Το Ισραήλ αποσύρεται από τον Νότιο Λίβανο μετά από 22 χρόνια παρουσίας και κατοχής. Η κίνηση τερματίζει, κάπως ξαφνικά, τη δεκαπενταετή διένεξη στον Νότιο Λίβανο, που διαρκούσε από το 1985.
Η συνεχιζόμενη αναταραχή στην άλλοτε πλούσια και ευημερούσα χώρα της Μέσης Ανατολής από την έναρξη του εκεί εμφυλίου (το 1975) δημιουργούσε προβλήματα ασφαλείας στο Ισραήλ, αφού το κενό εξουσίας εκμεταλλεύονταν οργανώσεις, όπως η Παλαιστινιακή ΟΑΠ (Οργάνωση για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης) του Γιασέρ Αραφάτ και η υποστηριζόμενη από το Ιράν Χεζμπολά, για να οργανωθούν στην περιοχή εξαπολύοντας επιθέσεις εναντίον του. Αυτό οδήγησε το Ισραήλ σε πολλές επεμβάσεις στο Λίβανο είτε μέσω των μυστικών του υπηρεσιών είτε με πολεμικές επιχειρήσεις όπως το 1978 και το 1982.
Αφού υποστήριξε τις πολιτοφυλακές των Λιβανέζων χριστιανών Μαρωνιτών εναντίον των ισλαμικών οργανώσεων και Παλαιστινίων (πράγμα που οδήγησε την ΟΑΠ σε αποχώρηση από το Λίβανο), οι προσπάθειες του Ισραήλ επικεντρώθηκαν εναντίον της Χεζμπολά, της σιιτικής Αμάλ και της κομμουνιστικής Τζαμπούλ. Το 1982 με την επιχείρηση «Ειρήνη στη Γαλιλαία» ο Ισραηλινός στρατός εισήλθε στο νότιο Λίβανο, ενώθηκε με τις οργανώσεις των Χριστιανών Μαρωνιτών και εγκατέστησε μια «ζώνη ασφαλείας», όπως την αποκαλούσε.
Οι ελπίδες, όμως, του Ισραηλινού πρωθυπουργού Μεναχέμ Μπεγκίν για «ειρήνη για 40 χρόνια» στην περιοχή διαψεύστηκαν. Η κατάσταση στην κατεχόμενη αυτή ζώνη του νοτίου Λιβάνου, αν και εξασφάλιζε κάποια απόσταση από τον ισραηλινό πληθυσμό, έκανε τον ισραηλινό στρατό δέσμιο ενός πολέμου φθοράς και εξέθετε το Ισραήλ επικοινωνιακά. Έτσι, στις 24 Μαΐου 2000, σύμφωνα με την προεκλογική του δέσμευση, ο νέος πρωθυπουργός Εχούντ Μπαράκ διέταξε την αποχώρηση από τον Νότιο Λίβανο, επιχείρηση που ολοκληρώθηκε μέσα σε λιγότερο από 48 ώρες.
Η ξαφνική αυτή κίνηση οδήγησε το σύστημα ασφαλείας στην περιοχή σε πλήρη κατάρρευση τόσο στρατιωτικά όσο και πολιτικά, αλλά ικανοποίησε εν μέρει τουλάχιστον την κυβέρνηση του Λιβάνου. Ωστόσο, η ισχυροποίηση της Χεζμπολά που οργανώθηκε πλέον σε κράτος εν κράτει, με ισχυρό και καλά γυμνασμένο και πειθαρχημένο στρατό και η αντίδραση της Βηρυτού για την κυριαρχία στις φάρμες Σεμπαά, στα σύνορα με το Ισραήλ, θα αποτελέσουν παρακαταθήκη για μία ακόμα ισραηλινή επέμβαση το 2006.
