Ο στρατηγός Βελισσάριος κατατροπώνει τους Βανδάλους στη χώρα τους, όπου αποβιβάστηκε μαζί με τον στρατό του, λίγο πιο έξω από την Καρχηδόνα.
Το Βανδαλικό βασίλειο της Βορείου Αφρικής απολάμβανε καλές σχέσεις γειτονίας με το Ανατολικό Ρωμαϊκό κράτος. Μάλιστα, ο βασιλιάς Χιλδέριχος ήταν προσωπικός φίλος του αυτοκράτορα Ιουστινιανού, με τον οποία αντάλλασσαν πλούσια δώρα. Ο Χιλδέριχος απέρριπτε την αίρεση του αρειανισμού που είχε επικρατήσει σε μεγάλο μέρος των επαρχιών της Αφρικής και του βασιλείου του. Το 531 όμως ένας φιλόδοξος στρατηγός του, ο Γελίμερος, τον εκθρόνισε και άρχισε εκκαθαρίσεις των οπαδών του σπέρνοντας τη διχόνοια.
Η πράξη του Γελίμερου, αν και είχε την υποστήριξη της πλειοψηφίας των Βανδάλων, δεν είχε κι εκείνη των Βυζαντινών, που έστειλαν τον στρατηγό Βελισσάριο να επιτεθεί. Το 533 η εκστρατεία ξεκινήσε με 500 μεταγωγικά και 100 πολεμικούς δρόμωνες να μεταφέρουν 5.000 ιππείς και διπλάσιο αρθμό πεζών στη Βόρεια Αφρική. Οι Βυζαντινοί αποβιβάστηκαν και ξεκίνησαν την πορεία τους προς την βανδαλική πρωτεύουσα, κατά μήκος της ακτής.
Ο Γελίμερος προσπάθησε να παγιδέψει τον βυζαντινό στρατό χωρίζοντας το στράτευμά του και επιτιθέμενος από τρείς διαφορετικές κατευθύνσεις. Το σχέδιο δεν λειτούργησε καλά και τα δύο τμήματα των Βανδάλων εντοπίστηκαν και κατανικήθηκαν, με αποτέλεσμα να σκοτωθεί ο αδερφός του Γελίμερου, Αμματάς. Το τμήμα όμως του Γελίμερου, αν και υστερούσε σημαντικά σε αριθμούς αποδεκάτισε το μισθοφορικό ιππικό της βυζαντινής εμπροσθοφυλακής και απώθησε το κύριο σώμα του στρατού.
Όταν, όμως, ο Γελίμερος πληροφορήθηκε τις αποτυχίες των άλλων διοικητών του και το θάνατο του αδερφού του, κλονίστηκε και δεν εκμεταλλεύτηκε την επιτυχία του. Θέλοντας να θάψει τον Αμματά έδωσε στον Βελισσάριο χρόνο για να αναδιοργανώθει και να εξαπολύσει γενική επίθεση έξω από την Καρχηδόνα, σε απόσταση δέκα σταδίων (Δέκιμον), που απώθησε τους Βανδάλους και τους ανάγκασε να εγκαταλείψουν την πόλη. Ήταν η αρχή του τέλους. Μετά τη μάχη του Τρικάμαρου ένα χρόνο μετά, το Βανδαλικό βασίλειο διαλύθηκε.
