Ξεκινά αιφνιδιαστικά η έγερση τείχους ανάσχεσης της ανθρώπινης «αιμορραγίας» του Ανατολικού Βερολίνου από πολίτες που κατέφευγαν στο Δυτικό.
Μετά τον Β΄Παγκόσμιο πόλεμο, οι συμμαχικοί στρατοί διαμέλισαν την Γερμανία σε ζώνες κατοχής. Το Βερολίνο, παλιά πρωτεύουσα του πρωσικού βασιλείου και της ενοποιημένης Γερμανίας, χωρίστηκε στα τέσσερα, με το μισό περίπου να κρατούν οι Σοβιετικοί και το άλλο μισό οι 3 δυτικοί σύμμαχοι (Αμερικανοί, Βρετανοί, Γάλλοι). Κάθε πλευρά εφάρμοζε το δικό της οικονομικό και νομικό πλαίσιο, αλλά για αρκετά χρόνια υπήρχε διαρροή ανατολικογερμανών προς τη Δύση, η οποία εντεινόταν.
Τελικά τα μεσάνυχτα της 12ης προς 13ης Αυγούστου 1961 η ανατολικογερμανική αστυνομία κι ο στρατός παρατάχθηκαν στο όρια μήκους 43 χλμ. στήνοντας οδοφράγματα. Τους επόμενους μήνες αυτά θα αντικατασταθούν από μόνιμες κατασκευές που θα εξελιχθούν σε ισχυρό τείχος και μάλιστα στο κέντρο μιας σύγχρονης μεγαλούπολης. Το τείχος θα αποτελέσει έμβλημα του Ψυχρού Πολέμου και θα πέσει με τη λήξη του 30 χρόνια μετά.
