Έχοντας συμπληρώσει σχεδόν 50 έτη από την ανάρρησή του στο θρόνο και με τους εθνικούς στόχους για απελευθέρωση των αλύτρωτων ελληνικών εδαφών σε μεγάλο βαθμό πραγματοποιημένους κατά τον Α΄ Βαλκανικό Πόλεμο, ο Γεώργιος είχε αποφασίσει να αποσυρθεί, παραχωρώντας το θρόνο στον γιό του Κωνσταντίνο, κατά την τελετή του Χρυσού Ιωβηλαίου του, τον Οκτώβριο του 1913.
Ωστόσο, στις 18 Μαρτίου 1913 (5 Μαρτίου με το παλιό ημερολόγιο) καθώς περνούσε από τους δρόμους της Θεσσαλονίκης, ο Αλέξανδρος Σχινάς, ένα άτομο που τα κίνητρα και το παρελθόν του εμφανίζονται θολά, τον πυροβόλησε. Η σφαίρα διαπέρασε την καρδιά του Γεωργίου που εξέπνευσε σχεδόν αμέσως. Η σορός του μεταφέρθηκε στην Αθήνα, όπου εκτέθηκε σε λαϊκό προσκύνημα προτού ταφεί στο Τατόϊ.
Η πράξη συγκλόνισε το πανελλήνιο. Αν και βίωσε φάσεις που ο λαός και οι πολιτικοί στρέφονταν εναντίον του, αποτέλεσμα κυρίως των αστόχων ενεργειών και παρεμβάσεών του και από την άγνοια του για την ελληνική ψυχοσύνθεση και το περί δικαίου αίσθημα, ο Γεώργιος είχε τελικά καθιερωθεί ως ένας καλός μονάρχης, ειδικά λόγω της εποποιίας του Βαλκανικού πολέμου. Έτσι το 1913 βρισκόταν στο απόγειο της δημοφιλίας του.
Τα αίτια της δολοφονίας του δεν εξιχνιάστηκαν ποτέ. Ο δολοφόνος του φαινόταν να είναι ένας περιθωριακός τύπος, με εγκληματικό παρελθόν αλλά όχι συστηματικά βίαιο χαρακτήρα. Είχε γεννηθεί στην κατεχόμενη από τους Οθωμανούς κεντρική Ελλάδα, αναφέρεται πως άλλαξε πολλές δουλειές, έκανε το δάσκαλο σε σχολεία της επαρχίας (κάτι που τότε δεν απαιτούσε πιστοποίηση ή ιδιαίτερες ικανότητες πέρα από βασικές γνώσεις αριθμητικής και γραμματικής), είχε ταξιδέψει στο εξωτερικό αλλά όχι για πολύ.
Παρά τα όσα ειπώθηκαν ή γράφηκαν για αυτόν (πως είχε σοσιαλιστικές τάσεις, ήταν αναρχικός, επαίτης, αλήτης), ο Σχινάς στη σύντομη παραμονή του στα χέρια της χωροφυλακής υπήρξε μάλλον συγχισμένος και λιγομίλητος και τελικά σκοτώθηκε πέφτοντας από το παράθυρο της αστυνομικής διεύθυνσης που κρατείτο (κατά άλλους σπρώχτηκε για να καλυφθεί μια συνωμοσία). Πιθανώς ήταν ένας άνθρωπος με κάποιες ικανότητες, που σε προχωρημένη για την εποχή ηλικία (43 ετών) και μετά από πολλές ατυχίες είχε πνευματικά και ψυχικά λυγίσει.
Ήταν η πρώτη και τελευταία βασιλοκτονία στη σύγχρονη Ελλάδα. Ο Γεώργιος είχε διαφύγει άλλης μιας απόπειρας κατά της ζωής του το Φεβρουάριο του 1898, όταν πυροβολήθηκε από δυο υπαλλήλους στο δρόμο της επιστροφής από μια βόλτα στο Φάληρο. Οι δύο επίδοξοι δολοφόνοι συνελήφθησαν και καρατομήθηκαν. Τον Γεώργιο διαδέχθηκε ο γιός του, Κωνσταντίνος ο Α’.
