολές μέχρι σήμερα.
Ο κύκλος των άδοξων μαχών θα κλείσει το 1814 στη διήμερη μάχη στα προάστια του Παρισιού. Οι στρατοί Ρωσίας, Αυστρίας και Πρωσσίας ενώνονται υπό τις διαταγές του Ρώσου στρατάρχη Μπαρκλάϋ ντε Τόλλυ (Ρώσος ευγενής σκωτικής καταγωγής). Ο Ναπολέων είχε στη διάθεσή του λιγότερους από 70.000 άνδρες για να αντιταχθεί στους 400.000 συμμάχους, που επιτίθονταν από διάφορες κατευθύνσεις συγκλίνοντας προς το Παρίσι. Ο Ναπολέων πολέμησε και τους νίκησε έναν προς έναν αλλά οι αριθμοί ήταν έναντίον του.
Προσεγγίζοντας, ο τσάρος Αλέξανδρος ο Ι διακήρυξε πως φέρνει την ελευθερία από τον “ζυγό του Κορσικανού σφετεριστή” και υποσχέθηκε αμνηστία. Το τελευταίο μέτρο έπεισε πολλούς πρώην συνεργάτες, που άρχισαν να αναθεωρούν καλώντας τον Ναπολέοντα να παραιτηθεί. Ο πρίγκηπας Ταλλεϋράνδος, υπουργός Εξωτερικών επί βασιλέων, γαλλικής επανάστασης και Βοναπάρτη, παραδίδει τα κλειδιά της πόλης σηματοδοτώντας την παράδοση του γαλλικού στρατού.
Την επομένη, οι Σύμμαχοι του 6ου Συνασπισμού θα παρελάσουν θριαμβευτικά στο Παρίσι, την πρώτη φορά που γίνεται από 400 χρόνια από τα χρόνια του Εκατονταετούς πολέμου. Τα νέα θα βρουν τον Ναπολέοντα στο παλάτι του Φονταινεμπλώ. Θα παραιτηθεί απρόθυμα και θα εξοριστεί στο νησάκι της Έλβα έξω από την Τοσκάνη. Οι τύχες του πολέμου, όμως, δεν θα τον κρατήσουν για πολύ εκεί…
