Οι Γερμανοί ίσως και να κέρδιζαν την Μάχη της Αγγλίας ογδόντα χρόνια νωρίτερα αλλά νικήθηκαν από την αποφασιστικότητα και το πείσμα των πιλότων της RAF –και από μια 13χρονη μαθήτρια. Η Χέϊζελ Χιλλ ήταν μαθηματικό μυαλό και διασκέδαζε με τους αριθμούς επειδή ήταν εν μέρει δυσλεξική και δυσκολευόταν με την ορθογραφία. Αυτή η άνεση με την οποία έκανε δύσκολους υπολογισμούς, στον πόλεμο θα κατέρριπτε γερμανικά αεροπλάνα.
Ο πατέρας της, Φρέντερικ Χιλλ, εργαζόταν στον Τομέα Έρευνας και Ανάπτυξης Οπλισμού του Υπουργείου Αεροπορίας (Air Ministry) ως επιστημονικο-τεχνικός σύμβουλος σε θέματα σκοπευτικών και οπλισμού. Στα μέσα της δεκαετίας του ’30 οι μελέτες καθιστούσαν σαφές το αδιανόητο: τα μαχητικά του μέλλοντος θα έπρεπε να φέρουν όχι λιγότερα από οκτώ πολυβόλα με ταχυβολία τουλάχιστον 1.000 βλημάτων ανά λεπτό για να είναι αποτελεσματικά. Ο προβληματισμός ήταν αν θα μπορούσαν τα καταδιωκτικά της νέας γενιάς να αντέξουν το βάρος τόσων όπλων.
Τους πρώτους μήνες του 1934 η μικρή Χέϊζελ βοήθησε τον πατέρα της να λύσει το πρόβλημα κάνοντας πολύπλοκες μαθηματικές πράξεις με πρωτόγονους «υπολογιστές» στο… τραπέζι της κουζίνας του σπιτιού τους. Ξενύχτισαν ατέλειωτα βράδια μελετώντας δεδομένα και παλεύοντας με γραφήματα και αλγόριθμους αλλά στο τέλος τα νούμερα απέδειξαν ότι ναι, ήταν εφικτό. Τα Spitfires και τα Hurricanes της Διοίκησης Μαχητικών θα εξοπλίζονταν με οκτώ και όχι τέσσερα πολυβόλα, όπως προβλεπόταν αρχικώς, για μεγαλύτερη ισχύ και διασπορά πυρός.
Τον Ιούλιο, ο Φρεντ Χιλλ παρουσίασε τους υπολογισμούς στο Υπουργείο προκαλώντας αίσθηση. Μάλιστα ορισμένοι ανώτεροι αξιωματικοί της RAF σκέφτηκαν πως ήταν παρατραβηγμένοι. Οκτώ πολυβόλα; Οι περισσότεροι γνώριζαν μόνο από μαχητικά του Α΄ ΠΠ και διπλάνα του Μεσοπολέμου, εξοπλισμένα με ένα ή δύο πολυβόλα. Τέσσερα όπλα ήταν ήδη ριζοσπαστικό, οκτώ ήταν ανήκουστο!
Όμως πατέρας και κόρη είχαν καταφέρει να υπολογίσουν ακόμη και την ακριβή απόσταση που έπρεπε να έχει ένα Spitfire από τον στόχο του για να τον καταρρίψει: μόλις 755 πόδια (230 μέτρα). Το μεγαλύτερο θέμα ήταν η τεράστια αύξηση της ταχύτητας που χαρακτήριζε τα νέα μαχητικά, επισημαίνει ο μαθηματικός Νάϊαλ Μακάϋ. «Ήταν πέρα από ο,τιδήποτε γνώριζαν μέχρι τότε» υπενθυμίζει.
«Έπρεπε να πραγματοποιηθούν δοκιμές με πολύ μικρότερη ταχύτητα και μετά να υπολογίσουν τί είδους οπλισμό έπρεπε να έχουν ταχύτερα μαχητικά. Αυτό θα πρέπει να ήταν ιδιαίτερα δύσκολο» λέει. Η Χέϊζελ ανταμείφθηκε για την προσφορά της αργότερα, όταν κατά την διάρκεια ενός αεροπορικού σώου στο Hendon το 1936 την άφησαν να καθίσει για λίγο στο κόκπιτ ενός Spitfire. Μετά ήλθε ο πόλεμος.
Οι πιλότοι των γερμανικών αεροπλάνων που έπεφταν σε μια βροχή καυτών βλημάτων κατά την διάρκεια των επικών αερομαχιών της Μάχης της Αγγλίας δεν ήξεραν πως στην πραγματικότητα τους νίκησε μια μαθήτρια από το βόρειο Λονδίνο. Σχεδόν κανείς δεν το ήξερε τότε. Έγινε γνωστό πολλά χρόνια αργότερα, όταν η RAF αναγνώρισε για πρώτη φορά τον ρόλο της ευφυούς Χέϊζελ Μπέρθα Χιλλ (1920-2010) σε ένα ντοκυμαντέρ του BBC που επιμελήθηκε η εγγονή της, δημοσιογράφος Φελίσιτυ Μπέϊκερ, ογδόντα χρόνια μετά την μάχη που έσωσε την Βρετανία.
Την επόμενη φορά που θα διαβάσετε πώς τα Spits και τα Hurricanes αναχαίτισαν την ναζιστική λαίλαπα εκείνο το αιματοβαμμένο καλοκαίρι του ’40, θυμηθείτε ότι πίσω από τους ‘Few’ της RAF το αληθινό «μυστικό όπλο» της Fighter Command ήταν αυτό το κορίτσι και το κοφτερό μυαλό του. Τα contrails των βρετανικών μαχητικών στον ουρανό που κυνηγούσαν τους εισβολείς ήταν το δικό της «παράσημο».
Αλέξανδρος Θεολόγου
Πώς η Luftwaffe νικήθηκε από μια 13χρονη μαθήτρια
