Ένα flashback και να θυμηθούμε εικόνες και εντυπώσεις από την άσκηση Μέγας Αλέξανδρος των Πεζοναυτών του Ελληνικού Στρατού με Αμερικανούς Πεζοναύτες, 26 ολόκληρα χρόνια πριν.
Πολυεπίπεδη συνεκπαίδευση Ελλήνων και Αμερικανών Πεζοναυτών στην Alexander The Great 2019 (photos)
Για την περίσταση και σε αντίθεση με άλλα αντίστοιχα αφιερώματα από αρχείο-θησαυρό της Π&Δ, αυτήν την φορά θα συμπεριλάβουμε ΚΑΙ φωτογραφικό από εκείνο το άρθρο του περιοδικού μας, το οποίο δημοσιεύθηκε στο τεύχος 104 της Π&Δ που κυκλοφόρησε τον Ιούλιο-Αύγουστο του 1993.
Τα συμπεράσματα δικά σας…
ΔΥΟ ΜΕΡΕΣ ME ΤΟΥΣ ΠΕΖΟΝΑΥΤΕΣ
H Π&Δ παίρνει μέρος σε συνδυασμένη αποβατική άσκηση Ελλήνων και Αμερικανών πεζοναυτών που διεξήχθη στην περιοχή της Αμφίπολης από την έκτη αμφίβια Μοίρα του 6ου Αμερικανικού Στόλου στην οποία μετείχε και το ελληνικό αρματαγωγό ΡΟΔΟΣ μαζί με συνεργαζόμενη δύναμη της 26ης Εκστρατευτικής Μονάδας των Αμερικανών πεζοναυτών και του 505ου Τάγματος Ελλήνων πεζοναυτών.
Του Γιώργου Χριστογιαννάκη
Διαφάνειες: Γιώργος Χριστογιαννάκης, Φ.Γ. Καραϊωσηφίδης
We do it all, σημαίνει “τα κάνουμε όλα” και αποτελεί το σύνθημα της 26ης Εκστρατευτικής Μονάδας των Αμερικανών πεζοναυτών. Μετά από όσα είδαμε ζώντας για δύο μέρες με τους πεζοναύτες, δεν έχουμε ιδιαίτερο λόγο να αμφιβάλλουμε. Ωστόσο αυτές τις δύο μέρες, αυτοί που τα έκαναν όλα -στην κυριολεξία- ήταν οι Έλληνες δημοσιογράφοι από όλα τα μέσα ενημέρωσης, που μετείχαν στην αποστολή που οργάνωσε η Αμερικανική Πρεσβεία. Μεταξύ των “ανδραγαθημάτων” της ομάδας περιλαμβάνεται μιάμισυ περίπου ώρα πτήσης με ελικόπτερο (CH-53E Super Stallion) στο Βόρειο Αιγαίο, συμμετοχή σε απόβαση (έγερση στις 03.00!), αναρρίχηση υψωμάτων και ιδιαίτερη αντοχή στη μεταφορά με πεντάτοννο στρατιωτικό όχημα σε αγροτικούς δρόμους γύρω από την Αμφίπολη!
Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή. Μετά από πρόσκληση της Αμερικανικής Πρεσβείας, βρεθήκαμε με άλλους εννέα συναδέλφους να ταξιδεύουμε προς τη Λάρισα, από όπου (από το αεροδρόμιο της 110 Π.Μ.), θα μας παραλάμβαναν τα αμερικανικά ελικόπτερα για μια αποστολή που κάθε άλλο παρά συνηθισμένη ήταν τα τελευταία χρόνια. Για πρώτη φορά μετά το 1978, η 6η Αμφίβια Μοίρα του Αμερικανικού Ναυτικού θα εκτελούσε συνδυασμένες αποβατικές επιχειρήσεις με ελληνικές δυνάμεις στις οποίες θα μετείχε και το 505ο Τάγμα Ελλήνων Πεζοναυτών.
H αποστολή θα περιλάμβανε μετάβαση στο ελικοπτεροφόρο SAIPAN, επίσκεψη στο σκάφος PONCE που μετέφερε τους Έλληνες πεζοναύτες, διανυκτέρευση στο SAIPAN, συμμετοχή στην απόβαση το πρωί της επομένης και παρακολούθηση ασκήσεων από Έλληνες και Αμερικανούς πεζοναύτες.
H αποστολή
Φτάσαμε στην 110 Π.Μ. στις 11 π.μ. τη Δευτέρα 28 Ιουνίου. Μετά από δύο ώρες παραμονή στο αεροδρόμιο, δύο γιγαντιαία ελικόπτερα CH-53E Super Stallion έφτασαν για να μας παραλάβουν μαζί με μέρος της τροφοδοσίας και μια σειρά από ανταλλακτικά για τις γυροσκοπικές πυξίδες των πλοίων. Αφού έγιναν οι απαραίτητες συστάσεις με τους συνοδούς μας, μεταξύ των οποίων και ο δεύτερης γενιάς Ελληνοαμερικανός Ανθυποπλοίαρχος Antony Kalams, χωρισθήκαμε σε δύο ομάδες και επιβιβαστήκαμε στα ελικόπτερα. H εμπειρία της πτήσης με τα θηριώδη τρικινητήρια ελικόπτερα ήταν πρωτόγνωρη και εντυπωσιακή. Οι ωτοασπίδες ήταν απαραίτητο εξάρτημα σε όλο το ταξίδι, προστατεύοντάς μας από τον εκκωφαντικό θόρυβο των κινητήρων και των στροφείων. Το τεράστιο εσωτερικό θύμιζε γκαράζ που μπορούσε να χωρέσει άνετα τρία αυτοκίνητα. Μετά από μισή ώρα πτήση, κάναμε μια σύντομη στάση στο αεροδρόμιο της Θεσσαλονίκης, πριν απογειωθούμε ξανά για το USS PONCE, στο οποίο προσνηωθήκαμε στις 2.30 μ.μ. Στο σκάφος αυτό βρισκόταν η κύρια δύναμη των Ελλήνων πεζοναυτών.
H απόβαση σε εξέλιξη.
Σε μια σύντομη ενημέρωση στην τραπεζαρία του πλοίου είχαμε την ευκαιρία να μιλήσουμε με το Συνταγματάρχη Δ. Χρυσταντώνη, Διοικητή του 505 Τ.Π. καθώς και τους αξιωματικούς του επιτελείου του με επικεφαλής τον Ταγματάρχη Ρουσάκη. Μαζί με τον Αντισυνταγματάρχη E. Watts, Διοικητή της μονάδας τεχνικής υποστήριξης της 26ης MEU, εξήραν την άψογη συνεργασία μεταξύ των πεζοναυτών των δύο χωρών. Στο PONCE υπήρχαν δύο λόχοι Ελλήνων πεζοναυτών, ενώ ένας άλλος λόχος μεταφερόταν από το Α/Γ ΡΟΔΟΣ που επίσης μετέφερε ένα λόχο Αμερικανών πεζοναυτών. Ακολούθησε μια σύντομη ξενάγηση στο πλοίο με έμφαση στις δραστηριότητες των Ελλήνων πεζοναυτών.
Στο τελευταίο υπόστρωμα του πλοίου ήταν ήδη έτοιμα τα πάντα για την απόβαση της επομένης. Το ενδιαφέρον στην περίπτωση αυτή ήταν η χρησιμοποίηση των αμφίβιων θωρακισμένων AAVP-7 από πλευράς Ελλήνων πεζοναυτών για τη διεκπεραίωσή τους στην ακτή. Οι άλλες δραστηριότητες των Ελλήνων πεζοναυτών περιελάμβαναν συντήρηση οπλισμού και γυμναστική, στα κύρια καταστρώματα του πλοίου. Αφού ευχηθήκαμε σε όλους καλή επιτυχία στην αποστολή τους, επιβιβαστήκαμε ξανά στα Super Stallion με προορισμό τη ναυαρχίδα της 6ης Αμφίβιας Μοίρας που ήταν το ελικοπτεροφόρο SAIPAN.
Διαδοχικές φάσεις εξόδου ενός LCAC στην ακτή καθώς περνάει μπροστά από το Α/Γ ΡΟΔΟΣ:
Στο σημείο αυτό θα πρέπει να σημειώσουμε ότι η έκτη Αμφίβια Μοίρα του 6ου Στόλου, ιδρύθηκε το 1958 και επανασυστάθηκε το 1983 ως μία από τις τέσσερις Τακτικές Αμφίβιες Μοίρες που υπάγεται στη δύναμη επιφανείας του Στόλου του Ατλαντικού. Σκοπός της Μοίρας αυτής που στη δύναμή της περιλαμβάνει το ελικοπτεροφόρο USS SAIPAN (LHA 2), το USS PONCE (LPD 15) και το USS PENSACOLA (LSD 38), είναι ο σχεδιασμός και η εκτέλεση αμφιβίων επιχειρήσεων σε συνεργασία με την Εκστρατευτική Μονάδα των πεζοναυτών που μεταφέρεται στα πλοία και αποτελεί μια ολοκληρωμένη ομάδα κρούσης.
Στη διάρκεια της ιστορίας της η Μοίρα πήρε μέρος σε διάφορες επιχειρήσεις. Οι πιο σημαντικές απ” αυτές ήταν η παραλαβή των τελευταίων πεζοναυτών από τη Βηρυτό στις 31 Ιουλίου 1984 και η εμπλοκή της στις επιχειρήσεις του Περσικού Κόλπου τον Αύγουστο του 1990. H Μοίρα έπαιξε σημαντικό ρόλο στις προετοιμασίες και τις δοκιμές για τη διενέργεια αμφίβιων επιχειρήσεων στα πλαίσια της επιχείρησης “Καταιγίδα της Ερήμου”, για την απελευθέρωση του Κουβέιτ, που τελικά δεν χρειάσθηκε να διεξαχθούν.
Σε καιρό ειρήνης, στο έργο της Μοίρας προστίθεται και η αντιμετώπιση θεομηνιών με πιο πρόσφατη εμπλοκή της στην αντιμετώπιση των συνεπειών της έκρηξης του ηφαιστείου της Έτνας στη Σικελία, τον Απρίλιο του 1992, καθώς και στην παροχή βοήθειας στις περιοχές της Φλόριδας που επλήγησαν από τον τυφώνα “‘ντριου”, από τις 28 Αυγούστου μέχρι τις 3 Οκτωβρίου του 1992. Διοικητής της 6ης Αμφίβιας Μοίρας είναι ο Πλοίαρχος Richard C. Williams που ανέλαβε τη διοίκηση της Μοίρας στις 4 Οκτωβρίου του 1991.
H επίσκεψη στο USS SAIPAN
Είχαμε πλέον αρχίσει να συνηθίζουμε στο θορυβώδες ταξίδι με το Super Stallion, όταν προσεγγίσαμε το ελικοπτεροφόρο SAIPAN. Μετά από μερικούς κύκλους γύρω από το πλοίο για τις καθιερωμένες φωτογραφίες προσνηωθήκαμε στο κατάστρωμα πτήσεων. Μας υποδέχθηκε ο κυβερνήτης του πλοίου Πλοίαρχος G. Rhodes.
Μετά από τη σύντομη τακτοποίηση μας στις καμπίνες, συγκεντρωθήκαμε στην τραπεζαρία για την ενημέρωση από το Διοικητή της Μοίρας Πλοίαρχο R. Williams. Στη συνέχεια το λόγο πήρε ο Συνταγματάρχης των πεζοναυτών P. Metzger, Διοικητής της 26ης Εκστρατευτικής Μονάδας που μας ενημέρωσε για την άσκηση αλλά και για τη μονάδα του.
H αποβατική επιχείρηση θα πραγματοποιείτο στην περιοχή της Αμφίπολης και των εκβολών του Στρυμώνα σε συνεργασία με την 26η MEU και το 505 Τάγμα Πεζοναυτών. H απόβαση θα γινόταν ταυτόχρονα σε δύο διαφορετικά σημεία. Οι Έλληνες πεζοναύτες θα μετείχαν στο πρώτο και το δεύτερο κύμα της απόβασης και θα χρησιμοποιούσαν τα οχήματα AAVP-7 και τα ελικόπτερα.
Στο τρίτο κύμα θα ακολουθούσαν τα χόβερκραφτ από το PENSACOLA, ενώ το τέταρτο κύμα στο οποίο θα μετείχαμε, θα χρησιμοποιούσε τα 4 LCU του SAIPAN και το αρματαγωγό ΡΟΔΟΣ που θα μετέφερε πέντε άρματα μάχης M-48A5, 4 θωρακισμένα οχήματα M-113, 4 πυροβόλα M-56 των 105mm και άλλον βαρύ εξοπλισμό υποστήριξης. Στα προκαταρκτικά στάδια της επιχείρησης, μονάδες Αμερικανών και Ελλήνων βατραχανθρώπων θα κατελάμβαναν δύο σημαντικές γέφυρες.
H επιχείρηση θα υποστηριζόταν από αεροσκάφη AV-8B και ελικόπτερα AH-1W και UH-1N από το SAIPAN, καθώς και από δύο αεροσκάφη F-16C και δύο F-5A της Ελληνικής Πολεμικής Αεροπορίας. H 26η Εκστρατευτική Μονάδα των Αμερικανών πεζοναυτών είναι μία από τις 6 παρόμοιες μονάδες που υπάρχουν στη δύναμη του Σώματος των Πεζοναυτών.
Οι τρεις μονάδες βρίσκονται στην ανατολική πλευρά των ΗΠΑ και οι υπόλοιπες στη δυτική. H μονάδα περνά τους έξι μήνες του χρόνου πάνω στα πλοία και τους υπόλοιπους μήνες στην ξηρά.
Χωρίζεται σε τέσσερα επιμέρους τμήματα. Το τμήμα χερσαίου αγώνα (Ground Combat Element) είναι μια ομάδα αποβατικού τάγματος (BLT), δηλαδή ένα τάγμα πεζικού ενισχυμένο με πυροβολικό, αμφίβια επιθετικά οχήματα, ελαφρά τεθωρακισμένα κ.λπ. Το τμήμα εναέριας μάχης (Aviation Combat Element) είναι μία Μοίρα ελικοπτέρων που συμπληρώνεται με τρεις επιπλέον τύπους ελικοπτέρων ώστε να σχηματίζει μια συνδυασμένη Μοίρα.
Στη Μοίρα περιλαμβάνονται ελικόπτερα CH-53E Super Stallions, CH-46E Sea Knights, UH-1N Hueys και AH-1W Super Cobra. Στη δύναμη περιλαμβάνονται και αεροσκάφη AV-8B Harrier. Το τμήμα τεχνικής υποστήριξης (Combat Service Support Element) περιλαμβάνει το ανθρώπινο και τεχνικό δυναμικό για τη λειτουργία όλων των μέσων της μονάδας. Το τμήμα Διοίκησης (Command Element), εξασφαλίζει τον έλεγχο και τη διοίκηση των υπολοίπων τριών τμημάτων και περιλαμβάνει ειδικευμένα αποσπάσματα που εξασφαλίζουν την άμεση αεροπορική υποστήριξη, τις τηλεπικοινωνίες και τη συλλογή πληροφοριών.
H μονάδα MEU είναι μοναδική στο γεγονός ότι όλες οι επίγειες και εναέριες δυνάμεις της υπάγονται σε ένα διοικητή. Στα μέσα που έχει στη διάθεσή της η 26η MEU περιλαμβάνονται:
– 13 αμφίβια τεθωρακισμένα οχήματα AAVP-7
– 88 HMMWV Hummer
– 16 φορτηγά των 5 τόννων
– 12 μεταφορικά ελικόπτερα CH-46E
– 4 μεταφορικά ελικόπτερα CH-53E
– 6 αεροσκάφη AV-8B
– 4 επιθετικά ελικόπτερα AH-1W
– 4 εξοπλισμένα ελικόπτερα UH-1N
– 2 αεροσκάφη ανεφοδιασμού στον αέρα KC-130 από βάσεις ξηράς
5 ομάδες αντιαεροπορικών πυραύλων STINGER
To τμήμα υποστήριξης, εκτός των άλλων περιλαμβάνει 18 φορτηγά των 5 τόννων, 11 Hummer, 1 μπουλντόζα D-7 κ.λπ. H 26η MEU φέρει και το επίθεμα SOC (Special Operations Capable) που σημαίνει ότι η μονάδα μπορεί να διεξάγει επιχειρήσεις ανορθόδοξου πολέμου όπως αμφίβιες επιδρομές από μεγάλη απόσταση, με σιγή ασυρμάτου, κατά τη νύκτα και με αντίξοες καιρικές συνθήκες, αναγνωριστικές αποστολές στα μετόπισθεν του αντιπάλου, απελευθέρωση ομήρων κ.λπ.
Μετά την ενημέρωση, άρχισε η περιήγηση σε μερικούς από τους χώρους του USS SAIPAN, αρχίζοντας από τα διάφορα υποστρώματα όπου είχαμε την ευκαιρία να δούμε όλη τη σειρά του αποβατικού εξοπλισμού που είχε σχολαστικά ετοιμασθεί για την απόβαση της επομένης. Ήταν πράγματι εντυπωσιακός ο τρόπος οργάνωσης και στιβασίας των διαφόρων υλικών που θα μεταφέρονταν στην ακτή.
Στη συνέχεια περιηγηθήκαμε τις εντυπωσιακές νοσοκομιακές δυνατότητες του σκάφους. Το USS SAIPAN διαθέτει 10 γιατρούς, 4 χειρουργεία, 2 ακτινολογικές μονάδες, μονάδα εντατικής παρακολούθησης και 365 συνολικά νοσοκομειακά κρεββάτια! ο τελευταίο σημείο περιήγησης ήταν το κατάστρωμα.
Το καλοκαιρινό απόγευμα είχε μετατρέψει το κατάστρωμα σε έναν τεράστιο χώρο άθλησης των πεζοναυτών (και όχι μόνο). Τη στιγμή της επίσκεψής μας ήταν σε εξέλιξη ένας αγώνας αντοχής! Το σκηνικό φάνταζε παράξενο κάτω από τον καλοκαιρινό ήλιο, τα παρατεταγμένα στις άκρες του καταστρώματος ελικόπτερα και αεροσκάφη και το Αιγαίο να καλύπτει και τα τέσσερα σημεία του ορίζοντα. Μετά την περιδιάβαση κάθε γωνιάς του καταστρώματος, αφήσαμε τον αγώνα να εξελίσσεται και κατεβήκαμε στην τραπεζαρία των αξιωματικών για το δείπνο.
Το φαγητό ήταν άφθονο και εξαιρετικό, εφάμιλλο ξενοδοχείου πρώτης κατηγορίας. Είχαμε την τύχη να καθίσουμε δίπλα στο Σμηναγό Chris K. Kyler, χειριστή AV-8B Harrier και έτσι δεν χάσαμε την ευκαιρία να τον ρωτήσουμε για το αεροσκάφος του, τον τρόπο εκπαίδευσης και τις αποστολές που εκτελεί.
Μέχρι τότε νομίζαμε ότι ένα μαχητικό αεροσκάφος δεν είναι το κατάλληλο μέσο για να γνωρίσει κάποιος μια χώρα. Ωστόσο ο πιλότος από το Τέξας είχε διαφορετική άποψη. Μιλούσε με θαυμασμό για την Ελλάδα που είδε από ψηλά, περιγράφοντας τις πτήσεις του ανάμεσα από τα βουνά με το εναλλασσόμενο τοπίο που τόσο είχε στερηθεί στις ατέλειωτες πεδιάδες της Βόρειας Καρολίνας όπου εδρεύει και εκπαιδεύεται η μονάδα του.
Δεν χάσαμε την ευκαιρία να τον ρωτήσουμε αν είχε πετάξει με Έλληνες πιλότους. Μας απάντησε ότι όχι τόσο πολύ όσο θα ήθελε. Ωστόσο η εμπειρία του με τα ελληνικά F-16 του άφησαν τις καλύτερες εντυπώσεις. Ρωτήσαμε αν έγιναν εικονικές αερομαχίες ανάμεσα στα ελληνικά F-16 και τα AV-8B και ποιά ήταν η έκβαση τους.
O Κρις, με τον επαγγελματισμό που τον διέκρινε, δεν είχε τον παραμικρό ενδοιασμό να παραδεχθεί ότι τα ελληνικά F-16 επικράτησαν κατά κράτος. “H δουλειά μας είναι να μένουμε χαμηλά και να παρέχουμε εγγύς υποστήριξη στους πεζοναύτες. Το F-16 είναι ένα αεροσκάφος αεροπορικής υπεροχής και το AV-8B δεν έχει καμιά ελπίδα εναντίον του. H τακτική μας είναι να φεύγουμε όταν συναντάμε F-16.
H εμπλοκή μας σε αερομαχία γίνεται μόνο όταν είμαστε δύο εναντίον ενός. Ένας συνάδελφος αντέτεινε ότι το AV-8B μπορεί να γίνει πολύ ευέλικτο με τη χρησιμοποίηση της ώσης από τα κατευθυνόμενα ακροφύσια. O Κρις απάντησε ότι η δυνατότητα αυτή είναι μάλλον θεωρητική και πρέπει να γίνεται πολύ προσεκτικά, γιατί μειώνει δραματικά την κινητική ενέργεια, πράγμα που μπορεί να φέρει το αεροσκάφος σε δυσμενή θέση σε σύγκριση με τον αντίπαλο.
H ενδιαφέρουσα συζήτηση συνεχίσθηκε μέχρι το τέλος του δείπνου. Στη συνέχεια συναντήσαμε έναν ακόμα Ελληνοαμερικανό μέλος του πληρώματος του SAIPAN. Ήταν ο Κυριάκος Ανδριόπουλος που υπηρετούσε σαν υπαξιωματικός (Senior chief petty Officer), με ειδικότητα στους υπολογιστές και 26χρονη υπηρεσία στο ναυτικό που περιελάμβανε και την περίοδο του Βιετνάμ, όπου είχε υπηρετήσει σαν κυβερνήτης ταχύπλοου σκάφους.
Συζητήσαμε για αρκετή ώρα για τις δυνατότητες και τις συνθήκες που επικρατούσαν στο σκάφος. Ωστόσο η ώρα είχε προχωρήσει και έπρεπε να καληνυχτίσουμε τους οικοδεσπότες μας και να αποσυρθούμε στις καμπίνες μας.
H απόβαση
H απειλή του Διοικητή των πεζοναυτών Συνταγματάρχη Metzger, ότι όποιος δεν ξυπνήσει εγκαίρως μένει στο SAIPAN, λειτούργησε καταλυτικά. Όλοι είχαμε ξυπνήσει στις 03.00 και μετά από ένα καλό πρωινό, επιβιβαστήκαμε στα σκάφη LCU που περίμεναν φορτωμένα με βαριά οχήματα και εξοπλισμό αναγκαίο για τα μαχόμενα τμήματα στην ακτή.
H δεξαμενή του ελικοπτεροφόρου άρχισε να κατακλύζεται από νερό και στις 05.00, το αποβατικό σκάφος βγήκε από το SAIPAN. Το θόρυβο του πλοίου διαδέχθηκε η απόλυτη ησυχία του καλοκαιρινού πρωινού. Σταδιακά βγήκαν από τα σωθικά του SAIPAN, που στο σκοτάδι με τα μπλε φώτα του έμοιαζε σαν διαστημόπλοιο από ταινία επιστημονικής φαντασίας, και τα υπόλοιπα τρία αποβατικά σκάφη.
Σε λίγο ακολούθησε η διαδρομή προς την ακτή που κράτησε περίπου μία ώρα, καθώς τα σκάφη εκτελούσαν αλλεπάλληλους ελιγμούς πριν προσεγγίσουν την ακτή. Με το πρώτο φως της ημέρας, η δραστηριότητα των ελικοπτέρων CH-46E και CH-53E έγινε πιο έντονη εκτελώντας αλλεπάλληλες διαδρομές μεταφέροντας άνδρες και υλικό. Σε λίγο από το βάθος του ορίζοντα εμφανίσθηκαν τα δύο χόβερκραφτ LCAC από το PENSACOLA αφήνοντας εντυπωσιακούς πίδακες νερού. Καθώς πλησιάσαμε την ακτή, η δραστηριότητα έγινε ακόμα πιο έντονη, με επιθετικά ελικόπτερα να παρέχουν εγγύς υποστήριξη καθώς και αεροσκάφη AV-8B μαζί με ζευγάρια F-16C και F-5A της Π.Α.
Άσκηση με φόντο ένα ελικόπτερο CH-46E στο υπόστεγο του SAIPAN.
Φτάνοντας κοντά στην ακτή, η δύναμη συμπληρώθηκε από το Α/Γ ΡΟΔΟΣ που προσγειαλώθηκε στα αριστερά μας. Σιγά-σιγά τα οχήματα άρχισαν να αφήνουν τα αποβατικά και να συγκεντρώνονται στην ακτή.
H πρωτόγνωρη εμπειρία μιας απόβασης έληξε μόλις πατήσαμε την ακτή. Οι περιπέτειές μας ωστόσο έμελλε να συνεχισθούν με την παρακολούθηση δύο επιμέρους ασκήσεων, μιας από Έλληνες και μιας από Αμερικανούς πεζοναύτες.
Στην πρώτη περίπτωση δεν σταθήκαμε αρκετά τυχεροί, καθώς δεν έγινε δυνατό να “βρούμε” το σημείο που θα γινόταν η άσκηση. Έτσι αρκεστήκαμε στην άσκηση των Αμερικανών πεζοναυτών.
Σε κάθε περίπτωση οι εμπειρίες των δύο αυτών ημερών υπήρξαν μοναδικές από πλευράς κατανόησης του τρόπου που διεξάγονται οι σύγχρονες αποβατικές επιχειρήσεις και των μέσων που απαιτούνται για την σωστή εκτέλεσή τους.
Ελπίζουμε κάποια στιγμή να δούμε μέρος του εξοπλισμού αυτού και σε ελληνικά χέρια. Πολύ περισσότερο, καθώς οι Έλληνες πεζοναύτες δεν φαίνεται να υστερούν σε κανέναν άλλο τομέα από τους Αμερικανούς συναδέλφους τους. ”
Ευχαριστίες: Ευχαριστούμε την Αμερικανική Πρεσβεία και το συνοδό μας κ. Πρόδρομο Τριανταφύλλου. Το Διοικητή της 6ης Αμφίβιας Μοίρας του Αμερικανικού Ναυτικού R. Williams, τον Πλοίαρχο του SAIPAN G. Rhodes και το Διοικητή της 26ης MEU Συνταγματάρχη P. Metzger για την άψογη φιλοξενία.
Ακόμα τους συνοδούς μας, Λοχαγό Larson και τους ανθυποπλοίαρχους B. Schafer, N. Devine και τον “δικό” μας A. Kalams.
ΑΣΚΗΣΗ ΚΑΤΑΛΗΨΗΣ ΥΨΩΜΑΤΟΣ ΑΠΟ ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΥΣ ΠΕΖΟΝΑΥΤΕΣ
O καλοκαιρινός ήλιος είχε ανέβει ψηλά, όταν το φορτηγό με τους ταλαιπωρημένους δημοσιογράφους έφτασε στην περιοχή που θα αποτελούσε και την κλιμάκωση της δράσης. Τουλάχιστον για την δημοσιογραφική ομάδα στην οποία μετείχαμε. Με σχετική δυσκολία, ανεβήκαμε στο ύψωμα που κατόπτευε όλη την περιοχή και θα αποτελούσε το στόχο του “εχθρού”. Απέναντι δέσποζε το Παγγαίο Όρος και μπροστά και δεξιά μας υπήρχε μια εδαφική έξαρση. Σύμφωνα με το σενάριο της άσκησης στα σημεία αυτά υπήρχαν ακόμα αγκιστρωμένα τμήματα που απέκοπταν τη δίοδο των τμημάτων της απόβασης προς την ενδοχώρα.
H άσκηση θα διεξαγόταν από δύο λόχους της Αποβατικής Ομάδας Τάγματος (Battalion Landing Team) του 3ου Τάγματος, του 8ου Συντάγματος της 2ης Μεραρχίας των Πεζοναυτών. Το ρόλο των επιτιθέμενων ανέλαβε ο λόχος India και των αμυνόμενων ο λόχος Lima που είχε παρατάξει τις δύο διμοιρίες του στο ύψωμα που βρισκόμαστε και την τρίτη στο ύψωμα που βρισκόταν μπροστά και δεξιά μας.
O επιτιθέμενος λόχος διέθετε στη δύναμή του και τέσσερα οχήματα HMMWV Hummer εξοπλισμένα με βαριά πολυβόλα και αντιαρματικά, καθώς και πέντε τεθωρακισμένα οχήματα LAV-25.
Επιπλέον η δύναμη διέθετε και την υποστήριξη δύο επιθετικών ελικοπτέρων AH-1W Super Cobra καθώς και δύο αεροσκαφών εγγύς υποστήριξης AV-8A Harrier από τη δύναμη του Saipan. H άσκηση άρχισε με ορισμένες αναγνωριστικές κινήσεις από πλευράς οχημάτων. Στη συνέχεια ακολούθησε η προσβολή επιλεγμένων στόχων με αντιαρματικούς πυραύλους από τα ελικόπτερα, που εμφανιζόταν μόνο για μερικά δευτερόλεπτα πάνω από τα απέναντι υψώματα (pop-up), όσο ακριβώς χρειαζόταν για να αναγνωρίσουν το στόχο και να εκτοξεύσουν τους πυραύλους. Οι δύο διμοιρίες του λόχου India, υποστηριζόμενες από τα πέντε τεθωρακισμένα οχήματα LAV-25, άρχισαν να κινούνται προς την πλευρά της διμοιρίας που υπεράσπιζε το πρώτο ύψωμα.
Σύντομα έφτασαν εντός της ακτίνας δράσης των φορητών όπλων, και τότε όλη η κοιλάδα άρχισε να αντηχεί από τον ήχο των αβολίδοτων που προέρχονταν από τα όπλα υποστήριξης M-60E και M249, καθώς και από τα M-16A2 των πεζοναυτών. H συνδυασμένη επίθεση έκαμψε την αντίσταση της διμοιρίας του πρώτου υψώματος. H επίθεση συνεχίσθηκε τώρα και με τις τρεις διμοιρίες να συμβάλλουν προς τον κύριο αντικειμενικό σκοπό. O συγχρονισμός της γενίκευσης της επίθεσης συνέπεσε και με την υποστήριξη από τα ελικόπτερα που προσέβαλλαν τώρα τους στόχους με ρουκέτες καθώς και με το τρίκανο πολυβόλο του ρύγχους που έστρεφε δαιμονισμένα προς κάθε κατεύθυνση καθώς ήταν συνδεδεμένο με το κράνος του πολυβολητή. Ταυτόχρονα τα δύο Χάριερ εκτελούσαν διελεύσεις βομβαρδίζοντας τους αμυνόμενους. Σύντομα και η τελευταία αντίσταση κάμφθηκε και οι πεζοναύτες άρχισαν να σκαρφαλώνουν το ύψωμα που βρισκόμαστε, τερματίζοντας μια κούρσα 1500 περίπου μέτρων μέσα σε συνθήκες καύσωνα και με πλήρη φόρτο μάχης!
tΑυτό αποτέλεσε για μας και το πιο εντυπωσιακό μέρος της άσκησης. Κατά τα άλλα είμαστε εξοικειωμένοι με τα μέσα που έχουν στη διάθεσή τους οι Αμερικανοί πεζοναύτες, ώστε να μην αποφύγουμε ορισμένους συνειρμούς για τα μέσα που διαθέτουν οι Έλληνες συνάδελφοί τους. Νομίζουμε ότι στα πλαίσια της πολυδιαφημισμένης αναδιάρθρωσης των Ενόπλων Δυνάμεων και της δημιουργίας ταχυκίνητων μονάδων, προέχει πάνω από όλα η ενίσχυση του εξοπλισμού των Ειδικών Δυνάμεων του Ελληνικού Στρατού. Σύγχρονες “ειδικές επιχειρήσεις” χωρίς σύγχρονα “ειδικά μέσα”, δεν γίνονται. Για την ιστορία να αναφέρουμε ότι την άσκηση παρακολούθησε ο Ναύαρχος Λοπέζ, Διοικητής του 6ου Αμερικανικού Στόλου που έφτασε με ελικόπτερο στο σημείο διεξαγωγής λίγο πριν την έναρξή της.
LHA 2 USS SAIPAN
AMPHIBIOUS ASSAULT SHIP
Εκτόπισμα: 39.900 τόννοι
Διαστάσεις: Μήκος 250 μέτρα, πλάτος 32,3 μέτρα, βύθισμα 7,9 μέτρα.
Αεροσκάφη: Στο κατάστρωμα μπορούν να επιχειρούν ταυτόχρονα 9 CH-53 ή 12 CH-46. Το πλοίο όμως μπορεί να μεταφέρει 19 CH-53 ή 26 CH-46 ή συνδυασμό των παραπάνω με AV-8B και AH-1W.
Πυραυλικά συστήματα: Τα πλοία αυτής της κλάσης έφεραν αρχικά δύo οκταπλούς εκτοξευτές “Ση Σπάροου” Mk 25 που αντικαταστάθηκαν στη συνέχεια από δύο αντι-πυραυλικά συστήματα
Mk 16 CIWS “Φάλανξ”.
Πυροβόλα: 3 πυροβόλα των πέντε ιντσών Mk 46, έξι πυροβόλα των 20 χιλ. Mk 67.
Κινητήρες: 2 ατμοστρόβιλοι που οδηγούν δύο άξονες και δύο έλικες. Συνολική εγκατεστημένη ισχύς 70.000 ίπποι. Το πλοίο διαθέτει ακόμη έναν κινητήρα 900 ίππων στην πρύμνη για τη σταθεροποίηση της θέσης όταν εκφορτώνονται τα αποβατικά.
Ταχύτητα: 24 κόμβοι
Εμβέλεια: 10.000 μίλια με οικονομική ταχύτητα 20 μιλίων.
Πλήρωμα: 56 αξιωματικοί και 879 υπαξιωματικοί και ναύτες.
Μεταφέρονται επίσης και 1.703 πεζοναύτες.
Το “Σαϊπάν” ανήκει στην κλάση αμφιβίων σκαφών κρούσης “Tarawa” που αριθμεί πέντε σκάφη. Το συγκεκριμένο σκάφος ναυπηγήθηκε την περίοδο 1972-74 και εντάχθηκε στη δύναμη του Αμερικανικού Ναυτικού τον Οκτώβριο του 1977. H κατασκευή του βασίστηκε στην εμπειρία από την προηγούμενη γενιά σκαφών αυτής της κατηγορίας, της κλάσης “Iwo Jima”. Κάτω από το κατάστρωμα, υπάρχουν δύο υποκαταστρώματα- υπόστεγα μισού μήκους, που συνδέονται με έναν ανελκυστήρα στα αριστερά και ένα στην πρύμνη. Κάτω από τον πίσω ανελκυστήρα υπάρχει ο χώρος της πλωτής δεξαμενής για τις επιχειρήσεις των μικρών αποβατικών. O χώρος διαστάσεων 81X24 μέτρων χωρά τέσσερα συμβατικά αποβατικά LCU 1610 ή δύο αποβατικά τύπου “χόβερκραφτ”. Στο εμπρός μέρος της δεξαμενής υπάρχουν τα καταστρώματα για την αποθήκευση των οχημάτων και των τεθωρακισμένων των πεζοναυτών. Το πλοίο διαθέτει δεξαμενές για 10.000 γαλόνια βενζίνης/πετρελαίου και 400.000 γαλόνια αεροπορικού καυσίμου JP-5. Κάθε σκάφος αυτής της κατηγορίας διαθέτει εκτεταμένες υγειονομικές εγκαταστάσεις συμπεριλαμβανομένων χειρουργείων, εργαστηρίων, θαλάμων εντατικής παρακολούθησης κ.ά. Στα ηλεκτρονικά του σκάφους περιλαμβάνονται, ένα ραντάρ SPS 52C, ένα ραντάρ έρευνας αέρος SPS 40B, ένα ραντάρ έρευνας επιφανείας SPS 10F, ένα ραντάρ ναυτιλίας LN 66. O έλεγχος βολής γίνεται μέσω δύο ραντάρ SPG 60 και SPG 9A με τη βοήθεια του τετραπλού συστήματος MK 86. Υπάρχουν ακόμη πολλαπλά συστήματα αντιμέτρων Mk 36 Super RBOC και SLQ 32V. Στα συστήματα των επικοινωνιών περιλαμβάνονται και δορυφορικοί πομποδέκτες SSR-1/WSC-3.
LSD 38 USS PENSACOLA DOCK LANDING SHIP
Εκτόπισμα: 8.100 τόννοι τυπικό, 13.600 με πλήρες φορτίο.
Διαστάσεις: Μήκος 168 μέτρα, πλάτος 25, 6 μέτρα και βύθισμα 6 μέτρα.
Πυροβόλα: Τρία διπλά πυροβόλα των 3 ιντσών Mk 33 και δύο αντι-πυραυλικά συστήματα Mk 16 CIWS “Φάλανξ”.
Κινητήρες: 2 ατμοστρόβιλοι που οδηγούν δύο άξονες και δύο έλικες.
Συνολική εγκατεστημένη ισχύς 24.000 ίπποι.
Μέγιστηταχύτητα 22 κόμβοι.
Πλήρωμα: 24 αξιωματικοί και 350 υπαξιωματικοί και ναύτες. Μπορούν επίσης να μεταφερθούν και 376 πεζοναύτες.
Όταν μια ελληνική περιφέρεια ασκεί (sic) την δική της εξωτερική πολιτική…
Το “Πενσακόλα” ανήκει στην κλάση αποβατικών πλοίων-δεξαμενών “Anchorage”. Κατασκευάστηκε την περίοδο 1967-69 και εντάχθηκε στη δύναμη του στόλου το 1970. H σχεδίασή του περιλαμβάνει μια πλατφόρμα ελικοπτέρων στο πίσω μέρος (που αφαιρείται) και σκεπάζει εν μέρει τη δεξαμενή διαστάσεων 131X15,2 μέτρων. H τελευταία μπορεί να μεταφέρει τρία συμβατικά αποβατικά τύπου LCU ή τέσσερα LCAC. Υπάρχει ακόμη χώρος στο κατάστρωμα για ένα LCM. Στον ηλεκτρονικό εξοπλισμό περιλαμβάνονται ένα ραντάρ ερεύνης επιφανείας SPS 10, ένα ραντάρ έρευνας αέρος SPS 40 και ένα ραντάρ ναυτιλίας LN 66.
LPD 15 USS PONCE AMPHIBIOUS TRANSPORT DOCK
Εκτόπισμα: 9.000 τόννοι τυπικό, 17.000 τόννοι με πλήρες φορτίο.
Διαστάσεις: Μήκος 173,8 μέτρα, πλάτος 30,5 μέτρα και βύθισμα 7 μέτρα.
Πυροβόλα: Τρία διπλά πυροβόλα των 3 ιντσών Mk 33 και δύο αντι-πυραυλικά συστήματα Mk 16 CIWS “Φάλανξ”.
Αεροσκάφη: 2-3 ελικόπτερα CH-46 μπορούν να επιχειρούν ταυτόχρονα από το κατάστρωμα του πλοίου. Έως και έξι ελικόπτερα αυτού του τύπου μπορούν να μεταφερθούν.
Κινητήρες: 2 ατροστρόβιλοι που οδηγούν δύο άξονες και δύο έλικες. Συνολική εγκατεστημένη ισχύς 24.000 ίπποι. Μέγιστη
ταχύτητα 21 κόμβοι.
Πλήρωμα: 29 αξιωματικοί και 396 υπαξιωματικοί και ναύτες. Μπορούν επίσης να μεταφερθούν και 840 πεζοναύτες.
ΑΡΜΑΤΑΓΩΓΟ “ΡΟΔΟΣ” L 157
Εκτόπισμα: 1653 τόννοι τυπικό, 4080 με πλήρες φορτίο.
Διαστάσεις: Μήκος 100 μέτρα, πλάτος 15,3 μέτρα και βύθισμα 4,3 μέτρα.
Πυροβόλα: 5X2 Bofors των 40mm.
Κινητήρες: 2 πετρελαιοκινητήρες General Motors που οδηγούν δύο άξονες με ισχύ 1700 ίππων, που αποδίδουν μέγιστη ταχύτητα 11,6 κόμβων.
Ακτίνα δράσης: 9500 μίλια με ταχύτητα 9 κόμβων.
Πλήρωμα: 93 (8 αξιωματικοί και 85 υπαξιωματικοί και ναύτες).
Το αρματαγωγό “Ρόδος” είναι το πρώην Bowman Country, που παραδόθηκε στο πολεμικό ναυτικό των ΗΠΑ στις 3 Δεκεμβρίου 1942. Στο Π.Ν. υπάρχουν άλλα τέσσερα σκάφη αυτής της κλάσης που ονομάζονται “Ικαρία”, “Κρήτη”, “Σύρος” και “Λέσβος”. Έχουν ικανότητα μεταφοράς 2100 τόννων φορτίου. Το “Ρόδος” παραδόθηκε στο Π.Ν. το Μάιο του 1960. Παρά την μεγάλη τους ηλικία τα πλοία αυτά εξακολουθούν να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους στο Π.Ν. H αντικατάστασή τους θεωρείται επιβεβλημένη και θα γίνει με την είσοδο σε υπηρεσία των νέων αρματαγωγών τύπου “Ιάσων”, τα οποία αναμένεται να προσδώσουν στο Π.Ν. νέες δυνατότητες στον τομέα των αμφίβιων επιχειρήσεων.
LANDING CRAFT AIR-CUSHION (LCAC)
Βάρος: 87,2 τόννοι κενό, 170 τόννοι βάρος αποστολής.
Διαστάσεις: Μήκος 26,8 μέτρα, πλάτος 14,3 και βύθισμα (χωρίς αεροστρωμνή) 2,9 μέτρα.
Κύριοι κινητήρες: 4 αεριοστρόβιλοι (Avco-Lycoming TF-40B) ιπποδύναμης 12280 ίππων, που οδηγούν δύο έλικες μεταβλητού
βήματος που εξασφαλίζουν μέγιστη ταχύτητα 50 κόμβων.
Ακτίνα δράσης: 300 Ναυτικά μίλια στους 35 κόμβους.
Πλήρωμα: 5
Φορτίο: Βάρους 60 τόννων (1 άρμα μάχης ή 4 τεθωρακισμένα οχήματα).
Το πρώτο σκάφος παραγωγής παραδόθηκε στις 14 Δεκεμβρίου 1984. Τα αερόστρωμνα αυτά οχήματα σχεδιάστηκαν ειδικά στα πλαίσια του νέου δόγματος του Σώματος των Πεζοναυτών για τη δυνατότητα προσβολής της ακτής από μεγάλο βάθος. Συνολικά υπάρχουν 90 σε υπηρεσία.
LCU 1610
Εκτόπισμα: 200 τόννοι άδειο, 375 με φορτίο.
Διαστάσεις: Μήκος 41 μέτρα, πλάτος 8,8 και βύθισμα 1,9.
Οπλισμός: 2 πολυβόλα των 0.50
Κινητήρες: 4 πετρελαιοκινητήρες Detroit που κινούν 2 άξονες με ισχύ 1000 ίππων και ταχύτητα 11 κόμβων.
Ακτίνα δράσης: 1200 μίλια στους 8 κόμβους.
Πλήρωμα: 14.
Τα σκάφη αυτά επιχειρούν από τα πλοία-δεξαμενές και μεταφέρουν στην ακτή το κυρίως υλικό υποστήριξης. Καθελκύονται κάθε φορά από τα πλοία-δεξαμενές. Το SAIPAN διαθέτει 4 τέτοια σκάφη.
LAV-25
Τύπος: Τεθωρακισμένο τροχοφόρο όχημα 8X8.
Πλήρωμα: 3+6.
Οπλισμός: Ένα πυροβόλο των 25mm και ένα συζυγές των 7,62mm.
Προαιρετικά δεύτερο πολυβόλο 7,62 ή 12,7mm στον πύργο.
Βάρος μάχης: 12.882 κιλά.
Πρόωση: Ένας εξακύλινδρος κινητήρας General Motors Detroit Diesel 6V-53T που αποδίδει 275 ίππους στις 2.800 στροφές.
Επιδόσεις: Ταχύτητα σε δρόμο 100 χλμ./ώρα. Ακτίνα δράσης 668 χλμ.
Υπερπήδηση κάθετου εμποδίου 0,50 μέτρα.
Κλίση αναρρίχησης 60 μοίρες.
Το όχημα αυτό βασίζεται στο Piranha της ελβετικής εταιρίας MOWAG.
Συνολικά το Σώμα των Πεζοναυτών έχει προμηθευθεί 758 τέτοια οχήματα σε διάφορες εκδόσεις (με πυροβόλο των 25mm, με εκτοξευτή αντιαρματικών πυραύλων TOW, νοσοκομειακό κ.λπ.). Το όχημα αυτό καλύπτει τις απαιτήσεις των πεζοναυτών από πλευράς ευκινησίας, διαθεσιμότητας και ευκολίας στη συντήρηση.
SIKORSKY CH-53E Super Stallion
Τύπος: Μεταφορικό ελικόπτερο.
Διαστάσεις (εξωτερικές): Συνολικό μήκος ατράκτου 22,35 μέτρα συνολικό πλάτος 8,66 μέτρα, διάμετρος κύριου στροφείου 24,08 μέτρα, διάμετρος ουραίου στροφείου 6,10 μέτρα, συνολικό ύψος 5,32 μέτρα.
Διαστάσεις (εσωτερικές): Μήκος καμπίνας 9,14 μέτρα, πλάτος 2,29, ύψος 1,98.
Βάρη: ‘δειο 15.072 κιλά, εσωτερικό φορτίο με ακτίνα δράσης 185 χλμ. 13.607 κιλά.
Μέγιστο εξωτερικό φορτίο 16.330 κιλά.
Μέγιστο βάρος απογείωσης: 31.640 κιλά (με εσωτερικό φορτίο), 33.340 κιλά (με εξωτερικό φορτίο).
Επιδόσεις: Μέγιστη ταχύτητα στο επίπεδο της θάλασσας 315 χλμ./ώρα, μέγιστη ταχύτητα ταξιδίου 278 χλμ./ώρα, Μέγιστη
οροφή με μέγιστη συνεχή ισχύ 5.640 μέτρα, μέγιστη απόσταση ταξιδίου 2.075 χλμ.
Κινητήρες: Τρεις General Electric T64-GE-416 με μέγιστη 4.380 ίππων ο καθένας. Συνολική μεταφορική ικανότητα στις εσωτερικές
δεξαμενές 3.849 λίτρα.
Πλήρωμα: Τρεις. Στην καμπίνα μπορούν να μεταφερθούν μέχρι και 55 οπλίτες με πλήρη οπλισμό.
Το ελικόπτερο αυτό χρησιμοποιείται από το Σώμα των Αμερικανών Πεζοναυτών για τη διεξαγωγή αμφιβίων επιχειρήσεων και τη μεταφορά ανδρών και βαρέως εξοπλισμού. Το ελικόπτερο μπήκε σε υπηρεσία το καλοκαίρι του 1983. Χρησιμοποιείται και από το Αμερικανικό Ναυτικό.
BELL AH-1W SUPER COBRA
Τύπος: Διθέσιο επιθετικό ελικόπτερο
Διαστάσεις: Μήκος ατράκτου 13,87 μέτρα, συνολικό πλάτος 3,28 μέτρα, ύψος 4,11 μέτρα. Διάμετρος κυρίου στροφείου 14,63 μέτρα, διάμετρος ουραίου στροφείου 2,97 μέτρα.
Βάρη: ‘δειο 4.627 κιλά, βάρος καυσίμου 946 κιλά, μέγιστο οφέλιμο φορτίο 2.065 κιλά.
Επιδόσεις: Μέγιστη ταχύτητα στο επίπεδο της θάλασσας 282 χλμ./ώρα, μέγιστη ταχύτητα ταξιδίου 278 χλμ./ώρα,
ρυθμός ανόδου με εκτός τον ένα κινητήρα 244 μέτρα/λεπτό,
υπηρεσιακή οροφή 4.270 μέτρα, οροφή αιώρησης IGE 4.495 μέτρα, οροφή αιώρησης OGE 915 μέτρα.
Ακτίνα δράσης: Χωρίς εφεδρικά καύσιμα, 587 χλμ.
Κινητήρες: Δύο ελικοστρόβιλοι General Electric T700-GE-401 με ισχύ 1.625 ίππους ο καθένας.
Συνολική δυνατότητα μεταφοράς καυσίμου 1.153 λίτρα σε δύο προστατευμένες δεξαμενές στην άτρακτο ώστε να αντέχουν πλήγματα από πολυβόλα των 0,50”.
Οπλισμός: Ένα ηλεκτρικά κινούμενο τρίκανο πυροβόλο M197 των 20mm με αναχορηγία 750 βλημάτων και ρυθμό βολής 675 βλήματα/λεπτό. O υπόλοιπος οπλισμός περιλαμβάνει όλους τους τύπους των καλάθων ρουκετών των 2,75, οκτώ αντιαρματικούς πυραύλους TOW, ή Hellfire καθώς και δύο AIM-9L Sidewinder, ή δύο AGM-122A Sidearm. Οι πεζοναύτες έχουν διεξάγει και δοκιμές για την εκτόξευση του πυραύλου αέρος-εδάφους Maverick AGM-65D.
McDONNELL DOUGLAS AV-8B HARRIER
Τύπος: Μονοθέσιο αεροσκάφος εγγύς υποστήριξης κάθετης αποπροσγείωσης.
Διαστάσεις: Μήκος 14,12 μέτρα, εκπέτασμα πτερύγων 9,25 μέτρα, ύψος 3,55 μέτρα, λόγος διατάματος 4.
Βάρη: ‘δειο 6.336 κιλά, βάρος εσωτερικού καυσίμου 3.519 κιλά.
Μέγιστο εξωτερικό φορτίο 6.003 κιλά. Μέγιστο ωφέλιμο φορτίο για κάθετη αποπροσγείωση 3.062 κιλά.
Επιδόσεις: Ταχύτητα στο επίπεδο της θάλασσας 0,87 Μαχ σε υψόμετρο 0,92 Μαχ.
Ακτίνα δράσης: Με φορτίο 12 βομβών Mk 82 Snakeye, εσωτερικά καύσιμα και περιπολία μιας ώρας, 167 χλμ.
Πρόωση: Κινητήρας Τουρμποφάν F402-RR-408/Pegasus με ώση 23.800 λιβρών.
Ηλεκτρονικά: O κύριος εξοπλισμός άφεσης οπλισμού αποτελείται από το σύστημα AN/ASB-19(V)2 της Hughes που είναι τοποθετημένο στο ρύγχος και αποτελείται από έναν ανιχνευτή διπλής διαμόρφωσης που βασίζεται σε ηλεκτροοπτική κάμερα και συσκευή λέιζερ και συνδυάζεται με τον υπολογιστή CP-1429/AYK-14(V) της Control Data και το σύστημα HUD SU-128/A της Smiths Industries.
Οπλισμός: Δύο ημιεξωτερικά ατρακτίδια κάτω από την άτρακτο περιλαμβάνουν ένα πεντάκαννο πυροβόλο των 25mm και μια αποθήκη πυρομαχικών για 300 βλήματα. Υπάρχουν τρία σημεία εξωτερικών φορτίων κάτω από κάθε πτέρυγα. O τυπικός εξοπλισμός περιλαμβάνει δύο ή τέσσερις πυραύλους αέρος-αέρος AIM-9L ή πυραύλους αέρος-εδάφους AGM-65E Maverick ή μέχρι 16 βόμβες των 540 λιβρών ή μέχρι 10 βόμβες λέιζερ Paveway. Το σύστημα αυτοπροστασίας περιλαμβάνει τον προειδοποιητή ραντάρ AN/ALR 67(V)2 της Litton και το σύστημα άφεσης αεροφύλλων και φωτοβολίδων AN/ALE-39 της Goodyear. Συνολικά το Σώμα των Πεζοναυτών έχει παραγγείλει 256 AV-8B και η παραδόσεις βρίσκονται στο τέλος τους. Στη συνέχεια θα αρχίσουν να παραδίδονται τα AV-8B Plus που θα διαθέτουν ραντάρ και ικανότητα βολής πυραύλων AMRAAM.
Πρώτη δημοσίευση 29/4/2019
