Ελληνικά τμήματα του 3ου, του 5/42 Ευζώνων και του 34ου Συντάγματος Πεζικού δίνουν εξαιρετικά σκληρές μάχες στην περιοχή της Οδησσού εναντίων δυνάμεων των Μπολσεβίκων.
Η ελληνική συμμετοχή στην εκστρατεία στη Μεσημβρινή Ρωσία κατά της επανάστασης των Μπολσεβίκων, υπήρξε απόφαση του Ελευθέριου Βενιζέλου. Η καθυστερημένη (1917-18) και απρόθυμη συμμετοχή της Ελλάδας στον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο είχε ως αποτέλεσμα οι σημαντικές εδαφικές διεκδικήσεις της χώρας στις διαπραγματεύσεις ειρήνης να μην βρίσκουν μεγάλη στήριξη.
Έτσι, εκμεταλλευόμενος την κατάσταση στην Ουκρανία, όπου μαινόταν εμφύλιος μεταξύ Μπολσεβίκων (Κόκκινων) και Τσαρικών (Λευκών) και την απροθυμία των Αγγλογάλλων να διαθέσουν στρατεύματα, ο Βενιζέλος –με προτροπή του Γάλλου πρωθυπουργού Κλεμανσώ- έθεσε τις δυνάμεις του Α΄ Σώματος Στρατού στη διάθεση της γαλλικής διοίκησης, που ήδη είχε φτάσει στην Κριμαία από τον Δεκέμβριο.
Το Α΄ Σώμα Στρατού υπό τον αντιστράτηγο Κωνσταντίνο Νίδερ μόλις είχε εκκαθαρίσει τις περιοχές της ανατολικής Μακεδονίας, όταν έλαβε τις διαταγές μετακίνησής του. Η ΙΙ και η ΧΙΙΙ Μεραρχίες θα αναχωρούσαν για την Οδησσό ενώ η Ι Μεραρχία θα έμενε στην Καβάλα ως εφεδρεία. Σημαντικά ονόματα που θα διαδραματίσουν ρόλο στα στρατιωτικά μέτωπα και στις πολιτικές εξελίξεις των επομένων δεκαετιών θα είναι στην αποστολή, μεταξύ των οποίων οι Αλέξανδρος Οθωναίος (επιτελάρχης), Γεώργιος Κονδύλης (Διοικητής 3ου ΣΠ) και Νικόλαος Πλαστήρας (Διοικητής του 5/42 Συντάγματος Ευζώνων).
Με την άφιξή της, η ελληνική δύναμη διασπάστηκε σε επίπεδα λόχου και τάγματος και μοιράστηκε σε ένα μεγάλο μέτωπο υπό τη διοίκηση Γάλλων αξιωματικών, χωρίς να δράσει συγκεντρωμένα. Μέχρι τις 14/27 Απριλίου πολέμησε με πείσμα σε πολλές συγκρούσεις έναντι μπολσεβίκων ακόμα και Γάλλων συμπαθούντων ναυτών και στρατιωτών που στασίασαν, αντιμετωπίζοντας ζοφερές καταστάσεις σε μια χώρα άγνωστη που ένοπλες ομάδες και τοπικός πληθυσμός τους θεωρούσαν εισβολείς.
Τελικά, η ελληνική δύναμη, παρά την καλή απόδοση των τμημάτων της στο στρατιωτικό μέτωπο, θα βιώσει την αποτυχία μαζί με το σύνολο της ξένης στρατιωτικής αποστολής, θα εκκενωθεί και θα μεταφερθεί στη Μικρά Ασία τον Ιούνιο του 1919 καθώς είχε ξεκινήσει εκεί η επόμενη μεγάλη περιπέτεια για τα ελληνικά όπλα.
