Ξεκινά η μάχη στο δάσος Χούρτγκεν το 1944, όπου δύο Αμερικανικές στρατιές θα υποβληθούν στη δοκιμασία μιας αδυσώπητης αμυντικής επιβραδυντικής μάχης, που θα κρατήσει τρεις μήνες μέσα στην καρδιά του χειμώνα, όπου τα πλεονεκτήματα του πυροβολικού, της αεροπορίας και των αρμάτων ήταν άχρηστα.
Για τους Αμερικανούς, η επιχείρηση μέσω του δάσους του Χούρτγκεν είχε σκοπό τον αντιπερισπασμό για να καθηλώσει δυνάμεις των Γερμανών στην περιοχή και να τις αποτρέψει να ενισχύσουν την κύρια οδό προέλασης στο Άαχεν. Δευτερευόντως, αν οι περιστάσεις το επέτρεπαν, το δάσος θα μπορούσε να αποτελέσει μια οδό διείσδυσης και κύκλωσης από ελαφρές ομάδες πεζικού, εφόσον η μάχη του Άαχεν εξελισσόταν σε αποτελμάτωση.
Ωστόσο, τα πράγματα εξελίχθηκαν δυσάρεστα για τους Αμερικανούς. Ο χειμώνας είχε ήδη φτάσει στη Βόρεια Ρηνανία-Βεστφαλία και το εξαιρετικά πυκνό δάσος συγκρατούσε τεράστιες ποσότητες υγρασίας που σε συνδυασμό με την ισχυρή άμυνα των Γερμανών και την αδυναμία εμπλοκής των ισχυρών χαρτιών των Αμερικανών, της αεροπορίας και του πυροβολικού τους, έκανε τους Αμερικανούς στρατιώτες να υποφέρουν για κάθε βήμα που έκαναν.
Οι Γερμανοί από τη μεριά τους κατέβαλαν μια τεράστια προσπάθεια να κρατήσουν το δάσος καθώς αποτελούσε βάσει των σχεδίων τους, το χώρο συγκέντρωσης και την οδό μετακίνησης προς τις Αρδέννες, που θα ελάμβανε χώρα η μεγάλη τους χειμερινή επίθεση (επιχείρηση “Φρουρά στον Ρήνο”) με τα νέα “υπεράρματα” Tiger II επικεφαλής.
Θα είναι η πιο μακροχρόνια μάχη των αμερικανικών στρατευμάτων στην Ευρώπη και μια από τις πιο αιματηρές. Συνολικά, 33.000 Αμερικανοί και 28.000 Γερμανοί θα σκοτωθούν σε μικροσυμπλοκές πεζικού. Αν και κράτησε συνολικά τρεις μήνες και κόστισε το 1/3 των απωλειών που υπέστησαν οι Αμερικανοί στη διάρρηξη της γραμμής Siegfried, η εντύπωση που προκάλεσε και η κάλυψη που είχε η μετέπειτα μάχη των Αρδεννών, επισκίασε σημαντικά τη μάχη στο δάσος του Χούρτγκεν.