Ο άγνωστος ρόλος των F-104 στην μεγάλη Παγίδα των MiG

Υπενθυμίζεται ότι Tactical Air Command είχε στείλει F-104C στην Νοτιοανατολική Ασία από το 1965 ειδικά για την αντιμετώπιση της απειλής των MiG. Εφοδιασμένα με πρόβολο για εναέριο ανεφοδιασμό, βελτιωμένο κινητήρα J79-GE-7A και πιο αποτελεσματικές επιφάνειες ελέγχου, τα τζετ της 479^th TFW αναπτύχθηκαν στην Da Nang του Ν. Βιετνάμ και αργότερα στην βάση Udorn της Ταϊλάνδης αλλά τελικά κατέληξαν να χρησιμοποιούνται σε προσβολές επιγείων στόχων ολοκληρώνοντας 2.269 αποστολές με σχετικά μέτρια αποτελέσματα.
Αντίθετα με τις προσδοκίες των πιλότων των F-104, τα τρία Σμήνη της 435^th TFS που θα συμμετείχαν στην επιχείρηση θα πετούσαν CAP (Combat Air Patrol) καλύπτοντας όλες τις βάσεις των MiG και τις πιθανές διαδρομές διαφυγής τους στην Κίνα. Κανονικά το ίχνος του F-104 στο ραντάρ έμοιαζε πολύ περισσότερο με αυτό των Thuds εν σχέσει με το αντίστοιχο των F-4C τα οποία εφοδιασμένα με ατρακτίδια ηλεκτρονικών αντιμέτρων QRC-160-1 θα υποδύοντο τα «πακέτα» των βομβαρδιστικών εν πτήσει προς τους στόχους τους. Ωστόσο δεν υπήρχαν αρκετά ατρακτίδια ECM, έτσι αποφασίστηκε τα Starfighter να πετάξουν CAP.

Στην επιχείρηση θα ελάμβαναν μέρος αεροσκάφη της 355^ης, 388^ης και 366^ης Πτέρυγας Μαχητικών για την συγκρότηση ενός πλήρους «πακέτου» κρούσης, συν αεροσκάφη καταστολής αεράμυνας (SEAD) και υποστήριξης. Φυσικά ο Διοικητής της 8^η Πτέρυγας, Σμήναρχος Όλντς, δεν θα μπορούσε να λείπει. Γι’ αυτό οι πιλότοι του τον λάτρευαν, επειδή διοικούσε «από το κόκπιτ».
Της δύναμης των F-104 ηγείτο ο Σμήναρχος Ρόμπερτ Πρισιέϊντο, με τα αεροσκάφη σε διαμόρφωση air-to-air –βλήματα Sidewinder στα ακρoπτερύγια και δύο δεξαμενές καυσίμου στους υποπτερυγικούς φορείς. Θα πετούσαν δε μόνο οι πιλότοι με τις περισσότερες ώρες στο One-O-Four.

Η νέφωση που έφθανε σε ύψος 7.000 ποδών και η αργή ανταπόκριση της βορειοβιετναμικής Αεροπορίας περιόρισαν τις ευκαιρίες για πολλές καταρρίψεις. Τέσσερα από τα MiG-21PFL που επιχείρησαν να αναχαιτίσουν την αμερικανική δύναμη μπόρεσαν να διαφύγουν βρίσκοντας καταφύγιο στα σύννεφα.
Προβλήματα συγχρονισμού σε συνδυασμό με τις καιρικές συνθήκες μείωσαν το μέγεθος του «πακέτου» αφήνοντας τα F-4C της 366^th TFW μακριά από τούς τομείς περιπολίας τους πάνω από τα αεροδρόμια Kep και Cat Bi. Στα εξοπλισμένα με ατρακτίδια ηλεκτρονικών αντιμέτρων F-104C είχε ανατεθεί μια περιοχή CAP πάνω από τον Μαύρο Ποταμό, νοτιοδυτικά του Ανόϊ, με αποστολή την παροχή βοηθείας στα F-4C εάν απαιτείτο. Η  περιοχή αυτή ήταν γνωστή για το πλήθος των πυροβολαρχιών SA-2 και των MiG που ενδημούσαν εκεί.

Με την άφιξή τους, τα F-104C χωρίστηκαν σε ζευγάρια εκτελώντας κύκλους στα 8.000 πόδια για περίπου 45 λεπτά, μέχρι την αποδέσμευσή τους για το ταξίδι της επιστροφής –προς μεγάλη απογοήτευση των πιλότων τους που ήθελαν να δείξουν τί άξιζε το ‘Zipper’ απέναντι στα MiG. Ένα μόνο βορειοβιετναμικό μαχητικό που πλησίασε στα 4 μίλια άλλαξε αμέσως πορεία μόλις τα F-104 έστριψαν να το αναχαιτίσουν. Η δευτερεύουσα αποστολή τους, η προστασία της διαδρομής διαφυγής της φίλιας δύναμης, παρέμεινε επίσης ανενεργή αφού τα MiG δεν καταδίωξαν τα Phantom που αποχωρούσαν.
«Η ‘Bolo’ δεν ήταν και πολύ έκπληξη» θυμάται ο Σμηναγός Τζην Γουέστ. «Συχνά αναρωτιόμουν γιατί άργησε τόσο! Είχε σχεδιαστεί για την 1^η Ιανουαρίου αλλά ο καιρός ήταν πραγματικά άσχημος κι έτσι αναπρογραμματίστηκε για την επομένη. Απογειωθήκαμε και κατευθυνθήκαμε βόρεια…
Όταν περάσαμε το Λάος ο Πρισιέϊντο αντιμετώπισε πρόβλημα ναυτιλίας, έτσι επικεφαλής τέθηκε ο Σμήναρχος Γκέινς. Ο καιρός δεν ήταν και ο καλύτερος, με ορατότητα ένα-δύο μίλια και νέφωση ως τα 8.000 πόδια. Το κόκκινο προειδοποιητικό φως εκτόξευσης SAM στον δέκτη RHAW έμεινε αναμμένο σε ολόκληρη την αποστολή. Ένας αριθμός MiG την έφαγε και θα έλεγα ότι είχαμε μια καλή μέρα στον Βορρά…»
Αλέξανδρος Θεολόγου