Μετά από 96 μέρες πολιορκίας και εξοντωτικού βομβαρδισμού από βαρύ και υπερβαρύ πυροβολικό, οι Γερμανικές δυνάμεις διαπερνούν τον κλοιό των οχυρών στο στρατηγικό λιμάνι της Αμβέρσας και ολοκληρώνουν την κύκλωσή του. Ο εφιάλτης των Δυνάμεων της Αντάντ για την πιθανότητα επικράτησης του γερμανικού αυτοκρατορικού στρατού στο Δυτικό Μέτωπο του Α’ Παγκοσμίου, έδειχνε να γίνεται πραγματικότητα.
H απόφαση για μετατροπή της Αμβέρσας σε οχυρό ανήκε στον Ουίνστον Τσώρτσιλ, τότε Πρώτο λόρδο του Ναυαρχείου. Αυτός πρότεινε στο υπουργικό συμβούλιο την ενίσχυση του σημαντικού λιμανιού ως κόμβου σύνδεσης της Βρετανίας με το Βέλγιο. Ο Τσώρτσιλ έθεσε το ζήτημα πως η υπεράσπιση του Βελγίου ήταν σημαντική, για να κρατηθούν οι Γερμανοί μακρυά από τη θάλασσα της Μάγχης.
Η γερμανική εισβολή στο Βέλγιο και ο “αγώνας προς τη θάλασσα” στον οποίο είχαν επιδοθεί Σύμμαχοι και Γερμανοί για να κυκλώσουν ο ένας τον άλλο, έθετε σε κίνδυνο τη βρετανική πρωτοκαθεδρία στον ουσιώδη κόμβο της Μάγχης, που η Αμβέρσα θα υπεράσπιζε. Με αυτό το σκεπτικό, η ταξιαρχία πεζοναυτών και δύο γαλλικές Μεραρχίες Εθνοφρουρών κατευθύνθηκαν για να ενισχύσουν τις βελγικές δυνάμεις, ενώ σημαντικές ποσότητες πολυβόλων, πυροβολικού και τεράστιες ποσότητες πυρομαχικών συγκεντρώθηκαν μέσα στις οσχυρώσεις της, που ενισχύονταν για μακρά πολιορκία.
Παρά την ηρωϊκή αντίσταση που θα συνεχίσει να προβάλει η φρουρά της πόλης για άλλο ένα εικοσιτετράωρο, μέχρι τα τμήματα που την είχαν πρόσφατα ενισχύσει να υποχωρήσουν προς το δυτικό Βέλγιο, η πόλη θα συνθηκολογήσει σφραγίζοντας ουσιαστικά τη μάχη του Βελγίου.
Η πτώση της πόλης θα αφήσει τη Γερμανία κυρίαρχη ενός σημαντικού λιμανιού αλλά και του ίδιου του Βελγίου, που ειδικά μετά τη μάχη του Έιζερ θα πάψει να υπάρχει. Ο Τσώρτσιλ έτυχε κριτικής για τη στάση του, αφού η πόλη καταστράφηκε, τα δευτέρας κλάσης στρατεύματα που απεστάλησαν για να την υπερασπίσουν δεν αντέταξαν σύμφωνα με ορισμένους αρκετό ζήλο, ενώ μεγάλες ποσότητες όπλων καταλήφθηκαν από τους Γερμανούς, για να χρησιμοποιηθούν εναντίον των συμμαχικών στρατευμάτων.
Ο ίδιος ο Τσώρτσιλ, ωστόσο είχε τη στήριξη του υπουργικού συμβουλίου και του ίδιου του υπουργού Πολέμου, λόρδου Κίτσενερ, στην απόφασή του αυτή και την υπερασπίστηκε με μακιαβελική συνέπεια: “ακόμα κι αν η Αμβέρσα έπεφτε, η καθυστέρηση και φθορά που θα υφίσταντο οι Γερμανοί θα ήταν σημαντική για την πορεία των μαχών σε άλλα μέτωπα. Άλλωστε, όσο περισσότερο κρατούσαμε την Αμβέρσα, τόσο περισσότερες ακτές θα έμεναν στην κυριαρχία της Βρετανίας στη Βόρειο Γαλλία”.
