Μια συνάντηση των επικεφαλής των τμημάτων διαφόρων υπηρεσιών του Ράιχ, προεδρεύοντος του διευθυντού του κεντρικού γραφείου Ασφαλείας, Ράινχαρντ Χάιντριχ, στο Βάνζεε (Wannsee) έξω από το Βερολίνο, έμεινε στην ιστορία. Στην τοποθεσία αυτή αποφασίστηκε η προώθηση του σχεδίου για τη συστηματική εξόντωση των Εβραίων στις γερμανοκρατούμενες περιοχές.
Οι διώξεις και η απομόνωση των Εβραίων είχαν ξεκινήσει από την επαύριο της ανάληψης της διακυβέρνησης της Γερμανίας από το ναζιστικό κόμμα, το 1933, ενώ η οργάνωση μαζικών εκτελέσεων σε ειδικά στρατόπεδα είχε αρχίσει από το 1939, μετά την πολωνική εκστρατεία. Τον Ιούλιο του 1941, με την εισβολή στην ΕΣΣΔ, ο Χίτλερ διέταξε τον Χάιντριχ να συντάξει σχέδιο οριστικής επίλυσης του «εβραϊκού ζητήματος» (Endlösung der Judenfrage).
Η διάσκεψη στο Βάνζεε καθόρισε ότι με την ολοκλήρωση της μετακίνησης όλων των Εβραίων σε στρατόπεδα, την επιχείρηση εξόντωσης θα αναλάμβαναν εξολοκλήρου τα SS. Μόνο ένα αντίγραφο των πρακτικών της συνάντησης διασώθηκε και η παρουσίασή του στις δίκες της Νυρεμβέργης ήταν καταλυτική για τις καταδικαστικές αποφάσεις των υπευθύνων.
Η “Τελική Λύση”, δηλαδή το Ολοκαύτωμα, κατέληξε στην εξόντωση των δύο τρίτων του εβραϊκού πληθυσμού της Ευρώπης, ενώ από τη ναζιστική παράνοια δεν γλύτωσαν εκατομύρια άλλοι αθώοι (αιχμαλώτοι πολέμου, Ρομά, ομοφυλοφίλοι, πολιτικοί κρατούμενοι, κ.α.) που επίσης στάλθηκαν στα στρατόπεδα θανάτου.
