Στον πόλεμο Πακιστάν-Ινδίας του 1971, λίγες μέρες μετά την επιτυχημένη επιδρομή ανοιχτά του Καράτσι (Operation Trident), το Iνδικό Nαυτικό επιτυγχάνει ένα ακόμα συντριπτικό χτύπημα, αυτή τη φορά κατά του χώρου εναπόθεσης καυσίμων του Πακιστανικού Ναυτικού.
ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ – 4 Δεκεμβρίου 1971: “Operation Trident”, ινδικές πυραυλάκατοι κατακαίνε το Καράτσι
Με την έναρξη του πολέμου το Ινδικό Ναυτικό αξιοποίησε το πιο προηγμένο όπλο στη διάθεσή του, τις σοβιετικής σχεδίασης πυραυλακάτους OSA. Τα πλοία αυτά είχαν τη δυνατότητα πλεύσης με 37 κόμβους και μετέφεραν τέσσερις αντιπλοϊκούς πυραύλους SS-N-2A Styx. Οι Styx μπορούσαν να καταφέρουν συντριπτικό χτύπημα σε εχθρικά πλοία, διαθέτοντας κεφαλή κοίλου γεμίσματος 454 κιλών, ενώ πετούσαν σε χαμηλό ύψος, 25 ως 100 μέτρα, σχεδόν με την ταχύτητα του ήχου. Ο πύραυλος ήταν εξαιρετικά δύσκολο να εντοπιστεί και να αναχαιτιστεί, με τα μέσα που διέθεταν τα πολεμικά πλοία τη δεκαετία του 1970.
Τόσο η Ινδία όσο και το Πακιστάν είχαν δεχθεί προσφορές από την ΕΣΣΔ στις αρχές της δεκαετίας του ’60, να αγοράσουν τις πυραυλακάτους OSA αλλά τις απέρριψαν και οι δύο. Με τα Ναυτικά και των δύο χωρών να κυριαρχούνται από τη βρετανική οπτική στην αντίληψη της θαλάσσιας κυριαρχίας, θεωρούσαν πως ελαφρά, ταχύπλοα σκάφη εκτοπίσματος 200-250 τόνων δεν είχαν θέση στον Ινδικό ωκεανό και προτιμούσαν μεγαλύτερα πλοία.
Δύο γεγονότα άλλαξαν αυτήν την οπτική: το βρετανικό εμπάργκο όπλων μετά τον Ινδοπακιστανικό πόλεμο του 1965, που έκοψε την κύρια πηγή αγορών ναυτικών συστημάτων, αναγκάζοντας και τους δύο να αναζητήσουν εναλλακτικές και η επιτυχία των πυραυλακάτων στον αραβοϊσραηλινό πόλεμο του 1967: όταν αιγυπτιακή πυραυλάκατος Komar βύθισε το ισραηλινό αντιτορπιλικό “Eilat” με πυραύλους Styx.
Το πρόβλημα παρέμενε η περιορισμένη αυτονομία των πυραυλακάτων, που είχαν σχεδιαστεί για σύντομες αποστολές κοντά στα παράλια και σε κλειστές θάλασσες. Το Ινδικό Ναυτικό τόλμησε και στην επιχείρηση “Trident” ρυμούλκησε τις πυραυλακάτους του στα ανοιχτά ύδατα, εξαπολύοντάς τες μόνο στο τελευταίο μέρος της αποστολής κατά του πακιστανικού ναυστάθμου στο Καράτσι. Η τακτική είχε μεγάλη επιτυχία, με την επίθεση να καταστρέφει δύο αντιτορπιλικά, ένα ναρκαλιευτικό και ένα πλοίο μεταφορών, αλλά και μεγάλο μέρος των εγκαταστάσεων καυσίμου του ναυστάθμου.
Παρά το μέγεθος της επιτυχίας, το Ινδικό Ναυτικό δεν αναπαύτηκε. Η ταχεία απεμπλοκή των πυραυλακάτων από τον φόβο αντεπίθεσης της Πακιστανικής Αεροπορίας, άφησε σημαντικό μέρος του πακιστανικού στόλου ανέπαφο και τις αποθήκες καυσίμων ακόμα σε λειτουργία. Η Πακιστανική Αεροπορία όντως ανταπέδωσε το χτύπημα την επομένη, βομβαρδίζοντας τις εγκαταστάσεις του Ινδικού Ναυτικού στο λιμάνι της Okha. Αλλά οι Ινδοί, αναμένοντας την απάντηση, είχαν απομακρύνει τα πολεμικά τους και οι βόμβες κατέστρεψαν αποθήκες καυσίμων και πυρομαχικών και κάποιες ναυπηγοεπισκευαστικές κλίνες. Οπότε το Ινδικό επιτελείο έκρινε πως μια δεύτερη επιχείρηση ήταν απαραίτητη για να εξουδετερώσει πλήρως την ισχύ του Πακιστανικού Ναυτικού.
Στο μεταξύ το τελευταίο ήταν αποφασισμένο να μην αιφνιδιαστεί ξανά. Πολεμικά πλοία περιπολούσαν σε απόσταση από τις ακτές, ενώ αεροσκάφη εκτελούσαν συχνές περιπολίες στη διάρκεια της μέρας.
Τη νύχτα της 8ης προς 9η Δεκεμβρίου στην επιχειρήση Python, η ινδική πυραυλάκατος INS Vinash (K85) κλάσης OSA, διεισέδυσε υπό την κάλυψη δύο φρεγατών και εκτόξευσε τους τέσσερις πυραύλους της εναντίον της εγκατάστασης αποθήκευσης υγρών καυσίμων του Kemari, νότια του Καράτσι. Αυτές πυρπολήθηκαν οδηγώντας στην απώλεια του 50% των καυσίμων του στόλου, ενώ δύο ξένα εμπορικά (SS Harmattan, SS Gulf Star) βυθίστηκαν και το πακιστανικό πετρελαιοφόρο PNS Dacca καταστράφηκε. Το χτύπημα ήταν εκπληκτικό καθώς με τέσσερις πυραύλους δόθηκαν τέσσερα σημαντικά χτυπήματα. Σχεδόν 2.000 άτομα σκοτώθηκαν ενώ οι απώλειες των Ινδών ήταν μηδενικές.
Με την απώλεια μεγάλου μέρους των διαθέσιμων καυσίμων για επιχειρήσεις, το Πακιστανικό Ναυτικό είχε ουσιαστικά εξουδετερωθεί, ενώ προβλήματα διαθεσιμότητας αντιμετώπισε και η αεροπορία και ο στρατός της. Το Επιτελείο Ναυτικού του Πακιστάν εξέδωσε οδηγίες πως οι επιχειρήσεις περιφρούρησης των ακτών θα συνεχίζονταν, αλλά με αυστηρό έλεγχο από το ίδιο, ενώ θα είχαν αποθέματα καυσίμου και πυρομαχικών κάτω του μισού, για να αποφύγουν έκρηξη αν δεχόντουσαν ινδικό πλήγμα. Οι διαταγές αυτές είχαν τεράστιο αντίκτυπο στο ηθικό των πληρωμάτων.
Επιπλέον, η απώλεια εμπορικών πλοίων ξένων κρατών μέσα στα προστατευμένα λιμάνια του Πακιστάν, οδήγησε πολλές χώρες να αναζητούν την άδεια των Ινδικών αρχών για να προσεγγίσουν την περιοχή, ενώ σταδιακά απέφευγαν συστηματικά να δέσουν σε πακιστανικά λιμάνια. Δημιουργώντας έτσι άτυπο εμπάργκο που προκάλεσε ασφυξία στην πακιστανική οικονομία. Μαζί με την ήττα τους στην ξηρά, τα χτυπήματα των επιχερήσεων “Trident” και “Python”, οδήγησαν στην συνθηκολόγηση του Πακιστάν και στο τέλος του Ινδο-Πακιστανικού πολέμου μια εβδομάδα μετά.
