Σχετικά με την πρώτη ανάρτησή μας ΕΔΩ, που πραγματικά προκάλεσε –εύλογο- ενδιαφέρον σε όσους δεν την είχαν διαβάσει αρχικά στην Π&Δ και συγκίνηση σε όσους την ξαναθυμήθηκαν υπάρχει και μια συνέχεια
Τα νέα της εμπλοκής του «TR-602» με τουρκικό μαχητικό δυτικά της Σκύρου –πολύ μέσα στο ελληνικό FIR χωρίς άλλη συζήτηση– έφθασαν στην αεροπορική βάση της Λάρισας πριν την προσγείωση των δύο ελληνικών Τ-33. Μπορεί στην 370 ΜΕΕ ο ενθουσιασμός να ήταν διάχυτος, ωστόσο δεν φάνηκε να μοιράζονται όλοι τον ίδιο ενθουσιασμό.
Σύμφωνα με πληροφορίες που δεν επιδέχονται διάψευση, αμέσως μετά την επιστροφή του ο αρχηγός του σχηματισμού των Τ-33, Επισμηναγός (Ι) Κουρατζόγλου, εκλήθη από τους προϊσταμένους του και επεπλήχθη για την απόφασή του να εμπλακεί με το τουρκικό μαχητικό. Άλλωστε δεν… ταίριαζε και με τα θέματα «χαμηλής πολιτικής» που προωθούντο εκείνη την περίοδο μεταξύ των δύο χωρών.
Όσοι γνώρισαν τον αείμνηστο αξιωματικό, μπορούν να βεβαιώσουν ότι είχε μια πολύ ξεκάθαρη άποψη για το πώς έπρεπε να αντιδράσει ένας Έλληνας αεροπόρος σε μια τέτοια κατάσταση. Και αυτό ακριβώς τους είπε.
Θέλει Αρετή και Τόλμη η Ελευθερία, αλλά σε ορισμένες εποχές μάλλον χρειάζεται περισσότερο κι από τα δύο. Ο εν λόγω Ιπτάμενος, έμπειρος χειριστής αναγνωριστικών αεροσκαφών και με μερικές εκατοντάδες ώρες στα F-104G της 335 ΜΚ, μετά το ανδραγάθημά του υπηρέτησε σε διάφορα «καίρια» πόστα, π.χ στην Δνση Ψυχολογικών Επιχειρήσεων, στην ΔΑΥ και σε άλλες μονάδες που (δεν) θα αξιοποιούσαν την πτητική του εμπειρία, μέχρι που τελικά αποστρατεύθηκε.
Παρά τα 22 χρόνια που πέρασαν, οι συνάδελφοί του και δη εκείνοι που πέταξαν αποστολές μαζί του, εξακολουθούν να είναι οι μόνοι που δικαιούνται να εκφέρουν γνώμη για όσα συνέβησαν τότε. Το ίδιο και οι Τούρκοι, αν και από… εντελώς διαφορετική σκοπιά.
Α.Θ
T-33A vs F-16C της ΤΗΚ: Το άγνωστο παρασκήνιο μετά την εμπλοκή
