Στις αρχές της δεκαετίας του 1990, η Aerospatiale πρότεινε στο Ηνωμένο Βασίλειο στα πλαίσια του προγράμματος ανάπτυξης SR (A) 1236 CASOM μια νέα συμβατική έκδοση του πυραύλου πλεύσης ASMP που προοριζόταν για χρήση για αποστολές πυρηνικής κρούσης από αεροσκάφη της Γαλλικής Αεροπορίας.
Η συμβατική αυτή έκδοση του ASMP ήταν γνωστή τότε ως Asura (Air to Surface Ramjet) για το Ηνωμένο Βασίλειο και θα ήταν ένας επόμενης γενιάς -τότε- πύραυλος πλεύσης μεγάλης εμβέλειας.
Η πρόταση εξετάστηκε και από τους Γάλλους για προμήθεια αντίστοιχων πυραύλων συμβατικής κρούσης. Ωστόσο το πρόγραμμα ανάπτυξης Asura αντιμετώπισε σοβαρό ανταγωνισμό και για τις δυο χώρες από προτάσεις άλλων κατασκευαστών τόσο εγχώριους όσο και από το εξωτερικό (ΗΠΑ).
Ακόμα κι έτσι όμως, ο Asura θεωρήθηκε ο ταχύτερος πύραυλος της κατηγορίας του με ταχύτητες πλεύσης στα 3+ Mach και εμβέλεια περί τα 400 χιλιόμετρα. Τελικά μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του 1990 και εν όψει της λήξης του Ψυχρού Πολέμου πριν μερικά χρόνια, κι οι δυο χώρες αποφάσισαν να ακολουθήσουν την πιο φτηνή και συμβατική λύση υποηχητικών πύραυλων πλεύσης με την μορφή του Storm Shadow για την Αγγλία και του SCALP EG για την Γαλλία.
Έτσι η ανάπτυξη του Asura τερματίστηκε άδοξα και η Ευρώπη δεν απέκτησε ποτέ υπερηχητικό πύραυλο πλεύσης συμβατικής κρούσης. Αν ωστόσο προχωρούσε, κάθε αεροσκάφος Tornado υπήρχε πρόβλεψη να μπορεί να μεταφέρει μέχρι 4 πύραυλους του τύπου, συνεπώς μία μοίρα κρούσης οπλισμένη με Asura θα αντιπροσώπευε μία τεράστια δύναμη πυρός.
Ο εκπληκτικός Asura, ο «συμβατικός» υπερηχητικός πύραυλος ASMP για το Tornado
