Με παρέμβαση των Μεγάλων Δυνάμεων, και συγκεκριμένα του τσάρου Νικολάου του 2ου προς τον σουλτάνο Αβδούλ Χαμίντ, επιτυγχάνεται κατάπαυση του πυρός στο ελληνοτουρκικό μέτωπο του 1897 και τα στρατεύματα σταματούν κάθε δραστηριότητά τους.
Οι Τούρκοι είχαν προελάσει ήδη και καταλάβει ολόκληρη τη Θεσσαλία, ενώ ετοιμάζονταν για νέα επίθεση προς Λαμία, όταν έφτασαν οι διαταγές της εκκεχειρίας. H συμφωνία υπογράφηκε στο χωριό Ταράτσα. Στο μέτωπο της Ηπείρου, που ήταν μικρότερο και πιο απομονωμένο, οι ελληνικές δυνάμεις σημείωσαν κάποιες επιτυχίες στον τομέα Άρτας-Πέτα.
Ο σύντομος πόλεμος όμως είχε τελειώσει. Μέσα σε ένα μήνα και δυο μέρες, οι συνολικές απώλειες για την ελληνική πλευρά ήταν 672 νεκροί, 2.383 τραυματίες και 252 αιχμάλωτοι και για την τουρκική 1.111 νεκροί, 3.238 τραυματίες και 15 αιχμάλωτοι.
Οι απώλειες ήταν πραγματικά μεγάλες, αν ληφθεί υπόψη ότι η συνολική παρατακτέα δύναμη του Ελληνικού Στρατού στο μέτωπο έφτασε τους 38.000 άνδρες περίπου, από τους 75.000 που συγκεντρώθηκαν, χωρίς να υπολογίσουμε τους 2.000 Ιταλούς “Γαριβαλδίνους” εθελοντές. Οι τουρκικές απώλειες, αν και μεγαλύτερες, είναι μάλλον μικρές αν σκεφτούμε ότι ήταν ο επιτιθέμενος σε όλες σχεδόν τις περιπτώσεις, θέση που πάντα επιφέρει φθορά.
Επίσημη συνθήκη που θα υπογραφεί τον Νοέμβριο θα αποκαταστήσει το συνοριακό καθεστώς στα προ του πολέμου όρια (status quo ante bellum) και θα επιβάλλει σημαντικές ελληνικές χρηματικές επανορθώσεις προς την Τουρκία ύψους 4 εκατομμυρίων τουρκικών λιρών, τις οποίες η Ελλάδα αδύναμη να τις πληρώσει, θα δανειστεί για άλλη μια φορά τιθεμένη υπό διεθνή οικονομικό έλεγχο. Τα μονοπώλια που επιβλήθηκαν στον καπνό, το τσιγαρόχαρτο, το αλάτι, το πετρέλαιο, τα σπίρτα και τα τραπουλόχαρτα ως αποτέλεσμα του ελέγχου θα διατηρηθούν μέχρι την είσοδο της Ελλάδας στην ΕΟΚ το 1981.
Μια θετική εξέλιξη θα είναι η αποχώρηση των τουρκικών δυνάμεων από την Κρήτη, το επόμενο έτος και η θέση της σε καθεστώς αυτονομίας υπό τον πρίγκηπα Γεώργιο.
Θετικό ήταν ακόμα, πως μέσα στη δυστυχία του, οι Έλληνες αφυπνίστηκαν. Στα επόμενα χρόνια, μαζί με τις λαϊκές κραυγές για αναδιάρθωση (ουσιαστικά των πάντων), τα υπερφίαλα άρθρα στις εφημερίδες και τις ατέρμονες συζητήσεις τους συλλόγους-καφενεία για τις “μαγικές” λύσεις στα προβλήματα που οδήγησαν στην ήττα, νέες δυνάμεις θα αναδυθούν και θα προετοιμάσουν τις εξελίξεις του 1909 και του 1912-13.