Οι δυνάμεις του Πανουργιά, ενισχυμένες με τους οπλαρχηγούς Κίτσο Τζαβέλα, Δράκο, Δαγκλή, Ζέρβα και Νοταρά, αναχαιτίζουν την τουρκική προέλαση των Ισούφ και Αμπάζ πασά, που είχαν διπλάσιες δυνάμεις, ιππικό και πυροβολικό. Η μάχη έγινε κοντά στο Λιανοκλάδι και οι Έλληνες, αφού απέκρουσαν στα ταμπούρια τους Τούρκους, αντεπιτέθηκαν και τους απώθησαν προς το Ζητούνι, όπου και διαλύθηκαν.
Την Άνοιξη του 1824, ο Δερβίς πασάς διορίσθηκε μπεηλέρμπεης της Ρούμελης (γενικός διοικητής με καθήκοντα φορολόγησης και επιβολής της τάξης σε μια επαρχία). Οι Έλληνες είχαν δεχθεί ήττες, από την καταστροφή της Κάσου και των Ψαρών έως την κάμψη των επαναστατικών δράσεων στην Κρήτη. Οι εντολές του Δερβίς πασά ήταν να ηγηθεί κίνησης 15.000 άνδρών στην ανατολική Στερεά και να συντονίσει τις ενέργειές του με την εισβολή του Ομέρ Βρυώνη στην Ακαρνανία και εκείνη του Ομέρ μπέη Καρυστινού της Εύβοιας, στην Αττική.
Αντί για αυτό, ο Δερβίς προτίμησε να ακολουθήσει τα δικά του ένστικτα, στέλνοντας ένα σώμα 9.000 ανδρών να λεηλατήσει τα Σάλωνα. Οι Έλληνες οπλαρχηγοί με πρώτο τον Πανουργιά είχαν στρατοπεδεύσει στην Άμπλιανη και αριθμούσαν λίγες μόνο εκατοντάδες. Με τις διαταγές του Πανουργιά, οργανώθηκαν προμαχώνες που οχυρώθηκαν με χοντρούς κορμούς δέντρων. Σύντομα, νέες ενισχύσεις συνέρρευσαν από το Σούλι και τοπικούς οπλαρχηγούς και ομάδες, που ανέβασαν τον αριθμό των ελληνικών δυνάμεων στους 2.000.
Στις 14 Ιουνίου (με το παλιό Ιουλιανό Ημερολόγιο) οι τουρκικές δυνάμεις έφτασαν στην περιοχή και νωρίς το πρωί ξεκίνησαν την επίθεσή τους που υποστηριζόταν και από δύο πυροβόλα. Παρά την πίεση, οι Έλληνες άντεξαν και υπό την κάλυψη των οχυρώσεων προκάλεσαν μεγάλη φθορά στους Τούρκους. Το απόγευμα, μετά από αρκετές επιθέσεις, Τούρκοι και Έλληνες είχαν εξαντληθεί. Με πρωτοβουλία τους οι Σουλιώτες άφησαν τα οχυρώματα και βγήκαν για να καταδιώξουν τον εχθρό. Η κίνηση μετέδωσε ενθουσιασμό σε όλη την ελληνική παράταξη και σύντομα όλοι ακολούθησαν.
Ο ελληνικός ενθουσιασμός αλλά κυρίως, η προνοητικότητα του Πανουργιά έκαναν δυνατή τη καταδίωξη του εχθρού παρόλο που οι αριθμοί τους ήταν τετραπλάσιοι και με πυροβολικό. Τώρα τα πυροβόλα είχαν πέσει στα χέρια των επαναστατών μαζί με πολλά όπλα, εφόδια και χρήματα. Οι Τούρκοι σκόρπισαν και πολλοί πέθαναν στην υποχώρηση.
Η μάχη της Άμπλιανης ήταν μια σημαντική αναλαμπή σε ένα έτος που οι Έλληνες μετρούσαν λίγες επιτυχίες. Το ίδιο έτος θα ξεσπάσει και ο πρώτος ελληνικός εμφύλιος εν μέσω του αγώνα.
