Αυτό το F-5E δεν ανήκει σε κάποια αμερικανική Μοίρα Aggressor παίζοντας τον ρόλο του εχθρού –είναι με τον εχθρό! Αν μια εικόνα ισοδυναμεί με χίλιες λέξεις, τότε οι φωτογραφίες του «Κόκκινου 10» λένε απείρως περισσότερες καθώς το συγκεκριμένο F-5E της νοτιοβιετναμικής Αεροπορίας μετά την πτώση της Σαϊγκόν βρέθηκε να πετά στην Σοβιετική Ένωση με χειριστές τους καλύτερους πιλότους δοκιμών.
Παρά την τιτάνια προσπάθεια των Αμερικανών να σώσουν το πιο σύγχρονο υλικό με το οποίο είχαν εφοδιάσει την Αεροπορία του Νοτίου Βιετνάμ (VNAF) για να μην πέσει στα χέρια των προφυλακών του βορειοβιετναμικού Στρατού, πολλά αεροσκάφη δεν κατάφεραν να πετάξουν ως την γειτονική Ταϊλάνδη τον Απρίλιο του ’75 με την κατάρρευση του Νότου. Το F-5E με αριθμό σειράς «73-0807» της 522 Μοίρας Μαχητικών ήταν ένα από τα αεροπλάνα που κατέληξαν λάφυρα πολέμου των νικητών.
Τα χρόνια που ακολούθησαν η Λαϊκή Αεροπορία του Βιετνάμ απεδείχθη ιδιαίτερα ευρηματική κατορθώνοντας να διατηρήσει σε υπηρεσία αρκετά από τα αμερικανικής κατασκευής αεροσκάφη με τα οποία οι ΗΠΑ είχαν εξοπλίσει την κυβέρνηση της Σαϊγκόν. Μάλιστα, αεροσκάφη Α-37Β, F-5Α και άλλοι τύποι πέταξαν πολεμικές αποστολές εναντίον των Ερυθρών Χμερ στην σύρραξη του Βιετνάμ με την Καμπότζη και κάποια παρέμειναν σε υπηρεσία ως και την δεκαετία του ’90.
Το «73-0807» είχε διαφορετική μοίρα. Για κάποιο λόγο δεν μπόρεσε να απογειωθεί από την αεροπορική βάση Bien Hoa και κατελήφθη ανέπαφο στις 25 Απριλίου 1975. Εικάζεται ότι έμεινε πίσω είτε επειδή δεν υπήρχαν ανταλλακτικά για την αποκατάσταση κάποιας βλάβης –το F-5E ήταν ο πλέον προηγμένος τύπος που διέθετε η VNAF και μόλις είχε ενταχθεί σε υπηρεσία– ή διότι δεν υπήρχαν αρκετοί πιλότοι για να φυγαδευτούν όλα.
Οι Βιετναμέζοι το δώρισαν στους Σοβιετικούς συμμάχους τους οι οποίοι αφού εξέτασαν τις προόδους της αμερικανικής τεχνολογίας, δοκίμασαν τις επιδόσεις του στην εναέριο μάχη εναντίον του καλύτερου μαχητικού τους εκείνη την εποχή: του MiG-21. Οι δοκιμές έγιναν πάνω από τις αχανείς εκτάσεις του Κέντρου Δοκιμών GLIC, στο Δέλτα του Βόλγα (το σοβιετικό αντίστοιχο της αεροπορικής βάσης Edwards ή του Πεδίου Δοκιμών Tonopah) και στο κόκπιτ του «73-0807» κάθισαν μερικοί από τους εμπειρότερους δοκιμαστές πιλότους –Βλαντίμιρ Κανταούροφ, Αλεξάντερ Μπέζιβιετς και Νίκολαϊ Σταγκόφ.
Οι Σοβιετικοί σχεδιαστές υποστήριζαν ότι το υπερηχητικό MiG-21 ήταν ανώτερο από το F-5E. Όμως σχεδόν σε κάθε αναμέτρηση με το δελταπτέρυγο μαχητικό, το F-5E έβγαινε νικητής εντυπωσιάζοντας όσους το πέταξαν… Λέγεται ότι τα συμπεράσματα που αποκομίσθηκαν από την αξιολόγηση του αμερικανικού μαχητικού χρησιμοποιήθηκαν στην ανάπτυξη νέων τύπων, όπως του MiG-23.
Πάντως όταν οι Ισραηλινοί δοκίμασαν το συριακό MiG-23MLD «2786» με το οποίο ο Επισμηναγός Adel Bassem αυτομόλησε στο Ισραήλ τον Οκτώβριο του 1989, δεν εντυπωσιάστηκαν. Βρήκαν το σοβιετικό τζετ ξεπερασμένο σε ορισμένους τομείς και με ιδιαίτερα αυξημένο φόρτο εργασίας για τον χειριστή…
Το F-5E «λάφυρο» φαίνεται σε φωτογραφίες να φέρει τον τακτικό αριθμό «Κόκκινο 10», όπως τα αμερικανικά αεροσκάφη Aggressor που προσομοίαζαν τους Σοβιετικούς στα πεδία ασκήσεων της Nellis. Μόνο που αυτό το F-5E ήταν αληθινός Aгрессор!
Αλέξανδρος Θεολόγου
AΓΡΕCCOΡ! To F-5E που φόρεσε στ’ αλήθεια το σοβιετικό κόκκινο αστέρι
