Αν και δεν πρόκειται για την ομώνυμη μάχη του 732 κατά των Αράβων που σφράγισε τις τύχες της Ευρώπης, η δεύτερη αυτή μάχη του Πουατιέ έδωσε μια αποφασιστική τροπή στον Αγγλο-Γαλλικό ανταγωνισμό για την επικράτηση στα εδάφη της Βόρειας Γαλλίας.
ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ – 10 Οκτωβρίου 732: Μάχη του Πουατιέ, το “Σφυρί” τσακίζει τους Άραβες
Η διαμάχη μεταξύ των δύο ισχυρών βασιλείων πήγαινε πίσω 300 χρόνια, όταν ο δούκας της Νορμανδίας Γουλιέλμος ο “μπάσταρδος” (νόθος γιός του προηγούμενου δούκα, που τον αναγνώρισε λίγο πριν τον θάνατό του), πέρασε τη θάλασσα της Μάγχης και κατανίκησε τον σαξωνικό στρατό του βασιλιά Χαρόλδου, οπότε ο ίδιος ανακηρύχθηκε βασιλιάς της Αγγλίας και δούκας της Νορμανδίας. Στο εξής, οι απόγονοί του θα είχαν νόμιμες διεκδικήσεις σε γαλλικά εδάφη, όντας ηγεμόνες ενός ξεχωριστού βασιλείου, βάζοντας την Αγγλία και τη Γαλλία σε μόνιμη διαμάχη.
ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ – 14 Οκτωβρίου 1066: Μάχη του Χέηστινγκς, η μέρα που άλλαξε τη μεσαιωνική Αγγλία
Το 1337, ο βασιλιάς της Γαλλίας πέθανε χωρίς αρσενικούς απογόνους δημιουργώντας δυναστικό ζήτημα. Πλησιέστερος συγγενής του ήταν ο ανεψιός του, βασιλιάς Εδουάρδος της Αγγλίας, αλλά η γαλλική αριστοκρατία τον αγνόησε προτιμώντας τον Φίλιππο, κόμη του Βαλουά, ως γνήσιο τέκνο της Γαλλίας. Η προσβολή πυροδότησε τον μεγαλύτερο πόλεμο της ευρωπαϊκής ιστορίας, φέρνοντας τους Άγγλους σε γαλλικά εδάφη και σημειώνοντας σημαντικές νίκες επί των Γάλλων στη ναυμαχία της Σλιους, στη Γασκωνική εκστρατεία και στην άλωση του Καλαί, ως τη σημαντική μάχη του Κρεσύ.
Το 1356, μετά από ένα επώδυνο διάλειμμα που προκάλεσε η λαίλαπα του “Μαύρου Θανάτου” σε όλη την Ευρώπη, οι παλιές έχθρες ήταν έτοιμες να στείλουν περισσότερους ανθρώπους στον όλεθρο. Πολλοί πρωταγωνιστές είχαν πεθάνει από φυσικά αίτια ή την πανώλη, αλλά αρκετοί και από τις δύο πλευρές ήταν ακόμα ζωντανοί, έχοντας πολεμήσει στο Κρεσύ 10 χρόνια πριν. Ο αγγλικός στρατός υπό τον Εδουάρδο, το «Μαύρο πρίγκηπα» πέρασε τη στενή θάλασσα της Μάγχης και συνάντησε στο Πουατιέ τον γαλλικό στρατό υπό τον ίδιο τον βασιλιά Ιωάννη τον «Καλό», συν το διάδοχο του γαλλικού θρόνου, Κάρολο τον «Σοφό» και πολλά άλλα ονομαστά μέλη της αριστοκρατίας. Υστερώντας σε αριθμούς για άλλη μια φορά, ο αγγλικός στρατός θα διεξαγάγει μια αμυντική μάχη εναντίον των Γάλλων ιπποτών, που ήταν σχεδόν διπλάσιοι.
Αφού προκάλεσαν μεγάλες απώλειες με τους τοξότες, οι Άγγλοι κράτησαν σταθερά τις θέσεις τους σε δύο οργανωμένες εφόδους των Γάλλων. Με τους στρατιώτες του να αρχίζουν να καταβάλλονται από την κούραση, ο Εδουάρδος διέταξε έφοδο πάνω που ο Ιωάννης της Γαλλίας οργάνωνε την τρίτη και μεγαλύτερη επίθεσή του. Ωθούμενοι από τον ενθουσιασμό αλλά και την απελπισία, οι Άγγλοι έπεσαν πάνω στον εχθρό. Οι Γάλλοι σαρώθηκαν και ο Γάλλος βασιλιάς Ιωάννης ο 2ος (ο «Καλός») πιάστηκε αιχμάλωτος όπως και ο γιός του.
Η εξέλιξη αυτή βύθισε τη Γαλλία στο χάος, με το διάδοχο του θρόνου να προσπαθεί να συγκρατήσει την κατάσταση καταστέλοντας εξεγέρσεις. Ο Εδουάρδος επιχείρησε να συνεχίσει την εκστρατεία του προς το Παρίσι ή το Μπορντώ, αλλά δεν είχε δυνάμεις ή χρήματα για μακροχρόνιες επιχειρήσεις.
Έτσι το Πουατιέ θεωρείται η δεύτερη από τις τρεις σημαδιακές μάχες που θα σφραγίσουν τις Αγγλο-Γαλλικές σχέσεις (Κρεσύ – Πουατιέ – Αζινκούρ).
