Σε μια απονενοημένη κίνηση, εν μέσω των Ολυμπιακών Αγώνων του 2008 στο Πεκίνο, ο γεωργιανός στρατός προσβάλει τις αυτόνομες περιοχές Νότιας Οσσετίας και Αμπχαζίας.
Οι περιοχές, εντός της γεωργιανής επικράτειας αλλά με πλειονότητα ρωσόφωνων, τελούσαν υπό καθεστώς αυτοδιοίκησης, φρουρούμενες από ρωσικά στρατεύματα και τοπικές πολιτοφυλακές από το 1991, που είχε ανεξαρτητοποιηθεί η Γεωργία.
Αν και οι κυβερνήσεις της Γεωργίας είχαν αποφύγει να αμφισβητήσουν ανοιχτά την κυριαρχία της Ρωσίας εκεί, τις είχαν διαρκώς στο στόχαστρο με διάφορα μικροεπεισόδια να γίνονται κατά καιρούς. Ο Γεωργιανός στρατός είχε εξοπλιστεί με πολλά δυτικά συστήματα, μονάδες του είχαν λάβει μέρος σε διεθνείς αποστολές για να αποκτήσουν εμπειρία και η κυβέρνηση είχε την πεποίθηση ότι η Δύση ήταν με το μέρος της και θα την υποστήριζε σε ενδεχόμενη σύγκρουση.
Η γεωργιανή επίθεση δεν έμεινε αναπάντητη: η Ρωσική Στρατιωτική Διοίκηση Βορείου Καυκάσου θα εξαπολύσει μια «επιχείρηση αποκατάστασης της ειρήνης» με την 58η Στρατιά ενισχυμένη με μονάδες Σπετσνάζ της GRU, αλεξιπτωτιστές της 7ης και 76ης Μεραρχιών των Φρουρών και Τσετσένους μισθοφόρους. Γρήγορα, οι γεωργιανές δυνάμεις θα καμφθούν, τα σημαντικά περάσματα θα κυριευθούν από τους προελαύνοντες Ρώσους και οι δυνάμεις τους θα σαρωθούν. Στις 12 Αυγούστου θα συμφωνηθεί εκεχειρία με μεσολάβηση του Νικολά Σαρκοζί, και στις 17 οι Ρώσοι θα ξεκινήσουν την αποχώρηση τους.
