Ιδρύεται από τον βασιλιά της Γαλλίας Λουδοβίκο-Φίλιππο η «Λεγεώνα των Ξένων», ένας στρατιωτικός οργανισμός από στρατολογημένους ξένους υπό τη διοίκηση Γάλλων αξιωματικών.
Αν και η πρακτική στρατολόγησης ξένων εθελοντών δεν ήταν χωρίς προηγούμενο στη Γαλλία, τόσο επί «Παλαιού Καθεστώτος» όσο και στα χρόνια της Δημοκρατίας και της Μεγάλης Στρατιάς, η κίνηση του Λουΐ-Φιλίπ συνδύαζε την απομάκρυνση των ξένων βετεράνων από το γαλλικό έδαφος (σε μια περίοδο μεγάλης πολιτικής αστάθειας που θα αποτελούσαν εν δυνάμει απειλή) και την συγκρότηση ενός σώματος «αναλωσίμων» ενόψει του αποικισμού της Αλγερίας. Η πρωτοτυπία σε σχέση με τα παλαιότερα συντάγματα με ξένους, ήταν ότι οι στρατιώτες δεν συγκροτούσαν «εθνικούς λόχους» και μονάδες αλλά εντάσσονταν όλοι μαζί σε ένα “μωσαϊκό” εθνοτήτων, γλωσσών και συνειδήσεων υπό μία σημαία.
Σταδιακά, η λεγεώνα απέκτησε συνείδηση μονάδος και σφυρηλατήθηκε σε όλες τις πολεμικές συγκρούσεις της Γαλλίας, είτε αποικιακού χαρακτήρα είτε υπεράσπισης του εθνικού εδάφους. Κερδίζοντας το σεβασμό εχθρών και φίλων ως μία από τις πιο πειθαρχημένες και εμπειροπόλεμες μονάδες παγκοσμίως, μια συνείδηση στο βωμό της οποίας «έπεσαν» πάνω από 40.000 λεγεωνάριοι ως τώρα.
