Ιταλία και Γερμανία υπογράφουν το «Σύμφωνο του Χάλυβος», μια δεκαετούς διάρκειας συνθήκη «φιλίας και συμμαχίας για την αναμόρφωση της Ευρώπης». Αυτό θα μείνει στην ιστορία ως Άξονας Ρώμης-Βερολίνου ή απλά Άξονας, και δεν είναι τίποτα άλλο από μια στρατιωτική συμμαχία.
Σχεδιασμένη αρχικά ως τριμερής, η συμφωνία δεν περιέλαβε τελικά και την Ιαπωνία λόγω διαφωνίας του Τόκυο. Οι Ιάπωνες θεωρούσαν ότι η συμμαχία θα έπρεπε να στραφεί κατά της ΕΣΣΔ ενώ οι Γερμανοί και Ιταλοί κατά της Βρετανίας και της Γαλλίας. Η Ιαπωνία τελικά συνδέθηκε με τον Άξονα με νέα Γερμανο-Ιαπωνική συνθήκη.
Η συμφωνία προέβλεπε πως σε περίπτωση που μία από τις δύο χώρες εμπλεκόταν σε πόλεμο, η δεύτερη θα προσέτρεχε σε βοήθειά της. Άλλα άρθρα της συμφωνίας περιείχαν προβλέψεις κοινής εξωτερικής πολιτικής και πολιτικής ασφαλείας αλλά όταν ο πόλεμος ξέσπασε με την γερμανική εισβολή στην Πολωνία λίγους μόλις μήνες μετά (1-3 Σεπτεμβρίου 1939), η Ιταλία αποδείχθηκε πως απείχε πολύ από το να είναι έτοιμη για έναν Ευρωπαϊκό πόλεμο.
Το ιταλικό επιτελείο εμφάνισε προσκόμματα στην είσοδο της χώρας στον πόλεμο στο πλευρό της Γερμανίας, αφήνοντας την τελευταία μόνη έναντι της Πολωνίας από τη μία και τις Βρετανία και Γαλλία από την άλλη. Μάλιστα, το ιταλικό επιτελείο ζήτησε και έναν μακρύ κατάλογο με οπλικά συστήματα και πολεμικά εφόδια από τη Γερμανία προκειμένου να προετοιμάσει τις δυνάμεις του για να βοηθήσουν την τελευταία. Ο Χίτλερ είχε γίνει έξαλλος.
Τελικά, οι Ιταλικές δυνάμεις εξαπέλυσαν μια περιορισμένη επίθεση στα γαλλοϊταλικά σύνορα τον Ιούνιο του 1940 εναντίον των αποδυναμωμένων γαλλικών δυνάμεων, που κατάφεραν παρόλα αυτά να τους αποκρούσουν. Αυτή ήταν η μόνη πολεμική δράση των Ιταλών στο πλευρό των Γερμανών στην έναρξη του Β’ Παγκοσμίου.
