Ο Σαξωνικός στρατός του βασιλιά Ερρίκου του Ορνιθοθήρα, υπό τις διαταγές του μαργράβου (μαρκησίου) Μπέρνχαρντ κατανικά τον στρατό των Σλάβων Ρενταρίων και Λινονών στο οχυρό των τελευταίων, στο Λένζεν. Πρόκειται για μια αποφασιστική σύγκρουση που μαζί με την μάχη του Μερσεμβούργου το 933, θα καθιερώσουν τη μεσαιωνική επικράτεια της Γερμανίας και ο Ερρίκος για τη δράση του θα θεωρηθεί αργότερα ως ο πατριάρχης του γερμανικού έθνους.
Αρχιτέκτονας των δύο αυτών νικών, ο Ερρίκος, ένας δυναμικός και πολυμήχανος χαρακτήρας, ξεκίνησε την ηγεμονία του αναλαμβάνοντας τις τύχες του δουκάτου της Σαξωνίας από τον πατέρα του, σε μια περίοδο που τα Φραγκικά βασίλεια και δουκάτα δέχονταν διαρκείς επιδρομές από φυλές ντόπιων ή μετακινουμένων στην ευρύτερη κεντρική Ευρώπη. Αμέσως, ο Ερρίκος επαναστάτησε κατά του βασιλιά της Ανατολικής Φραγκίας, του Κονράνδου του πρώτου. Τόση ήταν η ένταση και το πάθος της εξέγερσης, που ο Κονράνδος πεθαίνοντας έξι χρόνια μετά, τον πρότεινε για διάδοχό του θεωρώντας τον ως το μόνο που είχε το θάρρος και την ικανότητα να κρατήσει το βασίλειο ενωμένο. Ο Ερρίκος, παθιασμένος με το κυνήγι, έμαθε τα νέα ενώ διόρθωνε δίχτυα για αγριόκοτες, κερδίζοντας ειρωνικά το προσωνύμιο “ορνιθοθήρας”.
Στα επόμενα χρόνια, ο Ερρίκος θα αναδιοργανώσει τη διοίκηση και στρατιωτική οργάνωση του βασιλείου, χτίζοντας μια εκτεταμένη σειρά οχυρών και κάστρων και οργανώνοντας ισχυρές ταχυκίνητες μονάδες ιππικού και εφίππων πεζών για άμεση επέμβαση κατά των επιδρομών Μαγυάρων και Σλάβων από τα ανατολικά. Οι Μαγυάροι θα συντριβούν τελικά στο Μερσεμβούργο το 933. Το 929, όμως, οι Σάξωνες αντιμετώπιζαν τις σλαβικές φυλές των παγανιστών Ρενταρίων και Λινονών, που είχαν οχυρωθεί στο κάστρο του Λένζεν, στην περιοχή του σημερινού Βραδεμβούργου στη Γερμανία.
Ο στρατός των Σαξώνων πολιορκούσε το ισχυρό κάστρο από μέρες, όταν εμφανίστηκε στα νώτα του ένας ισχυρός στρατός Ρενταρίων, που ερχόταν να λύσει την πολιορκία. Οι Ρεντάριοι παρατάχθηκαν σε μια φάλαγγα ασπιδοφόρων με τους Σάξωνες να αντιπαρατάσσονται. Οι Σάξωνες είχαν ιππικό που προσπάθησαν να χρησιμοποιήσουν υποκρινόμενοι υποχώρηση για να παρασύρουν τους Σλάβους και να τους διασπάσουν, αλλά το λασπώδες από τη βροχή έδαφος περιόριζε σημαντικά τις κινήσεις ελιγμού και την ταχύτητα των αλόγων.
Τελικά, οι Σάξωνες επιτέθηκαν με ορμή. Ακολούθησε αλληλουχία επιθέσεων και αντεπιθέσεων με μεγάλες απώλειες εκατέρωθεν. Στο τέλος της μέρας, το ιππικό των Σαξώνων κατόρθωσε να εκμεταλλευτεί μια ευκαιρία, να κυκλώσει τους Ρεντάριους και να τους τρέψει σε φυγή. Οι Σάξωνες τους έσφαξαν συστηματικά και χωρίς οίκτο. Την επομένη, οι Λινονοί βγήκαν από τα τείχη τους και παραδόθηκαν.
Χρόνια αντίστασης των παγανιστών Σλάβων στους βασιλιάδες της ανατολικής Φραγκίας τελείωσαν με την αποκατάσταση της γερμανικής κυριαρχίας κατά μήκος του ποταμού Έλβα. Ο ίδιος ο Ερρίκος ο Ορνιθοθήρας θα κερδίσει άλλες δύο σημαντικές νίκες εναντίον των Μαγυάρων και κατά των Βοημών, και σχεδίαζε να χριστεί χρίστει αυτοκράτορας της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας αλλά σκοτώθηκε το 936 σε ένα κυνηγετικό ατύχημα.
