Σε μια από τις μεγαλύτερες -μετά τους Ναπολεόντιους πολέμους- σε αριθμό στρατιωτών μάχη (συνολικά 300.000 άνδρες και από τις δύο πλευρές), ο ενωμένος στρατός Γαλλίας και Σαρδηνίας νικά τον Αυστριακό αυτοκρατορικό στρατό στη Βόρειο Ιταλία.
Ο αγώνας για την επανένωση της Ιταλίας, το Ρισορτζιμέντο (Risorgimento) ή “η αναβίωση”, ξεκίνησε με την αφύπνιση του ιταλικού εθνικισμού, που έλαβε σάρκα -όπως και σε πολλά ευρωπαϊκά έθνη- με τη Γαλλική Επανάσταση και ιδίως τους πολέμους του Ναπολέοντα στην ιταλική χερσόνησο. Μετά από αρκετή προετοιμασία και αποτυχημένες εξεγέρσεις, ο 1ος Πόλεμος της ιταλικής Ανεξαρτησίας ξέσπασε το 1848, χρονιά κοινωνικών και πολιτικών επαναστάσεων στην Ευρώπη.
Ο αυστριακός στρατός κατάφερε να καταστείλει την εξέγερση στον ιταλικό Βορρά αλλά το 1859, ο πρωθυπουργός του βασιλείου της Σαρδηνίας, κόμης Καμίλο ντι Καβούρ, κατάφερε να προσελκύσει τον Γάλλο αυτοκράτορα/πρόεδρο Ναπολέοντα τον 3ο, στην κοινή υπόθεση κατά της Αυστρίας και ο πόλεμος επανεκκίνησε. Έτσι Σαρδήνιοι εθελοντές ενώθηκαν με τον γαλλικό στρατό και νίκησαν τον αυστριακό στη Ματζέντα (4 Ιουνίου) και στις 04:30 το πρωί της 24ης Ιουνίου συγκρούστηκαν με τις αυστρο-ουγγρικές δυνάμεις που είχαν οχυρωθεί στις πόλεις του Σολφερίνο, της Καβριάνα και της Βόλτα Μαντοβάνα.
ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ – 4 Ιουνίου 1859: Μάχη της Ματζέντα στην Ιταλία, οι Γάλλοι κερδίζουν τους Αυστριακούς
Για 10 περίπου ώρες, οι Γάλλοι και Ιταλοί επιτίθονταν κατά των αυστριακών οχυρώσεων μετρατρέποντας τις πόλεις σε ερείπια και στρώνοντας το πεδίο με πτώματα διαμελισμένων ανθρώπων και αλόγων. Στος τέλος, η εξάντληση και η φρίκη έκανε τους Αυστριακούς στρατιώτες να παραδοθούν. Σχεδόν 26.000 άνδρες σκοτώθηκαν ή τραυματίστηκαν ενώ σε χιλιάδες υπολογίζονται οι αγνοούμενοι.
Η ανθρωποσφαγή οδήγησε στην υπογραφή της ανακωχής της Βιλλαφράνκα που τερμάτιζε τον 2ο Πόλεμο της Ιταλικής Ανεξαρτησίας. Ο Ναπολέων ο 3ος αποφάσισε πως η Γαλλία δεν άξιζε να χάσει περισσότερα για την ιταλική υπόθεση, όταν μάλιστα η Πρωσσία καραδοκούσε. Η Ιταλία κέρδισε την επαρχία της Λομβαρδίας αλλά όχι και τη Βενετία που τόσο επίμονα ζητούσε ο Καβούρ. Ο τελευταίος παραιτήθηκε θεωρώντας την προσπάθεια αποτυχημένη, αλλά η ουσία ήταν πως η Ιταλία ένιωθε πλέον πως κατείχε αρκετά τμήματα της πατρίδας υπό τη σκέπη της για να κηρύξει την ανεξαρτησία της. Αυτό έγινε το 1861.
Η αυτοψία την επομένη του πεδίου της μάχης και των χιλιάδων νεκρών και των τραυματιών που ψυχοραγούσαν αβοήθητοι, από τον Ελβετό επιχειρηματία και κοινωνικό ακτιβιστή Ζαν Ανρί Ντυνάν, οδήγησε σε δράσεις που κατέληξαν στην ίδρυση του Διεθνούς Ερυθρού Σταυρού στη Γενεύη.
