Πέντε μέρες μετά την επίσημη αίτηση της Βουλγαρίας για έναρξη διαπραγματεύσεων, υπογράφεται στη Θεσσαλονίκη η επίσημη πράξη ανακωχής μεταξύ των συμμαχικών δυνάμεων της Entente (Γαλλίας, Βρετανίας, Σερβίας, Ελλάδας) και της ιδίας.
Η πράξη ήρθε σε εφαρμογή το μεσημέρι της 30ής Σεπτεμβρίου 1918 και προέβλεπε την αποστρατεία και αφοπλισμό των βουλγαρικών δυνάμεων, τερματίζοντας την συμμετοχή της χώρας στον Α’ Παγκόσμιο, στο πλευρό των Κεντρικών Αυτοκρατοριών. Η Βουλγαρία εξαναγκαζόταν να παραδώσει τα εδάφη που είχε κατακτήσει από το 1914 και να επιστρέψει τον οπλισμό του ελληνικού Δ΄ Σώματος Στρατού. Οι δυνάμεις της Entente στρέφονταν πλέον στο Θρακικό μέτωπο κατά της Τουρκίας.
Από συμμαχικής πλευράς υπέγραψε ο γενικός διοικητής του Συμμαχικού Στρατού της Ανατολής, στρατηγός Λουί Φρανσέ ντ’ Εσπερέ ενώ από βουλγαρικής, ο στρατηγός Ιβάν Λούκωβ, μέλος του Επιτελείου Στρατού, ο υπουργός Αντρέϊ Λιάπτσεβ κι ο διπλωμάτης Συμεών Ράντεβ. Η ανακωχή της Θεσσαλονίκης έκλεισε το σύντομης διάρκειας αλλά έντονο και ιδιαίτερα φορτισμένο Μακεδονικό Μέτωπο, μεταξύ των αντιπάλων του Α΄ Παγκοσμίου.
Με τον πόλεμο να έχει ξεκινήσει στα Σερβο-Αυστρουγγρικά σύνορα το 1914, οι σερβικές δυνάμεις διέφυγαν απωθημένες αλλά όχι νικημένες στα νότια, περνώντας τα ελληνικά σύνορα, εμπλέκοντας την Ελλάδα εκούσα-άκουσα στον μεγάλο ευρωπαϊκό πόλεμο. Η επέμβαση Βρετανίας και Γαλλίας, που αποβιβάστηκαν στη Θεσσαλονίκη και η συνεπακόλουθη εισβολή των γερμανικών και βουλγαρικών δυνάμεων στο ελληνικό έδαφος, ολοκλήρωσαν την εικόνα.
Το Μακεδονικό Μέτωπο παρέμεινε στα κρίσιμα χρόνια του πολέμου στη σκιά των μεγάλων μετώπων στη Δύση και στην Ανατολή, αλλά η αξία του έγινε αντιληπτή στη συμμαχική ηγεσία που ανακάλυψε πως παρά το έντονο ανάγλυφο και το μεγάλο υψόμετρο που λάμβαναν μέρος οι συγκρούσεις, είχε την προοπτική να προσφέρει το διαφορετικό: ένα ρήγμα στη διάταξη του εχθρού και τη δυνατότητα προέλασης στο μαλακό του υπογάστριο. Το τέλος του πολέμου δεν άφησε αυτά τα σχέδια να πραγματοποιηθούν αλλά η ήττα των Κεντρικών αυτοκρατοριών και η θέση της Ελλάδας στο πλευρό των νικητών, της προσέφεραν τη Θράκη και μεγάλο μέρος της Μακεδονίας.
