Το Β-25G, εργοστασιακός κωδικός ΝΑ-96, υπήρξε η πρώτη έκδοση του Β-25 που εφοδιάστηκε με πυροβόλο και μάλιστα μεγάλου διαμετρήματος (75 χλστων) με σκοπό τη χρήση του σε αποστολές εναντίων εχθρικών πλοίων.
Το πυροβόλο τύπου Μ4, εγκαταστάθηκε στο ρύγχος και αποτελούσε μια βελτιωμένη έκδοση του γνωστού French των 75 χλστών του Α΄Π.Π. Η εφαρμογή της ιδέας φάνηκε ότι ήταν δυνατή μετά από τις επιτυχημένες δοκιμές που πραγματοποιήθηκαν με ένα παλιό βομβαρδιστικό Douglas B-18A Bolo που είχε υποστεί τις κατάλληλες μετατροπές (δομική ενίσχυση του ρύγχους).
Vought F4U Corsair: O κουρσάρος του B’ Παγκοσμίου Πολέμου (Δ’ Μέρος)
Από την σειρά παραγωγής Β-25C-1 το αεροσκάφος με αριθμό σειράς 41-13296 τροποποιήθηκε στο ρύγχος μετονομαζόμενο σε ΧΒ-25G. Πιο συγκεκριμένα το ρύγχος του αεροσκάφους απέκτησε μεταλλική επικάλυψη και μόνο ένα διάφανο πλαίσιο στο πάτωμα απέμεινε για τον βομβαρδιστή. Η τροποποίηση που είχε σαν εμφανές αποτέλεσμα τον περιορισμό του μήκους του αεροσκάφους στα 15,54 μέτρα, περιέλαβε φυσικά και την εγκατάσταση του πυροβόλου σε μια βάση στο κάτω αριστερό μέρος του ρύγχους, η οποία εκτεινόταν κάτω από το κάθισμα του κυβερνήτη και μέσω ενός ελατηριοτού μηχανισμού απορροφούσε μέρος της παρινδρόμησης του όπλου!!!
Το συγκεκριμένο αεροσκάφος πέταξε για πρώτη φορά στις 2 Οκτωβρίου 1942 και λόγω της αύξησης του βάρους, η ταχύτητα του έφθανε μόλις τα 278 μίλια/ώρα.
Πέντε ακόμα Β-25C μετετράπησαν σε Β-25G και άλλα 400 κατασκευάσθηκαν στο Inglewood μέσα από τις σειρές παραγωγής C-1, C-5 και C-10. Επίσης 58 αεροσκάφη των σειρών παραγωγής Β-25C-20 και Β-25C-25 μετετράπησαν σε Β-25G. Μέχρι και το τέλος του Β΄Π.Π., το πυροβόλο των 75 χλστών ήταν το δεύτερο μεγαλύτερο όπλο που εγκαταστάθηκε ποτέ σε αεροπλάνο, μετά το πυροβόλο των 105χλστών που εγκατασταθεί σ΄ ένα Piaggio P.108A.
Επάνω από το πυροβόλο των 75 χλστών τοποθετήθηκαν δύο πολυβόλα Browning των 0.50 in. Για όλα τα όπλα υπήρχε ένα οπτικό σκοπευτικό Ν-3Β και ένα άλλο τύπου Α-1 που συνδύαζε τη σκόπευση για ρίψη βομβών και βολή πολυβόλων. Το συγκεκριμένο σύστημα ήταν αναρτημένο στο επάνω μέρος του θαλάμου διακυβέρνησης, από την πλευρά του κυβερνήτη και χρησιμοποιήθηκε κυρίως για βομβαρδισμούς από χαμηλό ύψος.
Το ρόλο του γεμιστή για το πυροβόλο ανέλαβε ο ναυτίλος/πυροβολητής. Το κάθε βλήμα ζύγιζε 15 λίβρες (6,79 κιλα!) και υπήρχε αναχορηγία 21 βλημάτων σε ειδικό χώρο φύλαξης που προστατευόταν από μεταλλικές πλάκες.
Ο υπόλοιπος οπλισμός του Β-25G ήταν ακριβώς ίδιος με αυτόν του Β-25C. Από το αεροσκάφος με αριθμό σειράς 42-65001 και μετά, αφαιρέθηκε ο ανασυρόμενος πυργίσκος του κάτω, κεντρικού τμήματος της ατράκτου και τροποποιήθηκε η καταπακτή βομβών ώστε να μπορεί να φιλοξενήσει και μια τορπίλη.
Το πλήρωμα ήταν και σ’ αυτό τον τύπο πενταμελές, ενώ ο κυβερνήτης ήταν υπεύθυνος και για την ρίψη των βομβών καθώς και για τις βολές των όπλων του ρύγχους. Επίσης ο χειριστής ασυρμάτου μπορούσε να εκτελεί και χρέη πολυβολητή στον κοιλιακό πυργίσκο όταν αυτός προσαρμοζόταν. Τα πρώτα Β-25G που έδρασαν στο Νότιοδυτικό Ειρηνικό παρελήφθησαν στο Μπρισμπέην τον Ιούλιο 1943. Γενικά χρησιμοποιήθηκαν σε αποστολές εναντίον πλοίων και στην επιχείρηση New Britain καταναλώθηκαν 1.253 βλήματα των 75 χλστών σε 63 μέρες.
Το πυροβόλο αποδείχθηκε ιδανικό εναντίον ποταμόπλοιων, φορτηγών πλοίων και μικρών οχημάτων, ενώ μία «καλοζυγισμένη» βολή του μπορούσε να προκαλέσει σημαντικές ζημιές ακόμα και σε αντιτορπιλικό… Όμως, η αρχική ταχύτητα του βλήματος των 1930 ποδών/δευτερόλεπτο του προσέδινε μια σχετικά υψηλή τροχιά βολής που καθιστούσε την ακριβή σκόπευση πολύ σημαντική. Η ακριβής όμως σκόπευση απαιτούσε ευθεία πτήση προς τον στόχο καθιστώντας έτσι το αεροσκάφος ευκολοπρόσβλητο στα αντιαεροπορικά του εχθρού. Το πυροβόλο ήταν ακριβές, αλλά γενικά ήταν αδύνατον να βληθούν πάνω από τέσσερα βλήματα σε κάθε επίθεση. Τα Β-25G χρησιμοποιήθηκαν και στην Μεσόγειο, αλλά η έντονη παρουσία της Λουφτβάφε και η ισχυρή γερμανική αντιαεροπορική άμυνα, ανάγκασαν τους αμερικανούς να περιορίσουν τη χρήση τους, φοβούμενοι τις μεγάλες απώλειες λόγω των φτωχών τους επιδόσεων.
Μετά από εισήγηση του Ταγματάρχη Paul «Pappy» Gunn, ενός χειριστή φημισμένου για τις ικανότητές του στις χαμηλόυψες επιθέσεις, προστέθηκαν δύο ακόμα πολυβόλα στο ρύγχος και τέσσερα στα πλευρικά τοιχώματα της ριναίας ατράκτου. Ορισμένες δοκιμές που έγιναν στην Αυστραλία, απέδειξαν ότι η εγκατάσταση των πρόσθετων πολυβόλων προκαλούσε σημαντικές παραμορφώσεις στην άτρακτο, λόγω ανάκρουσης. Για την επίλυση του προβλήματος το τμήμα ενισχύθηκε δομικά και θυρίδες προσιτότητας προστέθηκαν στο κεντρικό τμήμα της πτέρυγας. Σε πολλά Β-25G προστέθηκε και ένας πυργίσκος εφοδιασμένος με δίδυμα πολυβόλα των 0.50in για να ισοσταθμιστεί το βάρος των επιπρόσθετων πολυβόλων του ρύγχους. Επίσης τοποθετήθηκαν δύο ακόμη πολυβόλα αριστερά και δεξιά από τις θέσεις του πληρώματος στο μέσο της ατράκτου. Συνολικά 82 Β-25G υπέστησαν παρόμοιες μετατροπές στο Townsville Depot στην Αυστραλία μέχρι τον Απρίλιο 1944.
Δύο Β-25G δόθηκαν στην RAF για αξιολόγηση αλλά ποτέ δεν χρησιμοποιήθηκαν σε επιχειρήσεις, ενώ ένας σημαντικός αριθμός παραχωρήθηκε στο Αμερικανικό Ναυτικό με την ονομασία PBJ-1G.
Β-25Η
Παρά το ότι το Β-25G δεν θεωρήθηκε ιδιαίτερα επιτυχημένο από επιχειρησιακής άποψης, η North American έλαβε παραγγελία για άλλες 1000 μονάδες με πυροβόλο για χρήση εναντίον πλοίων με την ονομασία Β-25Η.
Το Β-25Η, εργοστασιακός κωδικός ΝΑ-98, διέφερε από το -G ως προς τον πιο ισχυρό οπλισμό του. Στο ρύγχος τοποθετήθηκε ένα ελαφρύτερο πυροβόλο Τ13Ε1 των 75χλστών μαζί με τέσσερα πολυβόλα των 0.50in με αναχορηγία 400 β.α.ο. Επίσης άλλα δύο πολυβόλα των 0.50in τοποθετήθηκαν σε ανεξάρτητο θύλακα στην δεξιά πλευρά της ατράκτου. Δύο κινούμενα πολυβόλα τοποθετήθηκαν στο κεντρικό τμήμα της ατράκτου με τις κάνες τους να προεξέχουν μέσα από δύο κυλινδρικά «παράθυρα». Άλλα δύο πολυβόλα των 0.50in τοποθετήθηκαν σε ένα θωρακισμένο πυργίσκο Bell M-7 στην ουρά του αεροσκάφους. Για να δημιουργηθεί η θέση του πολυβολητή, έγινε τροποποίηση του πίσω τμήματος της ατράκτου, με αποτέλεσμα την ανύψωση της ουράς κατά 17,78 εκατοστά. Για τον πίσω πολυβολητή, προστέθηκε μια διαφανής καλύπτρα και ένα ατσάλινο πλαίσιο που τον κάλυπτε από τα πυρά των καταδιωκτικών. Ο επάνω πυργίσκος μετακινήθηκε προς τα εμπρός πάνω από τη θέση του ναυτίλου για λόγους διατήρησης του κέντρου βάρους και τοποθετήθηκε μεγαλύτερη καλύπτρα.
Μία αμφιλεγόμενη αλλαγή ήταν η αφαίρεση της θέσης του συγκυβερνήτη μαζί με την θωράκισή της και τα χειριστήρια, που μείωσε το βάρος κατά 300 λίβρες και αντικαταστάθηκε από ένα αναδιπλούμενο κάθισμα για τον ναυτίλο/χειριστή πυροβόλου.
Το πρωτότυπο Β-25Η ήταν ένα τροποποιημένο Β-25C-10 με αριθμό σειράς 42-32372 και ήταν εφοδιασμένο με δύο ριναία πολυβόλα και ένα πυροβόλο Μ4. Ο άνω μεσαίος πυργίσκος μετακινήθηκε πάνω από τη θέση του ναυτίλου/χειριστή πυροβόλου, όπου και τοποθετήθηκαν και θήκες για τα 21 βλήματα του πυροβόλου των 75χλστών. Ο ανασυρόμενος κοιλιακός πυργίσκος, αφαιρέθηκε δια παντός. Το Β-25C-10 που είχε μετατραπεί στο πρωτότυπο του Β-25Η, διέθετε τους νέους κινητήρες Wright R-2600-20 με καρμπυρατέρ Bendix Stromberg PR48A1 και πέταξε για πρώτη φορά στις 15 Μαΐου 1943. Στη γραμμή παραγωγής οι κινητήρες R-2600-20 αντικαταστάθηκαν από τους R-2600-13. Το πρώτο Β-25Η παραγωγής πέταξε για πρώτη φορά στις 31 Ιουλίου 1943 και εισήλθε σε υπηρεσία με την USAAF ένα μόλις μήνα αργότερα. Τα εργοστασιακά Β-25Η έφεραν δύο πρόσθετα πολυβόλα των 0.50in σε ανεξάρτητους θύλακες στα δεξιά πλευρικά τοιχώματα της ατράκτου, ενώ όπως και οι προγενέστερες εκδόσεις, είχε πενταμελές πλήρωμα.
Στη σειρά παραγωγής Β-25Η-5 και από το αεροσκάφος με αριθμό σειράς 43-4535 αφαιρέθηκαν οι αρπάγες συγκράτησης των βομβών των 2000 λιβρών, αφού η χρήση τους ήταν σπάνια. Στη ίδια σειρά παραγωγής και από το αεροσκάφος με αριθμό σειράς 43-4405 και μετά, εγκαταστάθηκαν δύο ακόμη πολυβόλα των 0.50in σε ανεξάρτητο θύλακα το καθένα στην αριστερή εμπρόσθια πλευρά της ατράκτου, ανεβάζοντας τον συνολικό αριθμό σε 14. Επίσης η άφεση των βομβών γινόταν πλέον μέσω ηλεκτρικού συστήματος.
Στη σειρά Β-25Η-10 και από το αεροσκάφος σε αριθμό σειράς 43-4705, τα όργανα στον πίνακα του κυβερνήτη επανατοποθετήθηκαν σε νέες θέσεις, αυξήθηκε η χωρητικότητα του διαμερίσματος των πλωτών σωστικών μέσων (βάρκες) και αντικαταστάθηκε το καλώδιο του συστήματος πέδησης (φρένων).
Τα πρώτα Β-25Η έφθασαν σε μονάδες της FEAF (Far East Air Forces) τον Φεβρουάριο 1944 και πρωτοχρησιμοποιήθηκαν επιχειρησιακά από την 498η Μοίρα Βομβαρδισμού. Όλα διέθεταν 14 πολυβόλα, ένα πυροβόλο των 75χλστών και μπορούσαν να μεταφέρουν βόμβες συνολικού βάρους 3.200 λιβρών ή μια τορπίλη των 2.000 λιβρών. Το πυροβόλο είχε σκοπευτικό Ν-6Α με το οποίο μπορούσε να εκτελέσει επιτυχείς βολές από απόσταση 1830 μέτρων περίπου και ύψος 1000 έως 500 ποδών. Το πυροβόλο χειριζόταν ο κυβερνήτης ελλείψει συγκυβερνήτη και ναυτίλου. Συνήθως με έναρξη της βολής από τα 1830 μέτρα, μέχρι την κάλυψη του μισού της απόστασης αυτής από το στόχο, χρησιμοποιούνταν τρία βλήματα.
Η επιχειρησιακή χρήση πολύ γρήγορα επιβεβαίωσε ότι το νέο πυροβόλο του Β-25Η στην ουσία ήταν άχρηστο καθώς στα 1944 ήταν πλέον ελάχιστοι οι στόχοι τους οποίους είχε σχεδιαστεί να προσβάλει. Έτσι σταδιακά καθιερώθηκε στο θέατρο του Ειρηνικού όπου κυρίως έδρασε το –Η, η χρήση των πολυβόλων των 0.50in και των συμβατικών βομβών και μέχρι τον Αύγουστο του 1944 το πυροβόλο εγκαταλείφθηκε. Ένα μήνα αργότερα, τον Σεπτέμβριο του 1944, τα περισσότερα Β-25Η δόθηκαν στην 38η Πτέρυγα Βομβαρδισμού που ήδη διέθετε Β-25G, ενώ τα υπόλοιπα στάλθηκαν σε βάσεις επισκευών, συντήρησης και τροποποιήσεων. 24 συνολικά Β-25Η που δόθηκαν στην 11η Πτέρυγα Βομβαρδισμού χρησιμοποιήθηκαν σε εκκαθαριστικές επιχειρήσεις στους ποταμούς της Κίνας στις αρχές του 1944. Τον Νοέμβριο του ίδιου χρόνου η 11η Πτέρυγα εγκατέστησε σε ορισμένα –Η το νέο ραντάρ αποστασιομέτρησης/σκόπευσης APG-13Α για συνδυασμένη χρήση με το πυροβόλο των 75χλστών. Το σύστημα αυτό χειριζόταν ο ραδιοναυτίλος και τοποθετήθηκε στα -Η με αριθμούς σειράς 43-4584, 4071, 4924, 4989 και 4601.
Το τελευταίο Β-25Η ανέλαβε υπηρεσία τον Ιούλιο 1944. Στην Κίνα η 341η Μοίρα Βομβαρδισμού που είχε παραλάβει ένα μικρό αριθμό αεροσκαφών τα χρησιμοποιούσε μέχρι το τέλος πολέμου. Β-25Η είχε παραλάβει και η 1η Αερομεταφερόμενη Μοίρα Καταδρομών που ήταν τοποθετημένη στην Μπούρμα.
Συνεχίζεται…
