Μετά τη νίκη του στην Αδριανούπολη και στη ναυμαχία του Ελλησπόντου, ο Κωνσταντίνος ο 1ος καταδίωξε τον συναυτοκράτορα Λικίνιο στο εσωτερικό της Μικράς Ασίας. Ο Λικίνιος υποχώρησε στη Μαγνησία, κοντά στη Χρυσούπολη (σημερινό Üsküdar ή Σκούταρι). Εκεί, ο στρατός του Κωνσταντίνου πορεύτηκε κάτω από το λάβαρο της νέας χριστιανικής θρησκείας, που του είχε χαρίσει τόσες πολλές νίκες, ώστε ο Λικίνιος είχε διατάξει τους στρατιώτες του να μην το κοιτούν απευθείας και να μην του επιτίθενται.
Εκμεταλλευόμενος το πλεονέκτημα αυτό, ο Κωνσταντίνος εξαπέλυσε μετωπική επίθεση διασπώντας το εχθρικό κέντρο. Ο Λικίνιος διέφυγε και κατόρθωσε να συγκεντρώσει 30.000 από τα διασκορπισμένα στρατεύματά του με την προοπτική να πολεμήσει ξανά. Αντί για αυτό όμως τελικά ακολούθησε τη συμβουλή της γυναίκας και της κόρης του και παραδόθηκε στον Κωνσταντίνο. Λίγους μήνες μετά εκτελέστηκε.
Ο Κωνσταντίνος έμεινε μόνος αυτοκράτορας και λίγο μετά έχτισε τη νέα πρωτεύουσά του στην περιοχή της παλιάς μεγαρικής αποικίας του Βυζαντίου. Η μάχη της Χρυσουπόλεως είναι –από μία άποψη- η τελευταία μάχη της Ρωμαϊκής εποχής. Μια νέα περίοδος ανέτειλε μετά από αυτήν: Η Βυζαντινή.
