Γερμανικά στρατεύματα κατοχής πραγματοποιούν τιμωρητική επιχείρηση στην επαρχία Βιάννου Κρήτης. Ως αντίδραση στην εκτέλεση των σκοπών ενός μικρού φυλακίου από ομάδα ανταρτών στην Κάτω Σύμη, στα νότια παράλια της Κρήτης, ισχυρή δύναμη Γερμανών κατευθύνθηκε στην επαρχία. Οι αντάρτες τους έστησαν ενέδρα στην οποία σκοτώθηκαν αρκετοί Γερμανοί.
Ακολούθησε εντολή του διοικητή Ηρακλείου, Στρατηγού Φρίντριχ-Βίλλεμ Μιούλερ (Friedrich Wilhelm Müller), προς το 65ο Σύνταγμα (της 22ας Αερομεταφερόμενης Μεραρχίας) «να καταστρέψει τη Βιάννο και να εκτελέσει άμεσα κάθε άρρενα κάτοικο ηλικίας άνω των 16 ετών καθώς και κάθε πρόσωπο που θα συλλαμβανόταν στους αγρούς ανεξάρτητα από ηλικία ή φύλο».
Την εντολή υλοποίησε ισχυρό τμήμα γερμανικών δυνάμεων που έκανε εκτεταμένες επιχειρήσεις εκκένωσης, εκτελέσεων και καταστροφών στα χωριά Κεφαλοβρύσι, Κάτω Σύμη, Αμιράς, Πεύκος, Βαχός, Άγιος Βασίλειος, Άνω Βιάννος, Συκολόγος, Κρεββατάς, Καλάμι και Λουτράκι της Βιάννου και Μύρτος, Γδόχια, Ρίζα, Μουρνιές, Μύθοι, Μάλλες, Χριστός και Παρσάς Μεταξοχωρίου της Ιεράπετρας.
Καθώς οι αντάρτες απελευθέρωσαν αριθμό ομήρων που κρατούσαν οι Γερμανοί στην προηγούμενη σύγκρουσή τους, οι Γερμανοί έκλεισαν κάπου 300 κατοίκους των χωριών Καλάμι, Συκολόγο και Άνω Βιάννο στην εκκλησία της τελευταίας, απειλώντας να τους εκτελέσουν αν δεν επεστρέφονταν οι όμηροι.
Οι 300 αυτοί απελευθερώθηκαν τελικά με παρέμβαση του Ερθρού Σταυρού και τοπικών αρχών δέκα μέρες περίπου μετά. Οι νεκροί όμως από τις επιχειρήσεις κυμαίνονται μεταξύ 450 και 500 ατόμων καθιστώντας τη σφαγή της κρητικής αυτής επαρχίας τη μεγαλύτερη στην Ελλάδα μετά εκείνη των Καλαβρύτων. Το 1947, ο Μιούλερ εκδόθηκε στην Ελλάδα, δικάστηκε για τα εγκλήματα αυτά και εκτελέστηκε.
