Επανάσταση εκδηλώνεται στην Κύπρο κατά της βρετανικής δεσποτείας και υπέρ της Ένωσης με την Ελλάδα. Οθωμανική επαρχία, η Κύπρος πέρασε υπό βρετανική διοίκηση το 1878, καθώς η Τουρκία αναζητούσε συμμάχους στο Συνέδριο του Βερολίνου. Η Βρετανία στήριξε την Οθωμανική Πύλη και σε αντάλλαγμα πήρε την Κύπρο σε όλα εκτός από την απόλυτη κυριαρχία, που ο σουλτάνος διατηρούσε ως εγγύηση. Τριαντά έξι χρόνια μετά, Βρετανία και Οθωμανική αυτοκρατορία βρέθηκαν σε αντίθετα στρατόπεδα και οι καλές σχέσεις διακόπηκαν.
Η Κύπρος πέρασε οριστικά σε καθεστώς βρετανικής κτήσης το 1923. Οι ελληνικές διεκδικήσεις όμως για το νησί ήταν ενεργές και η Βρετανία είχε χρησιμοποιήσει το δόλωμα της παραχώρησης της Κύπρου στην Ελλάδα τουλάχιστον δύο φορές, μία το 1912, ενόψει του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου με αντάλλαγμα το βαθύ λιμάνι του Αργοστολίου και μία το 1915, ως αντάλλαγμα της εισόδου της Ελλάδας στον Α’ Παγκόσμιο στο πλευρό της Entente. Ο κατά 4/5 ελληνικός πληθυσμός του νησιού διατηρούσε πάντα την επιθυμία ένωσης με τον εθνικό κορμό, αν διαφωνούσε ως προς τον τρόπο: από μια βίαιη διεκδίκηση στα πρότυπα του “Κρητικού μοντέλου” ή μια πιο μακροπρόθεσμη πολιτική σταδιακής αποεξάρτησης από τη Βρετανία.
Το 1926, ο διορισμός του ανεκτικού και φιλέλληνα κυβερνήτη Sir Ronald Storrs έδειξε να γέρνει τη ζυγαριά προς την παράταξη των ανεκτικών, που είδαν την τοποθέτηση του ως μεταβατικό στάδιο προς μια Ένωση με την Ελλάδα. Αλλά η σκλήρυνση της βρετανικής στάσης το 1928 μετά την άρνηση των Κυπρίων να συνεορτάσουν τις εκδηλώσεις της βρετανικής κατοχής, η περιστολή των προνομίων στην παιδεία και στη διοίκηση και η αίσθηση πως άλλες αποικίες, όπως η Μάλτα και η Αίγυπτος, τύγχαναν πολύ πιο ευνοϊκής μεταχείρισης, είχαν φουντώσει το καζάνι της αγανάκτησης. Το επόμενο έτος, μέλη του τοπικού νομοθετικού σώματος παρουσίασαν αίτηση για μεταρρυθμίσεις και κατοπινή ένωση με την Ελλάδα στον υπουργό Αποικιών, Sidney Passfield, αλλά μάταια.
Το Σεπτέμβριο του 1931 ο Storrs θα μπλοκάρει μια απόφαση για μείωση των φόρων και στις 18 Οκτωβρίου ο αρχιεπίσκοπος Νικόδημος θα καλέσει σε γενική ανυπακοή. Ενώ στις 21 Οκτωβρίου μεγάλη διαδήλωση διαμαρτυρίας και υπέρ της Ένωσης θα λάβει χώρα στη Λευκωσία. Περίπου 5.000 διαδηλωτές θα κυκλώσουν το κυβερνείο και ανάλογες εκδηλώσεις λάβουν χώρα σε όλη την Κύπρο. Από τα γεγονότα θα πυρποληθεί το βρετανικό κυβερνείο και 6 άνθρωποι θα χάσουν τη ζωή τους. Η στάση θα καταπνιγεί και σημαντικές περιστολές των πολιτικών δικαιωμάτων των Ελλήνων θα λάβουν χώρα. Πάνω από 2.000 άνθρωποι θα προσαχθούν σε δίκη, τους επόμενους μήνες και πολλοί θα βρεθούν στις φυλακές.
Οι Βρετανοί θα ενισχύσουν τη στρατιωτική παρουσία τους, θα αναστείλουν την εφαρμογή Συντάγματος, θα καταργήσουν τα κόμματα και τις κοινοτικές και δημοτικές εκλογές, διορίζοντας τους αξιωματούχους απευθείας. Μια εξέλιξη με μεγάλη κατοπινή σημασία είναι η δημιουργία του «επικουρικού σώματος», μιας εφεδρικής αστυνομικής δύναμης αποτελούμενης μόνο από Τουρκοκυπρίους.
