Πώς ξεκίνησε ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος; Αν και όλοι γνωρίζουμε -λιγότερο ή περισσότερο- τα μεγάλα γεγονότα αυτής της παγκόσμιας σύρραξης, η σπίθα που άναψε τη θρυαλλίδα έχει πια ξεχαστεί μέσα στον πάταγο των μαχών.
Το 1936, η Γερμανία ένιωσε αρκετά ισχυρή για να αναλάβει δυναμικές πρωτοβουλίες στέλνοντας στρατεύματα στην αποστρατιωτικοποιημένη από τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο περιοχή της Ρηνανίας, παραβιάζοντας τη συνθήκη των Βερσαλλιών. Το 1938 θα οργανώσει την ενσωμάτωση (Anschluss) της Αυστρίας, που αφού τη βυθίσει σε εσωτερική πολιτική κρίση, θα εμφανιστεί παρελαύνοντας ως ελευθερωτής. Το ίδιο έτος θα οργανώσει τη κρίση της Σουδητίας -περιοχής της παραμεθόριας Τσεχοσλοβακίας με γερμανόφωνους πληθυσμούς- που θα οδηγήσει στο σύμφωνο του Μονάχου, όπου οι Μεγάλες Δυνάμεις θα θυσιάσουν εδάφη της νεαρής χώρας για να κατευνάσουν τον Χίτλερ και να αποτρέψουν την έκρηξη ενός πολέμου. Στις αρχές του 1939, ο τελευταίος θα προχωρήσει σε εισβολή και στο διαμελισμό της Τσεχοσλοβακίας, μέρος της οποίας θα περάσει σε σκληρή γερμανική κατοχή και το άλλο θα αποτελέσει ένα προτεκτοράτο με κυβέρνηση δοσιλόγων.
Όλη η Ευρώπη έδειχνε να συγχωρεί ή έστω να ανέχεται την μακιαβελική πολιτική του Χίτλερ, για τον οποίο καμία συμφωνία και καμιά συνθήκη δεν είχε αξία. Μία μετά την άλλη, οι παραβιάσεις των Βερσαλλιών είχαν μείνει αναπάντητες, κάνοντας τηνΓερμανία να πιστέψει πως θα έμενε ατιμώρητη ό,τι κι αν έκανε.
Στα τέλη του 1939 είχε έρθει η σειρά της Πολωνίας. Νεαρό κράτος (αλλά με μεγάλη ιστορία) που ιδρύθηκε και αυτό μετά το τέλος του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, είχε εξελιχθεί με ευμεγέθη στρατό. Παρόλα αυτά, όντας στην γεωγραφική απομόνωση που η ιστορία το είχε καταδικάσει μεταξύ δύο ισχυρών γειτόνων, οι οποίοι απεργάζονταν για αιώνες την διάλυσή του, θα έβλεπε σύντομα την ιστορία να επαναλαμβάνεται ενώ οι σύμμαχοί του βρίσκονταν μακρυά.
Ο Γερμανικός στρατός είχε προετοιμαστεί για να εφαρμόσει για πρώτη φορά μετά τον Α’ Παγκόσμιο μια μεγάλη επίθεση. Η Πολωνία όμως δεν ήταν ούτε Σουδητία ούτε Ρηνανία και κανένα τέχνασμα δεν θα λειτουργούσε σε μια χώρα αυτού του μεγέθους. Αλλά με ποιά αφορμή θα ξεκινούσε ένας πόλεμος χωρίς να εμφανιστεί η Γερμανία επιτιθέμενη, ώστε να κινητοποιηθούν εναντίον της οι συμμαχικές δυνάμεις;
Στις 31 Αυγούστου του 1939, λαμβάνει χώρα το «επεισόδιο του Gleiwitz», ενορχηστρωμένο από τις μυστικές υπηρεσίες του Ράϊχ και εκτελεσμένο από ανθρώπους των SS. Συγκεκριμένα, τη νύχτα άνδρες ντυμένοι με στολές του Πολωνικού στρατού κατέλαβαν με τη χρήση όπλων τον ραδιοσταθμό της γερμανικής συνοριακής πόλης Gleiwitz στην (τότε) Άνω Σιλεσία και μετέδοσαν σύντομο μήνυμα στην Πολωνική γλώσσα.
Το επεισόδιο χρησιμοποιήθηκε από τη γερμανική προπαγάνδα ως απόδειξη της πολωνικής επιθετικότητας και δικαιολόγησε τη εισβολή, ενώ ήταν το σημαντικότερο μιας σειράς παρομοίων επεισοδίων σε διάφορα σημεία της Γερμανο-Πολωνικής μεθορίου. Αργότερα, έγινε γνωστό ότι τα στημένα αυτά επεισόδια αυτά ήταν μέρος ενός γενικότερου γερμανικού σχεδίου προβοκάτσιας, με την ονομασία «Επιχείρηση Χίμλερ», ενώ χρησιμοποιήθηκαν ακόμα και ποινικοί κρατούμενοι με αντάλλαγμα την απελευθέρωσή τους από τα στρατόπεδα συγκέντρωσης.
Στο Γκλάϊβιτζ οι Γερμανοί άφησαν πίσω τους και το πτώμα ενός Γερμανού αγρότη που είχε συλληφθεί την προηγουμένη λόγω φιλοπολωνικών αισθημάτων. Ο 43χρονος Φράντσιζεκ Χόνιοκ είχε εκτελεστεί με φονική ένεση και πυροβοληθεί μετά θάνατο, για να δοθεί η εντύπωση της δολοφονίας του από τους «Πολωνούς εισβολείς».
Την επομένη το πρωί ο γερμανικός στρατός, αεροπορία και ναυτικό κινήθηκαν ανατολικά εισβάλοντας στην Πολωνία για κάτι που πίστευαν ότι θα ήταν μια επανάληψη των προηγουμένων επιτυχιών τους χωρίς συνέπειες.
