Βίκινγκς επιδρομείς συντρίβονται από τους άρχοντες της Δυτικής Φραγκίας, το βασιλιά Λουδοβίκο τον 3ο και τον αδερφό του (και μελλοντικό βασιλιά) Καρλομάγνο τον 2ο. Η μάχη αποτέλεσε ισχυρό ράπισμα στους Δανούς Βίκινγκς που επέδραμαν στα εδάφη της Φραγκίας από τρείς γενεές πριν, επί Καρόλου του «Φαλακρού» και είχαν υποστεί άλλη μια ήττα το προηγούμενο έτος στο Θιμεόν της Ανατολικής Φραγκίας (κοντά στο σημερινό Σαρλρουά).
H Βόρεια Ευρώπη υπέφερε τα πάνδεινα από τις επιδρομές των Σκανδιναβών που ονομάζονταν “Βίκινγκ” ή “άνθρωποι του Βορρά”. Οργανωμένοι σε ομάδες και με πολεμικό πνεύμα σάλπαραν τα πλεούμενά τους, επιδράμοντας εναντίον χωριών και υποστατικών στη Βόρεια Ευρώπη, από τα κράτη της Βαλτικής ως τη Γαλλία και την Αγγλία. Η παρουσία των Βίκινγκς εντοπίζεται πιο οργανωμένα μεταξύ του 790 και του 1100 περίπου, αλλά δεν αποτελούσαν ενιαίο έθνος όπως το παρουσίαζαν οι πηγές της εποχής.
Οι κοινότητες των σημερινών Νορβηγίας, Δανίας και Σουηδίας αντιμετώπισαν σοβαρό επισιτιστικό πρόβλημα και βρήκαν τη λύση στην αρπαγή. Με τον καιρό οργάνωσαν καλύτερα τις επιδρομές τους φτάνοντας μέχρι την Αγγλία, την Ισλανδία, το κέντρο της Ρωσίας μέσω των ποταμίων οδεύσεων, αλλά και τη Μεσόγειο και τη Σικελία. Η δράση τους δημιούργησε μια φοβερή φήμη που τους συνόδευε μέχρι τον 19ο αιώνα, αν και η παρουσία τους ελάχιστα παρατηρείται μετά το 1066 και τη μεγάλη νορμανδική κατάκτηση της Αγγλίας.
Σταδιακά, τα χριστιανικά βασίλεια της Ευρώπης συνειδητοποίησαν πως οι προσευχές και οι μετάνοιες δεν θα έδιωχναν τους εισβολείς, αν δεν τους αντιμετώπιζαν δραστικά. Από τον 9ο ήδη αιώνα, οι Φράγκοι οργανώθηκαν και αντέταξαν με επιτυχία άμυνα στους Βίκινγκς. Έτσι τον Φεβρουάριο του 880 μ.Χ. τους αντιμετώπισαν με μεγάλη επιτυχία στο Θιμεόν σφάζοντας 5.000 από αυτούς.
Ωστόσο, οι Βίκινγκς δεν αποθαρρύνθηκαν και από τους επόμενους κι όλας μήνες ξανάρχισαν τις επιδρομές στα παράλια της βόρειας Φραγκίας, ενώ στοχοποίησαν ακόμα και καλά οχυρωμένες μεγάλες πόλεις. Το Νοέμβριο του 880, κατέστρεψαν το Courtrai (το σημερινό Kotrijk, στο φλαμανδικό Βέλγιο), το Δεκέμβριο έκαψαν το Arras και το Cambrai ενώ με το νέο έτος οι πόλεις Amiens και Corbie δοκίμασαν την οργή τους.
Τέτοια μάστιγα είχαν καταστεί που ο Φράγκος βασιλιάς Λουδοβίκος ο 3ος εξεστράτευσε στο Βορρά για να τους αναχαιτίσει μια και καλή. Στις αρχές Αυγούστου 881, ο φραγκικός στρατός παρατάχθηκε απέναντι από μια ισχυρή στρατιά Βίκινγκς στο στόμιο του ποταμού Σομ, κοντά στην πόλη του Saucourt en Vimeu.
Δεν υπάρχουν πολλές πληροφορίες για τη μάχη που ακολούθησε αλλά οι Βίκινγκς θα χάσουν 8.000 άνδρες και οι υπόλοιποι θα διασκορπιστούν, κάτι που απαθανατίστηκε στο επικό γερμανικό ποίημα “το τραγούδι του Λουδοβίκου” (Ludwigslied).
Ο αντίκτυπος της μάχης ήταν σημαντικός στην ομοεθνία των Νορμανδών Βίκινγκς η δράση των οποίων περιορίστηκε σημαντικά. Ο Λουδοβίκος προκρίθηκε ως υπέρμαχος της Φραγκίας αλλά δεν έζησε για να χαρεί τη νίκη του. Ένα ακριβώς χρόνο μετά, ο 18χρονος Λουδοβίκος έπεσε νεκρός ως αποτέλεσμα ρήξης φλέβας από τη μάχη.
