Μετά τη βύθιση του HMS Hood στις 24/5/1941, το βρετανικό ναυαρχείο έθεσε την ανεύρεση και καταστροφή του γερμανικού θωρηκτού Bismarck ως πρώτη προτεραιότητα. Συγκέντρωσε κάθε διαθέσιμο πλοίο στον κεντρικό Ατλαντικό και προσπάθησε να εντοπίσει το θηριώδες πλοίο.
ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ – 24 Μαΐου 1941: Ναυμαχία του πορθμού της Δανίας, το “Bismarck” βυθίζει το “Hood”
Εκτός από τα καταδρομικά Suffolk και Norfolk και το θωρηκτό Prince of Walles, που ήδη είχαν αναμετρηθεί μαζί του, τα θωρηκτά King George V, Rodney και Ramillies, το αεροπλανοφόρο Victorius με τα συνοδά αντιτορπιλικά, όπως και το αεροπλανοφόρο Ark Royal που είχε ξεκινήσει απο το Γιβραλτάρ, συγκρότησαν έναν ισχυρό στόλο που ρίχθηκε στο κυνήγι του γερμανικού θωρηκτού.
Δύο επιθέσεις με τα παλιά τορπιλλοπλάνα Swordfish βρήκαν το γερμανικό θωρηκτό: μία το απόγευμα της 24ης από το Victorius με φτωχά αποτελέσματα και άλλη μία το βράδυ της 26ης προς 27η Μαΐου από το Ark Royal. Στη δεύτερη επίθεση, το Bismarck, που ήδη υπέφερε από έλλειψη καυσίμων, ανίκανο να ανεφοδιαστεί λόγω της στενής παρακολούθησης αλλά και χάνοντας πετρέλαιο από πλήγμα του Prince of Wales στην αναμέτρηση στα Δανικά Στενά, χτυπήθηκε από τορπίλη στο πηδάλιο. Το πλήγμα προκάλεσε καίρια ζημιά που ήταν αδύνατον να επισκευαστεί, αναγκάζοντας το πλοίο να πλέει με χαμηλή ταχύτητα και σε τεθλασμένη πορεία.
Την επόμενη μέρα, κι ενώ όλο το βράδυ βρετανικά αντιτορπιλικά παρενοχλούσαν το σκάφος εξαντλώντας το πλήρωμα του, τα μεγάλα βρετανικά πολεμικά προσέγγισαν για την καθοριστική μάχη. Στις 08:47 τα Rodney και King George V άνοιξαν πυρ.
Για 2 ολόκληρες ώρες το Bismarck βρισκόταν υπό τα συνδυασμένα πυρά των βρετανικών πολεμικών ανίκανο σχεδόν να ανταποδώσει λόγω της αδυναμίας του να ελιχθεί. Με το μεγαλύτερο μέρος της υπερκατασκευής κατεστραμμένο, τα πυροβόλα εκτός, οι Βρετανοί προσέγγισαν και τορπίλισαν το πλοίο.
Με την ηγεσία του θωρηκτού να έχει χαθεί από το ανελέητο σφυροκόπημα των βρετανικών πλοίων που εκτόξευσαν 2.800 βαριές οβίδες εναντίον του από αποστάσεις 3 περίπου χιλιομέτρων, η διοίκησε πέρασε στα χέρια του αντιπλοιάρχου (Fregattenkapitän) Hans Oels, αξιωματικού επιχειρήσεων του πλοίου, ο οποίος διέταξε την εγκατάλειψη και την ενεργοποίηση των πυρομαχικών καταστροφής. Η εντολή εκτελέστηκε μέσα σε κατάσταση χάους με τις οδηγίες εγκατάλειψης να μην φτάνουν παντού.
Τα πυρομαχικά εξερράγησαν σκοτώνοντας αρκετούς ναύτες, ιδίως από τα κατώτερα καταστρώματα τα οποία δεν πρόλαβαν να εγκαταλείψουν εγκαίρως. Άλλοι βγήκαν στο φλεγόμενο κατάστρωμα που ακόμα δεχόταν τον καταιγιστικό βομβαρδισμό των βρετανικών θωρηκτών και καταδρομικών από κοντινή απόσταση.
Καθώς οι τελευταίοι επιζώντες πηδούσαν στα φλεγόμενα από τα λάδια και το πετρέλαιο κύματα, ανέφεραν πως είδαν τον κυβερνήτη του θωρηκτού, πλοίαρχο Lindemann, να στέκεται προσοχή στην πλώρη καθώς το πλοίο έπαιρνε κλίση πριν βυθιστεί. Δεδομένου, όμως, ότι ο Lindemann βρισκόταν στη γέφυρα κατά τη διάρκεια της μάχης και μάλλον είχε ήδη σκοτωθεί, η φιγούρα ίσως να ανήκε σε κάποιον άλλο αξιωματικό ή δημιουργήθηκε στη φαντασία των μελών του πληρώματος που τη δύσκολη εκείνη ώρα είδαν, ό,τι τα μάτια τους ήθελαν να δουν.
Στις 10:39 το θωρηκτό χάθηκε κάτω απ΄τα κύματα με τη σημαία του να κυματίζει ακόμα. Από τους 2.200 ναυτικούς του μόλις 110 διασώθηκαν από βρετανικά πλοία λόγω συναγερμού για παρουσία U-Βoot στην περιοχή. Τα αγγλικά πλοία είχαν σχεδόν εξαντλήσει τα αποθέματα καυσίμων και πυρομαχικών τους, ένδειξη της δυσκολίας καταστροφής του στόχου. Οι ναυαγοί του Bismarck παρέμειναν στα παγωμένα νερά του βορείου Ατλαντικού μέχρι που το κρύο τους κατέβαλε. Την επομένη άλλοι 5 του πληρώματος διασώθηκαν από γερμανικά υποβρύχια και πετρελαιοφόρα.
Το “αβύθιστο θωρηκτό” δεν υπήρχε πια. Έτσι η βρετανική αυτοκρατορία είχε επιστρέψει στην κυριαρχία των θαλασσών και η Γερμανία που έζησε μια στιγμή θριάμβου είδε το όνειρό της να καταστρέφεται μέσα στο παρανάλωμα του πυρός και τον παγωμένο Ατλαντικό, που κατάπιε το θαύμα της γερμανικής ναυπηγικής. Η απώλεια του Bismarck μαζί με εκείνη του Yamato στον Ειρηνικό ήταν απόδειξη ότι η εποχή των θωρηκτών, των δεινοσαύρων των θαλασσών, είχε φτάσει στο τέλος της.
