Επανάσταση κατά του βασιλιά Όθωνα ξεσπά στο Ναύπλιο, με αίτημα την αναμόρφωση του πολιτεύματος, τη διάλυση της Βουλής και τη συγκρότηση Εθνοσυνέλευσης.
Το μίσος κατά των Βαυαρών, που ανδρώθηκε κατά τη διάρκεια της σύντομης περιόδου της Αντιβασιλείας, άρχισε να βρίσκει ακόμη περισσότερους οπαδούς και μετά την ανάληψη της βασιλείας από τον ενήλικο -πλέον- Όθωνα το 1835. Μέχρι τότε, λαός και επιφανείς άνδρες έτρεφαν την ελπίδα πως η περίοδος της αντιβασιλείας θα ήταν προσωρινή (όπως και ήταν) και η ανάληψη των καθηκόντων από τον νεαρό βασιλιά θα έφερνε επιτέλους τον πολυπόθητο αέρα ελευθερίας και συμμετοχής στα κοινά από τους Έλληνες, κυρίως με την καθιέρωση Συντάγματος.
Αλλά και ο Όθωνας έδειξε ένα πρόσωπο στυγνού συνεχιστή της διακυβέρνησης των Βαυαρών τεχνοκρατών. Με τη χώρα να ταλανίζεται από οικονομική δυσπραγία και βαριά φορολογία, μικρές στάσεις ξεσπούσαν κατά διαστήματα αλλά καταστέλλονταν αμέσως από τον βαυαρικό στρατό, που εξελισσόταν σε κύριο όργανο επιβολής της εσωτερικής τάξης.
Το 1843, η λαϊκή αγανάκτηση είχε φτάσει σε τέτοιο σημείο που ξέσπασε η αναίμακτη επανάσταση της 3ης Σεπτεμβρίου, καταλήγοντας να δεχθεί ο βασιλιάς τη θέσπιση Συντάγματος, με λειτουργία εκλεγμένου κοινοβουλίου από το 1844. Η κατάσταση όμως δεν βελτιώθηκε θεαματικά. Στα χρόνια που πέρασαν, πολλοί αντιφρονούντες παρακολουθούντο από την χωροφυλακή και τον στρατό, συχνά συλλαμβάνονταν και εξορίζονταν στο Ναύπλιο, που έτσι είχε γεμίσει με δραστηρίους αντιπάλους της βαυαρικής βασιλείας. To 1859 και το 1861 διενεργήθηκαν εκλογές, αλλά και στις δύο περιπτώσεις οι κυβερνήσεις απολύθηκαν από τον Όθωνα, αρνούμενες να υποκύψουν στις απαιτήσεις και παρεμβάσεις του.
Σε αυτές τις συνθήκες, ξέσπασε στις 1/13 Φεβρουαρίου 1862 -δύο μέρες νωρίτερα από όσο υπολογιζόταν, στο Ναύπλιο κίνημα που θα έμενε στην ιστορία ως τα “Ναυπλιακά”. Η αντιβασιλική επανάσταση είχε πλέον σκοπό την ανατροπή του μονάρχη. Προσωπικότητες όπως ο Δημήτριος Μπότσαρης, γιός του αγωνιστή του 1821, ο Δημήτριος Γρίβας, γιός του στρατηγού Θοδωράκη Γρίβα και εγγονός της Λασκαρίνας Μπουμπουλίνας και ο Πέτρος Μαυρομιχάλης, νομομαθής και γόνος πολιτικών και αγωνιστών της οικογένειας των Μαυρομιχαλέων, πρωτοστάτησαν και οργάνωσαν τους οπλισμένους στασιαστές στις ιδιαίτερες περιοχές τους.
Η κίνηση θα λάβει διαστάσεις και θα τύχει της στήριξης δημοτικών αρχών και των λαϊκών στρωμάτων. Ο Όθωνας όμως θα κινητοποιήσει σημαντικές δυνάμεις που θα κυκλώσουν και θα εξαναγκάσουν τους επαναστάτες σε παραίτηση μετά από αρκετές εβδομάδες συγκρούσεων. Νέα εστία θα ξεσπάσει το Μάρτιο στη Σύρο, αλλά το πολεμικό “Αμαλία” με ισχυρή δύναμη στρατού θα καταπλεύσει και θα συλλάβει και εκεί τους επαναστάτες. Ο Όθωνας τελικά και μετά από αρκετές συγκρούσεις που δεν θα είναι χωρίς απώλειες, θα αμνηστεύσει τους κινηματίες, πλην των πρωταιτίων που θα φυγαδευτούν στη Σμύρνη. Η πτώση του Όθωνα θα επέλθει τον Οκτώβριο μετά από νέο κίνημα εναντίον του.
