Messerschmitt Me 262: μαζική παραγωγή και δράση – Β΄ μέρος

Ξεκινήσαμε με τη γέννηση του θρυλικού αεροσκάφους που άλλαξε την ιστορία της αεροναυπηγικής και τις τακτικές αερομαχιών: https://military-history.gr/messerschmitt-me-262-mass-production-and-action-first-part/

Aναφερθήκαμε στην αδικαιολόγητη επιμονή του Χίτλερ να μετατραπεί σε μαχητικό-βομβαρδιστικό, καθώς και το έναυσμα της παραγωγής του:  https://military-history.gr/messerschmitt-me-262-a/ .

Σήμερα θα ολοκληρώσουμε το αφιέρωμα με τις διαφορετικές εκδόσεις του Μe 262, τα θετικά και αρνητικά του, όπως και την γερμανο-ιαπωνική συνεργασία που απέφερε το Kikka, το πανομοιότυπο αεριωθούμενο που πρόλαβε απλώς και πέταξε στην Άπω Ανατολή, ελάχιστες μόλις ημέρες πριν τη λήξη του τραγικού πολέμου.

 

Διαφορετικές εκδόσεις του Me 262

Παρά τον περιορισμένο αριθμό παραγωγής τους, τα Me 262 δημιουργήθηκαν σε διαφόρους τύπους. Κάποιοι εξ αυτών βρέθηκαν στους ουρανούς, ενώ άλλοι απέμειναν επ’ αόριστον στα εργοστάσια της Messerschmitt έως το πέρας του πολέμου. Η προπαραγωγή ξεκίνησε με είκοσι τρία Μe 262A-0 όπου σε όλα εγκαταστάθηκαν οι turbojet Junkers Jumo 004B. Το A-1a έδρασε με τη διπλή ιδιότητα του αμιγώς μαχητικού και του βομβαρδιστικού-μαχητικού. Διέθετε δύο κύριες δεξαμενές καυσίμου (των 900 λίτρων)  και δύο πρόσθετες (των 170 και 600 λίτρων), όλες εγκατεστημένες στην άτρακτο.

Το αυθεντικό «Sturmvogel» που ετέθη σε υπηρεσία ήταν το A-2a. Επειδή τα αεροσκάφη της συγκεκριμένης σειράς έκλιναν περισσότερο προς το ρόλο του βομβαρδιστικού, έχασαν τα δύο άνω ρυγχαία πυροβόλα τους για λόγους εξισορρόπησης, κυρίως κατά τη ρίψη βομβών. Τα A-4a και A-5a ήταν καθαρά αναγνωριστικά.

H επομένη έκδοση (Β-1a) βγήκε ως διθέσιο εκπαιδευτικό με διπλό πηδάλιο ελέγχου. Κάποια από αυτά μετατράπηκαν σε νυχτερινά μαχητικά με τον κωδικό Β-1a/U1, όπου δέχτηκαν το FuG 218 «Neptun» ραντάρ με κεραίες στο ρύγχος.

Messerschmitt 262B ως νυχτερινό μαχητικό

Παρά την επιθυμία του Χίτλερ για άμεση προτεραιότητα στο μαχητικό-βομβαρδιστικό Me 262, το εξ ολοκλήρου μαχητικό δε σταμάτησε να εξελίσσεται. Αυτό έφερε το γράμμα «R» στην κωδική ονομασία του. Το R1 δοκιμάστηκε με επιπρόσθετες δεξαμενές καυσίμου κάτω από τις πτέρυγες με σκοπό την αύξηση της εμβελείας του. Στα R2 και R3 τοποθετήθηκαν πύραυλοι της Rheinmetall και BMW αντιστοίχως για αύξηση της ώσεως κατά την απογείωση. Το R4 έφερε ραντάρ FuG 350Zc «Naxos» στο ρύγχος, ενώ στο R5, αυτό αντικαταστάθηκε με τέσσερα πυροβόλα ΜΚ 108 των 30 χλστ. Το R6 προσανατολίστηκε στο ρόλο του μαχητικού-βομβαρδιστικού με ράγες βομβών κάτω από τις πτέρυγες. Στο R7 εγκαταστάθηκαν ξύλινες ράγες με δώδεκα ρουκέτες R4Μ, ενώ αντίστοιχες διαμορφώσεις για μεταφορά άλλου είδους ρουκετών (R110BS και Ruhrstahl Ru344X) έγιναν στα R8 και R9 αντιστοίχως.

Το Me 262A-2a/U2 με το γυάλινο ρύγχος, όπου σε πρηνή θέση καθόταν ο πυροβολητής

Ακολούθως, το Μe 262A-1a/U1 φτιάχτηκε με δύο πυροβόλα των 20 χλστ. και ακόμη τέσσερα των 30 χλστ., όλα στο ρύγχος. Το A-1a/U2 δοκιμάστηκε ως νυχτερινό μαχητικό, εφοδιασμένο με ραντάρ FuG 220 Lichtenstein SN-2 και «Antler» κεραίες στο ρύγχος. Σε περιορισμένο αριθμό κάποιων A-1a/U3 εγκαταστάθηκαν κάμερες και εκτέλεσαν αναγνωριστικές αποστολές. Δύο πρωτότυπα A-1a/U4 κατασκευάστηκαν για να δοκιμαστούν ως καταστροφείς βομβαρδιστικών, το ένα με πυροβόλο ΜΚ 214 των 50 χλστ. και το άλλο με ΒΚ 5 του ιδίου διαμετρήματος. Τέλος, το A-1a/U5 ήταν μία ακόμη έκδοση ενός πειραματικού καταστροφέως με έξι ρυγχαία πυροβόλα.

To Messerschmitt Me 262A-1a/UK με το BK 5 των 50 χλστ., εδώ στα χέρια Αμερικανών

Τρία A-1b δοκιμάστηκαν με turbojet BMW 003 και ένα A-3a με νέα διόπτρα. Σε δύο Α-2a/U2 τοποθετήθηκε επανασχεδιασμένο διαφανές ρύγχος με τον πυροβολητή σε πρηνή θέση. Το Α-3a επρόκειτο να μετατραπεί σε καταστροφέα χερσαίων στόχων, αλλά το project δεν προχώρησε. Ένα Β-2 έφερε μακρύτερη άτρακτο για να δοκιμαστεί ως νυχτερινό μαχητικό. Στην ουρά ενός C-1 εγκαταστάθηκε πύραυλος Walter HWK 109-509, ώστε να αναλάβει ρόλους αναχαιτιστικού το Φεβρουάριο του 1945. Το ίδιο έγινε και με το επόμενο, το C-2b, αλλά με πύραυλο BMW 109-718 και κινητήρες 003R της ιδίας εταιρείας. Επίσης ρόλο αναχαιτιστικού με ενισχυμένη πυραυλική ώση ανέλαβε και το C-3. Αντιστοίχως και το C-3a δέχτηκε πύραυλο Walter HWK 109-509S-2, αλλά εγκατεστημένο στην κοιλιά της ατράκτου. Ο συγκεκριμένος τύπος παρήχθη έως το τέλος του πολέμου.

Μe 262-Α1

Επειδή τo D-1 σχεδιάστηκε για καταστροφέας βομβαρδιστικών, εφοδιάστηκε με ολμοβόλα πλαγίας κλίσεως για επιθέσεις που ξεκινούσαν από χαμηλότερο ύψος. Το Ε-2 επρόκειτο να δεχθεί ένα πυροβόλο ΜΚ 114 των 55 χλστ. και μαζί 48 εκρηκτικές ρουκέτες R4Μ. Aκολούθησε το W-1 με κινητήρες Argus As 014, όπως Argus διέθετε και το W-3, αλλά τους As 044. Τέλος, δημιουργήθηκε το Me 262 «Lorin» το οποίο διετήρησε τους Junkers Jumo, αλλά κάτω από τις πτέρυγες έφερε και επιπροσθέτους αεροθερμοδυναμικούς οι οποίοι αύξαναν κατά πολύ την τελική του ταχύτητα. Οπωδήποτε προτάθηκαν και έτερες εκδόσεις αλλά, λόγω υλικοτεχνικών ζητημάτων, δεν κατόρθωσαν ποτέ να υλοποιηθούν.

Το Μe 262A-2

Το Me 262 εν δράσει: υπέρ και κατά

Παρά τα προβλήματα που προέκυψαν – και εξακολουθούσαν να προκύπτουν – κατά την κατασκευή και παραγωγή του, το Me 262 αποδείχτηκε, στο μικρό χρονικό διάστημα της δράσης του, ένας διόλου ευκαταφρόνητος αντίπαλος. Η παρουσία του στους αιθέρες σημειοδότησε τη φάση μετάβασης από τους εμβολοφόρους στους jet κινητήρες και εγκαινίασε μια νέα εποχή στις τακτικές αερομαχιών, προσαρμοσμένων γύρω από την καινοφανή ταχύτητά του, όπου «εξουδετέρωνε» σε μεγάλο βαθμό τα πολυβόλα των εχθρικών βομβαρδιστικών, καθιστώντας τη στόχευσή του εξαιρετικά δυσχερή, όπως και την κατάρριψή του. Ένα σοβαρό μειονέκτημά του ήταν οι συχνές εμπλοκές των όπλων του, κυρίως ύστερα από ταχύτατες μανούβρες. Οι συγκεκριμένες κάννες περιόριζαν, ακόμη, την ακρίβεια βολών από αποστάσεις που υπερέβαιναν τα 600 μέτρα. Όχι μόνο αυτό, αλλά τα πυροβόλα δεν είχαν καμία χρήση στις περιπτώσεις προσβολών χερσαίων στόχων. Τα ποστοστά απωλείας του αεροσκάφους αυξάνονταν λόγω ατυχημάτων σχετιζομένων με την απειρία των πιλότων και αναξιοπιστία των κινητήρων.

Τα Me 262 αναλάμβαναν αποστολές όποτε υπήρχε ανάγκη κατά τους τελευταίους μήνες, όπου τότε ξεκίνησαν να κάνουν την εμφάνισή τους και τα βρετανικά αεριωθούμενα Meteors. Ταυτοχρόνως εξελίσσονταν και τα αμερικανικά Bell P-59 «Airacomets» τα οποία, σιγά-σιγά, έδιναν τη θέση τους στα P-80 της Lockheed. Όλα εκείνα τα πρώτα jets διέθεταν ευθείες πτέρυγες οι οποίες αφαιρούσαν από την ταχύτητά τους. Οι οπισθοκλινείς βρίσκονταν ακόμη σε εμβριακό στάδιο, όπως και οι turbojet κινητήρες, αφού η έρευνα επάνω σε υπερηχητικές δοκιμές ήταν περιορισμένη. Η τεχνολογία των οπισθοκλινών πτερύγων άρχισε να να ανθεί κατά τη διάρκεια αυτού της Κορέας (1950-1953).

To πιλοτήριο του Α-1a

Γερμανο-Ιαπωνική συνεργασία στον τομέα της τεχνολογίας

Η συμμαχία των Γερμανών και Ιαπώνων κατά τον B’ Π.Π. απέφερε και ανταλλαγή τεχνογικών γνώσεων μεταξύ τους. Αυτές αφορούσαν το πυραυλοκίνητο Me 163 «Komet», αλλά και το Me 262. Δυστυχώς, μέρος των σχεδίων χάθηκε, όταν το U-Boat που τα μετέφερε βυθίστηκε από τους Συμμάχους. Με τη μνήμη μόνο όσων πληροφοριών απεκόμισαν οι μηχανικοί της Nakajima, όταν είχαν μεταβεί στη Γερμανία για να δουν το νέο αεριωθούμενο, κατόρθωσαν να δημιουργήσουν το δικό τους, αν και μικρότερο σε διαστάσεις, Nakajima «Kikka», το οποίο, βάσει των προδιαγραφών του Αυτοκρατορικού Ιαπωνικού Ναυτικού, θα αναλάμβανε ρόλους μαχητικού-βομβαρδιστικού. Διέθετε επίσης αναδιπλούμενες πτέρυγες, ώστε να μπορεί να προφυλάσσεται σε τούνελς κατά τη διάρκεια εχθρικών βομβαρδισμών. To ενδιαφέρον και του Ιαπωνικού Στρατού για το συγκεκριμένο αεροσκάφος επέφερε το σχεδιασμό του Nakajima Ki-201 «Karyū».

Επειδή ο πόλεμος βρισκόταν σε κρίσιμη καμπή για τις δυνάμεις του Άξονος (ήδη η Γερμανία είχε παραδοθεί το Μάϊο του 1945), η παραγωγή του Kikka κρίθηκε επιτακτική υπόθεση. Ολοκληρώθηκε τελικώς και η παρθενική πτήση του πρωτοτύπου έλαβε χώρα την 7η Αυγούστου, αλλά το οριστικό του τέλος επήλθε με την παράδοση της Ιαπωνίας την 15η του ιδίου μηνός. Έως τότε, μόνο το πρωτότυπο και ένα ακόμη ημιτελές υπήρχαν, αν και η Nakajima δεν ήταν μακρυά από την παραγωγή του, όπου θα το καθιστούσε αληθινό φόβητρο των αμερικανών στο θέατρο του Ειρηνικού. Αυτά αργότερα πέρασαν σε συμμαχικά χέρια όπου μεταφέρθηκαν στις Η.Π.Α. για αξιολόγηση μαζί με το υπερ-πολύτιμο τεχνολογικό τους υπόβαθρο.

Μe 262Α

Most Popular