Ο ελληνικός στρατός και συγκεκριμένα το Σώμα Στρατού Εθνικής Άμυνας υπό τις διαταγές του αντιστρατήγου Ζυμβρακάκη εισέρχεται στα εδάφη της Δυτικής Θράκης απελευθερώνοντάς τα.
Η Δυτική Θράκη ήταν υπό τον έλεγχο της Βουλγαρίας από τον Πρώτο Βαλκανικό Πόλεμο. Και αν μετά την ήττα της στον Δεύτερο Βαλκανικό, έχασε αρκετά εδάφη, διατήρησε όμως την Δυτική Θράκη καθώς η συνθήκη ειρήνης του Βουκουρεστίου, της αναγνώρισε το δικαίωμα εξόδου στο Αιγαίο. Μετά όμως την νέα ήττα της στον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, εκχώρησε την περιοχή στις δυνάμεις της Αντάντ (στο Γαλλικό Σώμα του στρατηγού Σαρπύ) βάση της συνθήκης του Νεϋγί του Νοεμβρίου 1919.
Οι σύμμαχοι της Αντάντ αποφάσισαν την απόδοση της Δυτικής Θράκης στην Ελλάδα με τη συμφωνία του Σαν Ρεμό τον Απρίλιο του 1920 ως αποζημίωση για τη συμμετοχή της στο πλευρό τους στο Μακεδονικό Μέτωπο. Ήταν η ανταμοιβή της Ελλάδας για τους νεκρούς που συνεισέφερε στην προσπάθεια κατά το τελευταίο έτος του πολέμου. Την επόμενη μέρα, κατόπιν σχετικής διαταγής, το «Σώμα Στρατού Εθνικής Αμύνης» θα μετονομαστεί σε «Στρατιά Θράκης».
Η στρατιά θα αρχίσει γρήγορα επιχειρήσεις μέσα στο μήνα στην περιοχή πέραν του Έβρου ποταμού μετά την εκδήλωση αυτονομιστικού κινήματος υπό τον Τζαφέρ Ταγιάρ, οδηγώντας στην κατάληψη και στον έλεγχο και της Ανατολικής Θράκης πλην της Κωνσταντινούπολης.
