Το 2ο βρετανικό Σύνταγμα Αλεξιπτωτιστών (2 Para) επιτίθεται κατά των αργεντινών δυνάμεων (Task Force Mercedes: 3 λόχοι + 2 διμοιρίες και προσωπικό αεροδρομίου) που υπερασπίζονται τη διάβαση του ισθμού Ντάργουιν στην τοποθεσία Goose Green, τη νύχτα της 28/29ης Μαΐου. Από τη βίαιη διάβαση ελέγχθηκε η περιοχή προς το Πορτ Στάνλεϋ οπότε κρίθηκε ο πόλεμος στα νησιά Φώκλαντ, που παραδόθηκαν δύο εβδομάδες μετά.
Η μάχη συνοδεύτηκε εξαρχής από πολλές παραδοξότητες, η μεγαλύτερη από τις οποίες ήταν πως επεβλήθηκε ουσιαστικά από το Λονδίνο, που ήθελε να δει μια σύγκρουση στο έδαφος να κερδίζεται από τις βρετανικές δυνάμεις, ώστε να τονιστεί το ηθικό του λαού και να παρουσιαστούν απτά στρατιωτικά αποτελέσματα.
Είχε περάσει μία σχεδόν εβδομάδα από την επιτυχημένη ναυτική απόβαση στο Σαν Κάρλος και οι Βρετανοί είχαν εξασφαλίσει πια ένα ασφαλές προγεφύρωμα για να συνεχίσουν την προέλασή τους.
Η απόφαση, ωτόσο να πληγούν οι αργεντινές συγκεντρώσεις στο Ντάργουιν και στο Goose Green ήταν αντίθετη με την τακτική εκτίμηση του επικεφαλής των μονάδων ξηράς, Ταξιάρχου Julian Thompson, διοικητή της 3η Ταξιαρχίας Commando. Ο Thompson επέμενε να συνεχίσει την προέλαση βόρεια προς την πρωτεύουσα, παρακάμπτοντας το Ντάργουιν που δεν είχε καμιά στρατηγική σημασία και η φρουρά του δεν απειλούσε τη δύναμή του και θα παραδιδόταν τελικά, χωρίς να χρειαστεί καμία μάχη.
Η επιμονή της Βρετανικής κυβέρνησης, ωστόσο, οδήγησε στην οργάνωση ενός σχεδίου εκπόρθησης της τοποθεσίας με το 2ο Para και την υποστήριξη αεροσκαφών, πυροβολικού και ελαφρών αρμάτων. Ατυχώς, πολλά πήγαν στραβά. Η αργεντινή δύναμη που υπολογιζόταν σε 500 άνδρες αποδείχθηκε πως ήταν 1.200, οχυρωμένη σε όλο το μήκος του στενού πορθμού, σε προετοιμασμένα και αλληλοκαλυπτόμενα ορύγματα. Η υποστήριξη που περίμεναν οι αλεξιπτωτιστές δεν ήρθε, με τη συμμετοχή της μίας πυροβολαρχίας και των τεθωρακισμένων Scorpion και Scimitar να είναι ελάχιστη ως ανύπαρκτη και μόνο προς το τέλος της μάχης έλαβαν κάποια υποστήριξη από πυρά ναυτικού πυροβολικού.
Το 2ο Para επιτέθηκε μόνο, εναντίον υπερδιπλάσιας δύναμης, καλά οχυρωμένης, χωρίς υποστήριξη, πλέον των τυφεκίων, πολυβόλων, αντιαρματικών και δύο όλμων του καλύπτοντας αναπεπταμένο, ελαφρώς ανηφορικό έδαφος και δεχόμενο θεριστικά πυρά. Χρειάστηκαν 14 ώρες μάχης, μέρα και όλη τη νύχτα για να μπορέσουν οι Βρετανοί αλεξιπτωτιστές να καλύψουν 6 χλμ. εδάφους βήμα προς βήμα, όρυγμα προς όρυγμα.
Ο συνεχής έλεγχος της μάχης από τον διοικητή του τάγματος, αντισυνταγματάρχη Herbert Jones, δεν βοήθησε την κατάσταση σε μια στιγμή που οι αλεξιπτωτιστές θα έπρεπε να εξασκήσουν την πρωτοβουλία τους. Ο θάνατός του από αργεντινά πυρά έθεσε το τάγμα υπό τον υποδιοικητή του, ταγματάρχη Chris Keeble, που έβαλε τα πράγματα στη θέση τους, αποτρέποντας την καταστροφή.
Με απώλειες 18 νεκρών και 64 τραυματιών, οι Βρετανοί κατάφεραν να επικρατήσουν το πρωΐ της 29ης αναγκάζοντας το αργεντινό σύνταγμα να παραδοθεί, έχοντας το ίδιο 55 νεκρούς και τουλάχιστον 86 τραυματίες. Η Βρετανία κέρδισε την νίκη που χρειαζόταν για το κοινό αλλά η μάχη θα μπορούσε πολύ εύκολα να έχει εξελιχθεί σε ήττα για τους Βρετανούς.
Σίγουρα, η παρουσία τους στο νησί μετά την απόβαση ήταν εξασφαλισμένη αλλά τις προηγούμενες μέρες ο στόλος τους δεχόνταν ισχυρά πλήγματα από την αργεντινή αεροπορία, στέλνοντας στα δελτία ειδήσεων νέα για 4 πλοία κατεστραμμένα ή βυθισμένα και άλλα πέντε με σοβαρές ζημιές. Η είδηση πως μια επίλεκτη δύναμη επιτέθηκε και ηττήθηκε θα ήταν σίγουρα καταστροφή σε ψυχολογικό επίπεδο.
Η κυβέρνηση και η στρατιωτική ηγεσία δέχτηκαν “πυρά” τις επόμενες μέρες και χρόνια για αυτήν την επιχείρηση, για την παράκαμψη του τοπικού διοικητή και την χρήση μιας επίλεκτης ομάδας σε μια μάχη που θύμιζε πολύ τη μάχη του Σομ (μετωπικές επιθέσεις πεζικού, ελάχιστη υποστήριξη, εκπόρθηση πολυβολείων με χειροβομβίδες, απουσία ελιγμών).
Η νίκη επετεύχθη χάρη στην ανώτερη εκπαίδευση των αλεξιπτωτιστών, έναντι των κληρωτών Αργεντίνων στρατιωτών και στο επιθετικό και μαχητικό πνεύμα που τους διακρίνει. Ωστόσο, το Goose Green, η μεγαλύτερη χερσαία μάχη στα Φώκλαντς, είναι σήμερα στο Πάνθεον των επιτευγμάτων του Βρετανικού Στρατού και γιορτάζεται ανάλογα.
