Κατόπιν απόφασης των Δυνάμεων της Entente (Tριπλής Συνεννόησης), ο Ελληνικός Στρατός αποβιβάζεται στην πόλη της Σμύρνης για την επιβολή των όρων της Συνθήκης των Σεβρών και την περιφρούρηση της τάξης και της ασφάλειας των κατοίκων της και της ενδοχώρας στο βιλαέτι του Αϊδινίου. Είναι η απαρχή της Μικρασιατικής Εκστρατείας.
Με βάση τους όρους της συμφωνίας μεταξύ των Ελλήνων, Γάλλων και Βρετανών αντιπροσώπων (η συνεδρίαση πραγματοποιήθηκε σκόπιμα σε στιγμή που απουσίαζε ο Ιταλός εκπρόσωπος), ιδρύεται η Υπάτη Αρμοστεία Σμύρνης για να αναλάβει τα θέματα διοίκησης από τις πρώην Οθωμανικές αρχές. Τμήμα του Ελληνικού στρατού θα εγγυάτο την ειρήνη και την ασφάλεια όλων των κατοίκων ανεξαρτήτως φυλής, θρησκείας ή τάξεως.
Στο πλαίσιο της αυτοδιάθεσης των λαών, μετά 5 έτη, οι κάτοικοι της ζώνης της Σμύρνης θα είχαν την ευκαιρία να επιλέξουν με δημοψήφισμα είτε την ένωσή τους με την Ελλάδα ή την παραμονή τους στο νέο τουρκικό κράτος, που θα είχε σταθεροποιηθεί ως τότε. Η ισχυρή πλειοψηφία του ελληνικού στοιχείου στη Σμύρνη υποσχόταν το πρώτο.
Κατά την αποβίβαση συνέβησαν ταραχές, με πυροβολισμούς εναντίον των Ελλήνων στρατιωτών, όμως η τάξη αποκαταστάθηκε γρήγορα και στην παρέλαση του Ελληνικού στρατού το τοπικό Ελληνικό στοιχείο επεφύλαξε μεγαλειώδη υποδοχή.
Για τους Έλληνες από την Πελοπόννησο και την Κρήτη μέχρι τα Ιωάννινα και από την Κέρκυρα μέχρι τη Μακεδονία, τα νησιά και την ίδια τη Σμύρνη, ήταν η πανηγυρική πραγμάτωση του εθνικού ονείρου της Μεγάλης Ιδέας, της ένωσης όλων κάτω από τη σκέπη του ελεύθερου ελληνικού κράτους “των δύο ηπείρων και των πέντε θαλασσών”.
Ωστόσο, οι διεργασίες που ήδη είχαν ξεκινήσει στα βάθη της Ανατολίας αλλά και στους χώρους των ευρωπαϊκών πρωτευουσών έθεταν σε κίνηση μηχανισμούς που θα ανέτρεπαν γρήγορα τις ισορροπίες για τον Ελληνισμό της Ανατολής.
