Καταδρομική επιχείρηση λαμβάνει χώρα από Βρετανούς πεζοναύτες, με στόχο γερμανικά πλοία στο λιμάνι του Μπορντώ, στην κατεχόμενη Γαλλία κατά το Β’ Παγκόσμιο. Προέβλεπε άφιξη στην περιοχή των εκβολών του ποταμού Γαρούνα από το υποβρύχιο HMS Tuna και αποβίβαση έξι διμελών ομάδων δολιοφθορέων με καγιάκ, που μετέφεραν εκρηκτικά. Οι πεζοναύτες κωπηλατόντας τη νύχτα και κρυμμένοι τη μέρα, θα έφταναν στο στόχο και θα βύθιζαν όσα περισσότερα πλοία μπορούσαν.
Ο ναύσταθμος του Μπορντώ, βαθιά μέσα στον ποταμό Γαρούνα, στη νοτιοδυτική Γαλλία, αποτελούσε ιδανικό μέρος εξαπόλυσης των γερμανικών υποβρυχίων προς τον Ατλαντικό και ο ναύαρχος Καρλ Νταίνιτς, διοικητής του Σώματος Υποβρυχίων του Γερμανικού Ναυτικού φρόντισε να τον εκμεταλλευτεί. Το Καλοκαίρι του 1941, ένα χρόνο μετά την έναρξη της Γερμανικής κατοχής της Γαλλίας, εργασίες ξεκίνησαν στο ναύσταθμο για την κατασκευή ενός ισχυρότατα προστατευμένου καταφυγίου, που θα φιλοξενούσε τις “αγέλες” υποβρυχίων.
Το καταφύγιο ήταν σε προχωρημένο στάδιο ολοκλήρωσης το Φθινόπωρο του 1942, με διαστάσεις 245 μέτρα πλάτος, 162 μέτρα μήκος και 19 ύψος, ενώ το πάχος του σκυροδέματος ήταν 5,6 μέτρα στην οροφή και 3,6 στους τοίχους, ώστε να αντέχει ακόμα και τις ισχυρότερες βόμβες των συμμαχικών βομβαρδιστικών.
Στον ναύσταθμο ναυλοχούσε ο 12ος γερμανικός στολίσκος υποβρυχίων καθώς και ο ιταλικός BETASOM που περιλάμβανε μέχρι και 25 υποβρύχια. Μπορούσαν να φιλοξενηθούν ακόμα και τα μεγαλύτερα από τα γερμανικά υποβρύχια, τα ωκεανοπόρα Τype IXD2, όπως και τα ανεφοδιασμού Τype XIV (οι “αγελάδες”, όπως τις αποκαλούσαν οι Γερμανοί ναύτες). Έτσι, ήταν φανερό πως αποτελούσε θανάσιμη απειλή για τη ναυτιλία στον βόρειο Ατλαντικό και δικαιολογούσε τη σπουδή των Συμμάχων να το χτυπήσουν, όσο πιο γρήγορα μπορούσαν.
Η επιχείρηση Frankton όπως ονομάστηκε εξελίχθηκε στο κρύο του Δεκεμβρίου, με δύσκολο καιρό, λίγες πληροφορίες και αβέβαιο χρονοδιάγραμμα. Ένα από τα καγιάκ καταστράφηκε κατά την έξοδο από το υποβρύχιο. Άλλα δύο βυθίστηκαν από τη θαλασσοταραχή ενώ ένα ακόμα εντοπίστηκε και το πλήρωμα συνελήφθη. Τα υπόλοιπα δύο έφτασαν με πολλές δυσκολίες λόγω καιρού και ισχυρών ρευμάτων στο στόχο και εξόρμησαν τη νύχτα της 11ης προς 12η Δεκεμβρίου. Το ένα τοποθέτησε όλες τις νάρκες του ενώ το άλλο δεν βρήκε σημαντικούς στόχους. Οι εκρήξεις προκάλεσαν ζημιές σε 7 πλοία, όμως γρήγορα επισκευάστηκαν.
Κατά τη διαφυγή με τα πόδια, η μία ομάδα πεζοναυτών συνελήφθη από τη γαλλική χωροφυλακή και παραδόθηκε στους Γερμανούς, οι οποίοι τους εκτέλεσαν, ενώ η άλλη κατόρθωσε με τη βοήθεια της γαλλικής αντίστασης να διασχίσει τα Πυρηναία και να φθάσει στην Ισπανία. Από εκεί πήγαν στο Γιβραλτάρ και τελικά στην Αγγλία, τον Απρίλιο του 1943.
Η επιχείρηση είχε ελάχιστα αποτελέσματα αλλά ήταν τολμηρή και προβλήθηκε ως ένδειξη πνεύματος μαχητικότητας κι αυτοθυσίας. Η μονάδα περιπολίας πλωτών των Βασιλικών Πεζοναυτών (Royal Marines Boom Patrol Detachment -RMBPD), που έθεσε σε πέρας την αποστολή, θα εξελιχθεί στη -θρυλική σήμερα- Ειδική Υπηρεσία Πλωτών (Special Boat Service, SBS).
