Ξεκινά στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, στο Ευρωπαικό μέτωπο, η επιχείρηση “Market Garden”, η μεγαλύτερη αεραποβατική στην ιστορία.
Με πρόταση του Στρατάρχη Μοντγκόμερι, η 1η Συμμαχική Αερομεταφερόμενη Στρατιά θα έπεφτε κατά μήκος ενός στενού δρομολογίου στην Ολλανδία για να εξασφαλίσει μια σειρά από γέφυρες, από όπου μετά θα διερχόταν το Βρετανικό 30ό Μηχανοκίνητο Σώμα για να φθάσει στα σύνορα με τη Γερμανία.
Έτσι την αυγή της 17ης Σεπτεμβρίου 1.438 C-47 Dakota και 321 τροποποιημένα βομβαρδιστικά που έσερναν 3.140 ανεμόπτερα (τα τελευταία ήταν μίας χρήσης), ξεκίνησαν για να μεταφέρουν 34.600 άνδρες της 101ης και της 82ης Αμερικανικών Μεραρχιών καθώς και της 1ης Βρετανικής Μεραρχίας Αλεξιπτωτιστών συν τη 1η Ανεξάρτητη ταξιαρχία Πολωνών αλεξιπτωτιστών. Μαζί τους μεταφέρονταν 1.736 οχήματα, 263 συστήματα πυροβολικού και 3.342 τόνοι εφοδίων και πυρομαχικών.
Η επιχείρηση ήταν άθλος διοικητικής μέριμνας αλλά η βιασύνη στην προετοιμασία, οι ανακριβείς πληροφορίες για τον εχθρό και τα αναπόφευκτα μπερδέματα έκαναν το σχέδιο υψηλού ρίσκου. Ωθούμενοι από τον ενθουσιασμό της γερμανικής υποχώρησης των προηγουμένων εβδομάδων και από υπερβολική αισιοδοξία για τις ικανότητές τους, οι Βρετανοί σχεδιαστές της επιχείρησης έκαναν χρήση πολλών μέσων και ανδρών σε ένα εξαιρετικά σύνθετο και υπερβολικά μικρό χώρο επιχειρήσεων. Το σχέδιο που κατέστρωσαν έδειχνε απλό στη σύλληψή του αλλά μια προσεκτικότερη μελέτη αποκάλυπτε ένα σοβαρό μειονέκτημα: τίποτα δεν έπρεπε να πάει λάθος σε ένα πολύ σφιχτό χρονοδιάγραμμα.
Η ρίψη των πρώτων αλεξιπτωτιστών όντως αιφνιδίασε τους Γερμανούς και ξεσήκωσε κύματα ενθουσιασμού στον πληθυσμό της Ολλανδίας αλλά σταδιακά, οι τοπικές φρουρές άρχισαν να προτάσσουν αντίσταση ανατινάσσοντας μικρές γέφυρες και ενεδρεύοντας το μακρύ καραβάνι του 30ού βρετανικού Μηχανοκίνητου Σώματος. Αλλεπάλληλες καθυστερήσεις συνέβησαν από ατυχήματα, λάθη στη φόρτωση των εφοδίων, την κακοκαιρία και την γερμανική πίεση.
Η μεγαλύτερη καταστροφή έτυχε στο τελικό στάδιο της επιχείρησης, στην πόλη του Άρνεμ, όπου η βρετανική Μεραρχία και η Πολωνική ταξιαρχία αλεξιπτωτιστών ταλαιπωρήθηκαν από υπερβολική διασπορά, απώλεια επαφής μεταξύ των μονάδων, αδυναμία ασύρματης επικοινωνίας και την πεισμώδη αντίδραση δύο Μεραρχιών Panzer (της 9ης SS Panzer ‘Hohenstaufen’ και της 10ης Panzer SS ‘Frundsberg’) που “δεν έπρεπε να είναι εκεί”, με βάση τους βρετανικούς σχεδιασμούς.
Έτσι οι γερμανοί βετεράνοι του Ανατολικού Μετώπου με πλήρη εξοπλισμό θα πιέσουν αφόρητα τους Βρετανούς “Red Devils”, προξενώντας τους μεγάλες απώλειες -ιδιαίτερα λόγω της έλλειψης αντιαρματικών όπλων από τους τελευταίους αφού ‘δεν θα χρειάζονταν’- πριν τελικά τους καταβάλουν. Οκτώ μέρες μετά, οι Σύμμαχοι είχαν υποστεί 17.000 απώλειες, με τις 8.000 από αυτές μόνο στη βρετανική μεραρχία οπότε σταμάτησαν την επιχείρηση που απέδωσε πολύ λίγα από όσα είχε αρχικά υποσχεθεί: να ανοίξει μια λεωφόρο εισβολής στην καρδιά της Γερμανίας μέσω του Ρήνου και να εξασφαλίσει το τέλος του πολέμου πολύ σύντομα.
