Τα αποτελέσματα της παρθενικής πτήσεως του πρώτου πειραματικού, στις 25 Νοεμβρίου του 1940, εξάλειψαν τις αμφιβολίες όσων επιτελών του Υπουργείου Αεροπορίας είχαν νωρίτερα αμφισβητήσει την ιδέα δημιουργίας ενός ξύλινου αεροσκάφους για στρατιωτική χρήση. Ελάχιστες μόνο βελτιώσεις προτάθηκαν πριν τη μαζική παραγωγή που επρόκειτο να ακολουθήσει.
Η πρώτη παραλλαγή μαχητικού αποκαλύφθηκε το Μάϊο του 1941 και προτάθηκε επισήμως για το ξεκίνημα των υπηρεσιών του στη RAF λίγους μήνες αργότερα, εντός του έτους. Το φωτοαναγνωριστικό εξοπλίσθηκε με τρεις κάμερες, ενώ υπήρξε και η επιλογή της προσθήκης μίας τετάρτης. Αυτές ήταν μία F.52 των 20 ή 30 ιντσών, για χρήση σε ημερήσιες αποστολές, μία τοπογραφική K.16 των 6 ιντσών και μία, ή δύο, F.24 των 14 ιντσών. Το νυκτερινό DH.98 βγήκε από το εργοστάσιο την ίδια περίοδο και εφοδιάστηκε με ΑΙ ραντάρ. Ο συγκεκριμένος τύπος διατήρησε τα τέσσερα πυροβόλα των 20 χλστ., ενώ σε κατοπινούς αφαιρέθηκαν πλήρως τα πολυβόλα Browning. Διέθετε αλεξίσφαιρα τζάμια για την προστασία του πληρώματος, ενώ οι μπάρες των πτερύγων ενισχύθηκαν για βελτίωση των μαχητικών του ικανοτήτων.
Το πρόβλημα των «Μosquitoes» ήταν η μικρή αρχικώς παραγωγή τους και, κατ’επέκταση, ο μερικός εφοδιασμός μαχίμων μονάδων, άλλως θα μπορούσαν να είχαν αυξηθεί οι επιτυχίες τους. Η πρώτη καταγεγραμμένη αποστολή έλαβε χώρα το Σεπτέμβριο του 1941, όταν ένα φωτοαναγνωριστικό εστάλη στα σύνορα μεταξύ Γαλλίας και Ισπανίας. Τα πρώτα μαχητικά ετέθησαν σε υπηρεσία τον Ιανουάριο του 1942 προς αντικατάσταση των Bristol Beaufighters. Εξαιρετικοί στα καθήκοντά τους αποδείχθηκαν αργότερα και οι νυκτερινοί τύποι, όπου κατά τους πρώτους κιόλας μήνες του 1943 κατέρριψαν 17 εχθρικά αεροπλάνα.
Η αποτελεσματικότητά τους επεκτάθηκε και στους υπολοίπους τύπους, αφού το DH.98 ήταν εξίσου δραστικό σε όλων των ειδών ημερησίων αποστολών και κάθε είδους στόχων, εναερίων ή χαμηλών. Tα αναγνωριστικά υπερτερούσαν σε ταχύτητα των περισσοτέρων γερμανικών αναχαιτιστικών και, λόγω των ικανοτήτων τους, συμμετείχαν και σε αιφνιδιαστικές αποστολές για κατόπτευση στρατηγικών θέσεων. Mε ταυτόχρονη χρήση των πολυβόλων και πυροβόλων τους, τα μαχητικά μπορούσαν να βάλλουν εναντίον αποθηκών, εμπορικών τραίνων, μονάδων πεζικού και αεροδρομίων. Οι βομβαρδιστικοί τύποι επιχειρούσαν βαθιά μέσα στις ζώνες του εχθρού, ακόμη και από πολύ χαμηλά ύψη. Τα ρουκετοβόλα είχαν δυνατότητα πλήξεως πλοίων ή και υποβρυχίων των Δυνάμεων του Άξονος. Τα ίδια καθήκοντα επιτελούσαν και όσα έφεραν το πανίσχυρο μονό πυροβόλο των 57 χλστ., αντί των τεσσάρων μικροτέρου διαμετρήματος. Στους ποικίλους ρόλους του αεροσκάφους να προσθέσουμε και τη συνοδεία βαρέων βρετανικών βομβαρδιστικών σε νυκτερινές αποστολές.
Η εξέλιξη των νυκτερινών μαχητικών ήταν παράλληλη της εξελίξεως βελτιωμένων συστημάτων ραντάρ. Σε κατοπινούς τύπους, τα τέσσερα πολυβόλα αφαιρέθηκαν, αφού διαπιστώθηκε πως τα τέσσερα πυροβόλα ήταν εξαιρετικά δραστικά από μόνα τους. Το αεροσκάφος γινόταν έτσι ελαφρύτερο και ταχύτερο. Επιχειρώντας κατά τη νύκτα με τη χρήση τεχνολογικά βελτιωμένων ραντάρ, οι χειριστές είχαν τη δυνατότητα πλήρους αιφνιδιασμού των γερμανικών αντιπάλων τους. Μερικές βολές των πυροβόλων ήταν υπεραρκετές για την κατάρριψή τους. Η προσθήκη αργότερα νέου ραντάρ με ικανότητα εντοπισμού γερμανικών καταδιωκτικών ερχομένων από πίσω, ενίσχυε κατά πολύ τις ήδη αυξημένες δυνατότητες του DH.98.
Συν των άνωθεν, τα «Μosquitoes» παρείχαν ένα σαφές ψυχολογικό αβαντάζ στους Βρετανούς με χτυπήματα εναντίον εχθρικών βιομηχανικών εγκαταστάσεων ή χώρων διαμονής και κατακλίσεως του εργατικού δυναμικού, αφού ο φόβος κατά τη νύκτα και ο διακοπτόμενος ύπνος τους από τους βομβαρδισμούς, είχε ως αποτέλεσμα τη μειωμένη τους απόδοση κατά την επόμενη ημέρα. Σκοπίμως, τέτοιου είδους επιχειρήσεις ελάμβαναν χώρα περί τις δύο ώρες πριν την αλλαγή βαρδιών.
Μια από τις πλέον αξιομνημόνευτες αποστολές που συμμετείχαν ποτέ τα DH.98 (τέσσερα τον αριθμό), με επίσης σοβαρό ψυχολογικό αντίκτυπο, πραγματοποιήθηκε την 25η Σεπτεμβρίου του 1942 εναντίον του κτιρίου της κεντρικής διοικήσεως της Γκεστάπο στο Όσλο της Νορβηγίας, έχοντας διανύσει 1.770 χλμ. σε σχεδόν πέντε ώρες. Η συγκεκριμένη ήταν η μεγαλύτερη χιλιομετρική απόσταση που κατεγράφη στην ιστορία του αεροσκάφους κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου.
Το «ξύλινο θαύμα» ήταν επίσης ένα από τα ελάχιστα αεροσκάφη όπου μπορούσε να πιάσει την ταχύτητα των γερμανικών πυραύλων V-1, εκτοξευομένων από κατακτηθείσες χώρες της Βορείου Ευρώπης. Οι συγκεκριμένοι ήταν υπεύθυνοι για το θάνατο 30.000 Βρετανών πολιτών. Εκμεταλλευόμενα τις εξαίρετες δυνατότητές τους, τα DH.98 ήταν εις θέσιν να τους καταρρίψουν με σχετική ευκολία, ειδικά όταν μπροστά στο χειριστήριο κάθονταν έμπειροι πιλότοι με σταθερά χέρια. Από τον Ιούνιο του 1944 μέχρι το πέρας του πολέμου, τα «Mosquitoes» του συγκεκριμένου ρόλου αναχαίτισαν επιτυχώς 428 πυραύλους V-1.
Μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, τα DH.98, και συγκεκριμένως τα FB.Mk IV, συμμετείχαν σε νέες επιχειρήσεις, όπως στην Ιάβα εναντίον Ινδονησίων εξτρεμιστών, όπου ήταν και μία από τις πολύ τελευταίες μάχες του εξέχοντος αυτού αεροσκάφους. Η RAF απέσυρε τα εναπομείναντα μαχητικά από την ενεργό δράση το 1950.
Το άρθρο θα ολοκληρωθεί τη Δευτέρα με τις πολλαπλές παραλλαγές του αεροσκάφους
