Ξεσπά η μεγάλη Ινδική επανάσταση του 1857, μια εξέγερση που θα συνταράξει την βρετανική αυτοκρατορία. Το «διαμάντι του στέμματος», οι Ινδίες, ήταν μια τεράστια έκταση που περιλάμβανε τις σημερινές Ινδία, Πακιστάν, Μπαγκλαντές και τμήμα του Αφγανιστάν και του Θιβέτ. Η διαχείριση της επικράτειας, που τύποις μόνο παρέμενε στους εκατοντάδες ιθαγενείς πρίγκηπες και ηγεμόνες, γινόταν από το 1600 περίπου από έναν βρετανικό εμπορικό οργανισμό που ονομαζόταν «Εταιρεία Ανατολικών Ινδιών».
Στην πορεία του χρόνου, η Εταιρεία είχε εξελιχθεί σε κράτος εν κράτει, συγκροτώντας αστυνομικά και στρατιωτικά σώματα, οργανώνοντας την παραγωγή, το εμπόριο, τις διασυνοριακές και εσωτερικές σχέσεις, τις μεταφορές και εκδίδοντας νόμισμα και τραπεζικά ομόλογα. Κινούμενη σε όλα από το κέρδος και εν ονόματι του Βρετανικού στέμματος -αν και δεν κατευθυνόταν απευθείας από τη κυβέρνηση του Ηνωμένου Βασιλείου- η Εταιρεία είχε γίνει πραγματικά λαομίσητη.
Στις 10 Μαΐου 1857, η εξέγερση μιας φρουράς Ινδών στρατιωτών “σεπόϋ” εξελίχθηκε σε πυρκαγιά, που επεκτάθηκε ταχύτατα μεταξύ άλλων στρατευμάτων και μεγάλα τμήματα του πληθυσμού. Σημαντικό να ειπωθεί πως αφορμή της εξέγερσης ήταν η βδελυγμία με την οποία αντιμετώπισαν οι ινδουϊστές στρατιώτες την εισαγωγή του νέου τυφεκίου Pattern 1853 Enfield, που απαιτούσε το σχίσιμο με τα δόντια του γεμίσματος που περιείχε την βολίδα minie και το άδειασμα της πυρίτιδος στην κάνη. Η λανθασμένη φήμη πώς η βολίδα έφερε λίπανση από βοδινό λίπος, άρα το δάγκωμα της ήταν μεγάλη αμαρτία για τους Ινδουιστές, ξεσήκωσε την αγανάκτηση που μεταδόθηκε και σε άλλες φρουρές.
Στις 11 Μαΐου, οι επαναστάτες Ινδοί καταλαμβάνουν την πρωτεύουσα Δελχί. Η χώρα περιήλθε σε ακυβερνησία με την προοπτική αποχώρησης των Βρετανών να είναι διάχυτη. Πολλές φατρίες πρόβαλαν αιτήματα ανεξαρτησίας αλλά δεν υπήρχε συντονισμός. Μέχρι τον Νοέμβριο του 1858, οι Βρετανοί με ενισχύσεις και συμμαχίες με ινδικές φατρίες, όπως οι Σιχ και άλλους ηγεμόνες θα καταστείλουν την εξέγερση και θα κηρύξουν αμνηστία.
Η εποχή, όμως, της Εταιρείας Ανατολικών Ινδιών είχε παρέλθει. Το βρετανικό στέμμα διεκδίκησε και πέτυχε την απευθείας διαχείριση της Ινδίας και την πρόσθεσε στο ενεργητικό του μετατρέποντας τους Ινδούς σε υπηκόους του. Στη χώρα, η εξέγερση του 1857 γιορτάζεται ως ο πρώτος πόλεμος της ινδικής ανεξαρτησίας.
