Εκτοξεύεται ο πρώτος τεχνητός δορυφόρος στην ιστορία, ο σοβιετικός Σπούτνικ-1 (Спутник-1) από το κοσμοδρόμιο του Μπαϊκονούρ στο Καζακστάν. Η εκτόξευση ήταν τεράστια επιτυχία της Σοβιετικής Ένωσης, όχι μόνο στο επιστημονικό πεδίο αλλά και ως προπαγάνδα.
Στις 5 Οκτωβρίου, μια μέρα μετά το γεγονός, η εφημερίδα ‘Πράβντα’ σημείωνε:
“Στις 4 Οκτωβρίου 1957, η ΕΣΣΔ εκτόξευσε με επιτυχία τον πρώτο δορυφόρο. Σύμφωνα με προκαταρκτικά στοιχεία, το όχημα εκτόξευσης έδωσε στον δορυφόρο την απαιτούμενη τροχιακή ταχύτητα περίπου 8.000 μέτρων ανά δευτερόλεπτο. Προς το παρόν, ο δορυφόρος διαγράφει ελλειπτικές τροχιές γύρω από τη Γη και η πτήση του μπορεί να παρατηρηθεί στις ακτίνες του Ήλιου που ανατέλλει και δύει με τη βοήθεια απλών οπτικών οργάνων (κιάλια, τηλεσκόπια κ.λπ.).
Σύμφωνα με υπολογισμούς, που τώρα τελειοποιούνται με διαρκείς παρατηρήσεις, ο δορυφόρος θα κινηθεί σε υψόμετρο έως 900 χιλιόμετρα πάνω από την επιφάνεια της Γης. ο χρόνος μιας πλήρους περιστροφής του θα είναι 1 ώρα και 35 λεπτά, η γωνία κλίσης της τροχιάς στο επίπεδο του Ισημερινού είναι 65°. Στις 5 Οκτωβρίου 1957, ο δορυφόρος θα περάσει δύο φορές πάνω από την περιοχή της Μόσχας – στη 1 ώρα και 46 λεπτά τη νύχτα και στις 6 η ώρα και 42 λεπτά πρωινή ώρα Μόσχας. Μηνύματα σχετικά με την επακόλουθη κίνηση του πρώτου τεχνητού δορυφόρου, που ξεκίνησε στην ΕΣΣΔ στις 4 Οκτωβρίου, θα μεταδίδονται τακτικά από ραδιοφωνικούς σταθμούς.
Ο δορυφόρος έχει σχήμα σφαίρας με διάμετρο 58 εκατοστά και βάρος 83,6 κιλά. Διαθέτει δύο ραδιοπομπούς που εκπέμπουν συνεχώς ραδιοσήματα με συχνότητα 20,005 και 40,002 Μegahertz (μήκη κύματος περίπου 15 και 7,5 μέτρα, αντίστοιχα). Η ισχύς των πομπών εξασφαλίζει αξιόπιστη λήψη ραδιοσημάτων από ένα ευρύ φάσμα ραδιοερασιτεχνών. Τα σήματα έχουν τη μορφή τηλεγραφικών μεταδόσεων με διάρκεια περίπου 0,3 δευτερόλεπτα. με παύση της ίδιας διάρκειας”.
Παρά το γεγονός ότι ο μεγέθους μπάλας θαλάσσης σφαιρικός δορυφόρος δεν έκανε τίποτα περισσότερο από το να εκπέμπει ένα περιοδικό ήχο (μπιπ), προκάλεσε αναστάτωση στον Δυτικό κόσμο και ρίγη θριάμβου στο Ανατολικό μπλοκ, γεγονός που προβλήθηκε υπέρμετρα και από τους δύο.
Στα μάτια των Σοβιετικών, ο “Σπούτνικ” αποτελούσε την τρανή απόδειξη της σοσιαλιστικής υπεροχής σε τεχνολογία και οργάνωση, ενώ στη Δύση η ικανότητα της Σοβιετικής Ένωσης να στέλνει αντικείμενα σε τροχιά σήμαινε πως υπήρχαν τα μέσα για να εκτοξεύουν πυραύλους με πολεμικές κεφαλές σε μεγάλες αποστάσεις και δορυφόρους παρατήρησης και κατασκοπείας πάνω από όλες τις πόλεις τους, συνειδητοποιώντας πως σε μια ενδεχόμενη σύγκρουση κανένα μέρος δεν ήταν πλέον ασφαλές.
Η εκτόξευση του Σπούτνικ πυροδότησε την «διαστημική κούρσα» μεταξύ ΗΠΑ και ΕΣΣΔ, που θα κορυφωνόταν στα τέλη της δεκαετίας του ’60 με την κατάκτηση της Σελήνης.
