Το κρίσιμο έτος 1942, μεσούντος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου και καθώς οι Σύμμαχοι παίρνουν σιγά σιγά την πρωτοβουλία στη Βόρειο Αφρική, εντείνονται οι προετοιμασίες για το άνοιγμα του 2ου Μετώπου στην Ευρώπη. Έτσι, η Βρετανική διοίκηση αποφασίζει μια περιορισμένη επιθετική επιχείρηση για να δοκιμαστούν τακτικές κατά της γερμανικής άμυνας στις ακτές της βορείου Γαλλίας.
Η επιχείρηση «Ιωβηλαίο» καλούσε για αμφίβια κρούση και κατάληψη ενός σημαντικού λιμένος για περιορισμένο χρονικό διάστημα, για συλλογή πληροφοριών και αιχμαλώτων. Άλλωστε ο σχεδιασμός και η προετοιμασία μιας αποβατικής επιχείρησης με συνεργασία τμημάτων στρατού, ναυτικού και αεροπορίας είναι είναι άθλος επιτελικού προγραμματισμού για να μην αναφερθούμε στην εκτέλεση της. Οπότε μιας και οι Σύμμαχοι είχαν ελάχιστη εμπειρία από παρόμοιες επιχειρήσεις, πίστευαν πως μια μικρής κλίμακας απόβαση θα προσέφερε χρήσιμα διδάγματα. Έτσι επελέγη το λιμάνι της Διέππης και συμμετείχαν η βρετανική αεροπορία, το ναυτικό και δυνάμεις της 2ης Καναδικής Μεραρχίας όπως και Αμερικανών Rangers, Βρετανών και Ελεύθερων Γάλλων κομμάντος.
Τα πράγματα, δυστυχώς, πήγαν στραβά από την αρχή. Η αποβατική δύναμη εντοπίστηκε νωρίς από τον εχθρό, οι γερμανικές επάκτιες συστοιχίες ενεργοποιήθηκαν, ενώ η ασυντόνιστη δράση και η έλλειψη πείρας οδήγησαν σε μεγάλες απώλειες ανδρών και υλικού. Από τους 10.500 άνδρες που έλαβαν μέρος, 4.164 σκοτώθηκαν, τραυματίστηκαν ή αιχμαλωτίστηκαν, με την συντριπτική πλειονότητα από την Καναδική Μεραρχία.
Όπως ήταν φυσικό, το κόστος της αποτυχίας έκανε τους Συμμάχους επιτελείς πολύ προσεκτικούς. Η απόβαση στη Γαλλία θα γινόταν τελικά το 1944, κι όχι το 1943 όπως υπολογιζόταν αρχικά, προκειμένου να διασφαλιστεί ότι μια νέα Διέππη δεν θα επαναλαμβανόταν.
