Το Β-25J, εργοστασιακός κωδικός ΝΑ-108, ήταν η τελική έκδοση του Mitchell η οποία κατασκευάσθηκε αποκλειστικά στο Κάνσας και συνολικά έφθασε τις 4.318 μονάδες.
Το Β-25J είχε τη φιλοσοφία του μέσου βομβαρδιστικού γι’ αυτό και επανήλθε η διαφανής ριναία κατασκευή με τη θέση του βομβαρδιστή, των εκδόσεων -C και -D. Διατηρήθηκαν όμως από την έκδοση Β-25Η, η θέση του οπίσθιου πολυβολητή με το επιμηκυμένο πίσω μέρος της ατράκτου, τα πολυβόλα στην μέση της ατράκτου πάνω από τη θυρίδα και ο εμπρός τοποθετημένος κοιλιακός πυργίσκος.
North American B-25 Mitchell: Βομβαρδιστικό για όλες τις «δουλειές» (Δ’ Μέρος)
Επανήλθε όμως η θέση του συγκυβερνήτη με αποτέλεσμα το πλήρωμα για πρώτη φορά να γίνει εξαμελές με κυβερνήτη, συγκυβερνήτη, ναυτίλο/βομβαρδιστή/πολυβολητή, πολυβολητή πυργίσκου/μηχανικό, χειριστή ασυρμάτου/πολυβολητή στο μέσον και οπίσθιο πολυβολητή. Επίσης προστέθηκε ένας λέβητας θέρμανσης επιφανείας 50.000 BTU στη θέση του πολυβολητή στο μέσο της ατράκτου και εξασφαλίστηκε η μεταφορά τριών βομβών των 1000 λιβρών, ή εναλλακτικά δύο διατρητικών των 1600 λιβρών, καθώς επίσης και η μεταφορά έξι βομβών των 325 λιβρών σε υποπτερύγιους φορείς.
Το πρώτο Β-25J με αριθμό σειράς 43-3780, πέταξε τον Οκτώβριο του 1943 και μπήκε σε υπηρεσία με την USAAF πριν το τέλος του έτους. Το Β-25J κατασκευάσθηκε σε οκτώ κύριες παρτίδες παραγωγής (Β-25J-1, -5, -10, -15, -20, -25, -30, -35) με διαφορετικούς κωδικούς στην ονομασία των αεροσκαφών για κάθε σημαντική τροποποίηση. αριθμούς για κάθε τροποποίηση (Β-25J-11, -17, -22, -27, -32 και –37). Πολλές από τις τροποποιήσεις αφορούσαν την αντικατάσταση της διαφανούς ριναίας κατασκευής, από μια συμπαγή μεταλλική που έφερε οκτώ πολυβόλα. Αρχής γενομένης από το Β-25J-1 με αριθμό σειράς 43-4019, αφαιρέθηκε η δυνατότητα μεταφοράς μιας βόμβας των 2.000 λιβρών, επιτρέποντας την μεταφορά δύο βομβών των 1.600 λιβρών, ή τριών των 1.000 λιβρών.
Στη σειρά παραγωγής B-25J-5 εισήχθη νέο καλώδιο ελέγχου του συστήματος πέδησης. Το σκοπευτικό βομβαρδισμού Ν-3C αντικαταστάθηκε από ένα Ν-3Β, εγκαταστάθηκε αλεξίνεμο με ενσωματωμένο σύστημα αποτροπής σχηματισμού πάγου, καθώς και αποσβεστήρες ανάκρουσης των πολυβόλων στον επάνω πυργίσκο και τις πλευρικές θέσεις. Στη σειρά παραγωγής Β-25J-10 οι υποπτερύγιοι αναρτήρες βομβών έγιναν ηλεκτρικά ελεγχόμενοι, ενώ ο λέβητας θέρμανσης στο κεντρικό τμήμα της ατράκτου αφαιρέθηκε λόγω μη ικανοποιητικής απόδοσης. Στη σειρά παραγωγής Β-25J-15 τοποθετήθηκαν τύπου Ν-8Α οπτικά σκόπευτρα στα κινητά πολυβόλα στην μέση της ατράκτου, ενώ στα πολυβόλα του ρύγχους τοποθετήθηκαν σκοπευτικός δακτύλιος και σκοπευτική ακίδα.
Στη σειρά Β-25J-20 πραγματοποιήθηκαν ορισμένες μετατροπές στο σύστημα θέρμανσης της καμπίνας με έναν λέβητα θέρμανσης των 50.000 BTU. Ένα δεύτερο σταθερό πολυβόλο των 0.50in τοποθετήθηκε στo ρύγχος, ενώ το κινητό πολυβόλο τοποθετήθηκε 10,16 εκατοστά πιο πάνω. Επιπρόσθετη θωράκιση τοποθετήθηκε στο κάτω μέρος της ριναίας θέσης του βομβαρδιστή, ενισχύθηκε το κάλυμμα του πάνω πυργίσκου και εγκαταστάθηκε υδραυλικό σύστημα πέδησης για περιπτώσεις εκτάκτου ανάγκης. Από το αεροσκάφος με αριθμό σειράς 44-29304, πραγματοποιήθηκαν αλλαγές στο σύστημα τροφοδοσίας τύπου Holley 1685RB. Στη σειρά Β-25J-25 εισήχθησαν νέοι τύποι θωρακισμένων θέσεων και για τους δύο πιλότους. Από το αεροσκάφος με αριθμό σειράς 44-30111 προστέθηκαν θωρακισμένες ανακλαστικές πλάκες στο πάνω μέρος της ατράκτου ώστε να αποτραπεί η κατά λάθος διάτρηση της δομή της από τα πυρά του άνω πυργίσκου και ειδικά της υπερυψωμένης καλύπτρας που βρισκόταν ο οπίσθιος πολυβολητής. Από το αεροσκάφος σε αριθμό σειράς 44-30309 και σε όλη την γραμμή παραγωγής Β-25J-25 προβλέφθηκε η ανάρτηση μιας χημικής δεξαμενής που τοποθετήθηκε κάτω από τις πτέρυγες.
Στη σειρά παραγωγής Β-25J-30 οι ανοξείδωτες σωληνώσεις εξαγωγής σχήματος S αντικατέστησαν τις επισμαλτωμένες τύπου 1020 στους κυλίνδρους 1, 7 και 9, προβλέφθηκε η μεταφορά χημικής δεξαμενής, τοποθετήθηκε ηλεκτρικός ανυψωτήρας βομβών C-6 και προβλέφθηκε η μεταφορά εκτοξευτών ρουκετών που μπορούσαν να μεταφέρουν έως και οκτώ αντιαεροπορικές ρουκέτες των 5in τύπου HVAR. Από το αεροσκάφος με αριθμό σειράς 44-31491 τοποθετήθηκε ένα σκοπευτικό στον πυργίσκο της ουράς και θυρίδες τύπου Μ-8Α στα πολυβόλα της ουράς. Από το αφος 44-86692 προβλέφθηκε η μεταφορά επικρεμάμενων βομβών κάτω από την άτρακτο, μια ειδική θυρίδα παρατήρησης και χειριστήρια ελέγχου για τις βόμβες. Από το α/φος με αριθμό σειράς 44-86793 τοποθετήθηκε ένα νέο σύστημα σκόπευσης βομβών, το Ν-9Β, ενώ από το αεροσκάφος 44-86799 επαναχαράχθηκε η διαδρομή των καλωδίων των πηδαλίων διεύθυνσης. Στη σειρά παραγωγής Β-25J-35 προβλέφθηκε η μεταφορά και τοποθέτηση ναρκών.
Μερικά Β-25J χρησιμοποιήθηκαν σε εκπαιδευτικές μονάδες αλλά τα περισσότερα έδρασαν στον Ειρηνικό. Το πρώτο Β-25J έφθασε στα υπόστεγα της Townsville και της Nadzab το καλοκαίρι του 1944 και τοποθετήθηκε στην 38η Μοίρα Βομβαρδισμού. Η 345η Μοίρα Βομβαρδισμού παρέλαβε τα Β-25J τον Σεπτέμβριο, ενώ η 42η Μοίρα Βομβαρδισμού τα παρέλαβε στα τέλη του 1944. Στην Μεσόγειο τα Β-25J δόθηκαν σε ελάχιστες μονάδες ενώ τον Απρίλιο του 1944 τα παρέλαβε η 310η Μοίρα Βομβαρδισμού στην Κορσική. Οι υπόλοιπες Μοίρες της 57ης Πτέρυγας Βομβαρδισμού της 12ης Αεροπορικής Δύναμης τα παρέλαβαν σταδιακά μέχρι τα τέλη του 1944. Μια παρτίδα 255 μονάδων Β-25J με την ονομασία PBJ-1J δόθηκε στους Πεζοναύτες.
Αντικατάσταση της διαφανούς ρινιαίας κατασκευής με μια συμπαγή που διέθετε τέσσερα πολυβόλα των 0.50in υπέστησαν τα Β-25J-11, -17, -22, -27, -32 ή -37. Το Β-25J με τα 18 πολυβόλα ήταν το αεροσκάφος με τον βαρύτερο οπλισμό στο συμμαχικό στρατόπεδο.Το τελευταίο Β-25J παραδόθηκε στην USAAF τον Αύγουστο του 1945 ενώ την επομένη του τέλους του πολέμου στον Ειρηνικό έκλεισε και το εργοστάσιο παραγωγής τους στο Κάνσας.
Το Mitchell στην RAF
Η RAF έδειξε από νωρίς ενδιαφέρον για την απόκτηση αεροσκαφών B-25 μέσω δανεισμού (Lend-Lease) και πρώτη τα χρησιμοποίησε στο ευρωπαϊκό θέατρο επιχειρήσεων. Τα πρώτα 23 Β-25Β που παρέλαβε η RAF μετονομάσθηκαν σε Mitchell Mk.I και έλαβαν τους κωδικούς FK-161 έως 183. Η παραλαβή τους πραγματοποιήθηκε τον Αύγουστο του 1941 και τοποθετήθηκαν στην 111η Μοίρα Επιχειρησιακής Εκπαίδευσης στις Μπαχάμες. Τα αεροσκάφη αυτά χρησιμοποιήθηκαν αποκλειστικά για εκπαιδευτικούς σκοπούς και δεν έλαβαν ποτέ μέρος σε επιχειρήσεις. Τα πρώτα Β-25 που χρησιμοποιήθηκαν επιχειρησιακά από τη RAF ήταν Β-25C και -D που ονομάστηκαν Mitchell Mk.II.
Συνολικά 93 Mitchell Mk.I και II παραδόθηκαν στην RAF έως το τέλος του 1942. Το Mitchell Mk.II υπηρέτησε στις 98η, 180η, 226η, 329η Πτέρυγες Βομβαρδισμού. Η πρώτη αποστολή με Mitchell Mk.II πραγματοποιήθηκε στις 22 Ιανουαρίου του 1943 όταν έξι αεροσκάφη από τις 98η και 180η Πτέρυγες επιχείρησαν κατά πετρελαϊκών εγκαταστάσεων στην Γάνδη. Τα Mitchell της RAF διατήρησαν γενικά τον ανασυρόμενο κοιλιακό πυργίσκο που κρίθηκε απαραίτητος στις αποστολές μέσου ύψους πάνω από την Ευρώπη. Συνολικά παραδόθηκαν στην RAF 167 Β-25C και 371 B-25D που μετονομάσθηκαν σε Mitchell Mk II. Mitchell Mk II παραδόθηκαν επίσης στην 320η Πτέρυγα τον Σεπτέμβριο 1943.
Η συγκεκριμένη πτέρυγα είχε σχηματισθεί τον Ιούνιο 1940 από προσωπικό της Βασιλικής Αεροπορίας της Ολλανδίας, λαμβάνοντας μέρος σε πολλές αποστολές κατά οχυρωματικών θέσεων, σιδηροδρομικών γραμμών, γεφυρών, στρατευμάτων και άλλων στόχων. Η 320η Πτέρυγα μεταφέρθηκε στο Βέλγιο τον Οκτώβριο 1944 και έλαβε μέρος σε τακτικές αποστολές έως την ημέρα της γερμανικής κατάρρευσης (VE-Day). Επίσης η 305η Πτέρυγα που αποτελούνταν στο σύνολό της από Πολωνούς τεχνικούς και χειριστές, χρησιμοποίησε Mitchell Mk II από τον Σεπτέμβριο έως τον Δεκέμβριο 1943. Στην RAF παραδόθηκαν και 316 μονάδες B-25J με τον κωδικό Mitchell Mk.III από τον Αύγουστο 1944 έως τον Αύγουστο 1945. Τελικά μόνο 240 από αυτά έφθασαν στον προορισμό τους γιατί ορισμένα προωθήθηκαν στην 111η ΜΕΕ και μερικά παρέμειναν τελικά στις ΗΠΑ. Την 1η Ιανουαρίου του 1945, η 80η Πτέρυγα έχασε 13 αεροσκάφη στο έδαφος κατά την διάρκεια επιδρομής της Λουφτβάφε. Γενικά το Β-25 χρησιμοποιήθηκε και σε άλλες δευτερεύουσες μονάδες της RAF τόσο στη Βρετανία όσο και στο εξωτερικό. Στην Άπω Ανατολή, η 3η PRU, που αποτελούνταν από τις 681η και 684η Μοίρες, πετούσε κυρίως Mitchell MkII σε φωτοαναγνωριστικές αποστολές.
Τα Mitchell Mk.II και III υπηρέτησαν και κατά την μεταπολεμική περίοδο και στη δύναμη της RAF υπήρχαν 393 Mitchell έως τον Δεκέμβριο του 1945.
Συνεχίζεται…
