Οι Άραβες του Αββασιδικού χαλιφάτου συντρίβουν την αρμενική εξέγερση και στερεώνουν την κυριαρχία τους στην περιοχή του Μπαγκρεβάντ (Bagrevand), βορείως των πηγών του Ευφράτη και της λίμνης Μπουζνουνίκ (σημερινή λίμνη Βαν στην Τουρκία).
Με την άνοδο της κάστας των Αββασιδών Αράβων στην ηγεσία του ισλαμικού χαλιφάτου στη Μέση Ανατολή, πολλές αλλαγές έλαβαν χώρα που αυτονόμησαν τους Άραβες από την δυναστεία των Ομαγιαδών. Σημαντική ήταν και η μετακίνηση της έδρας των Αββασιδών από τη Δαμασκό στη Μεσοποταμία, όπου έχτισαν τη Βαγδάτη ως νέα πρωτεύουσα του χαλιφάτου. Οι Αββασίδες έλαβαν πολλές πρωτοβουλίες για να ισχυροποιήσουν τη θέση τους, συγκρουόμενοι είτε με άλλα ισλαμικά βασίλεια είτε με αλλοθρήσκους γείτονες.
Μια από τις πρώτες ενέργειες του νεαρού χαλιφάτου ήταν να αποκηρύξει την υποτέλεια και τους φόρους που πλήρωνε στους Αρμενίους πρίγκηπες, ζητώντας με τη σειρά του αυτοί να του αποδίδουν φόρους! Μαζί με τα γνωστά φαινόμενα βίαιης συμπεριφοράς και θρησκευτικής ανελευθερίας αυτό ώθησε τις αρμενικές κοινότητες σε εξέγερση το 774, όπου συσπειρώθηκαν πίσω από την αρχοντική οικογένεια των Μαμικονιάν.
Ο χαλίφης Αλ Μανσούρ κίνησε στράτευμα 30.000 ανδρών εναντίον των Αρμενίων που συνετρίβησαν στην επακόλουθη μάχη. Το χειρότερο ήταν πως οι πιο επιφανείς αρχηγοί τους έπεσαν στη μάχη αφήνοντας την επανάσταση ακέφαλη με αποτέλεσμα να καταπνιγεί. Οι Άραβες ήταν ιδιαίτερα σκληροί με τον τοπικό πληθυσμό που υπέφερε από τις σφαγές και τους βίαιους εξισλαμισμούς. Ως αποτέλεσμα, οι Αββασίδες σφράγισαν την κυριαρχία τους στην περιοχή της Υπερκαυκασίας και η περιοχή δεν ξεσηκώθηκε ξανά για πολλά χρόνια.
Η ήττα των Αρμενίων στο Μπαγκρεβάντ είχε, όμως, κι ένα άλλο παρεπόμενο αφού κινητοποίησε μια μεγάλη μετακίνηση αρμενικών πληθυσμών προς το ομόθρησκο βασίλειο του Βυζαντίου, με πολλούς να ανέρχονται στα ύπατα αξιώματα του στρατού και του κράτους.
