Ξεκινά η πολιορκία της Ιερουσαλήμ κατά την Πρώτη Σταυροφορία. Ιππότες, στρατιώτες, χωρικοί, έμποροι, τεχνίτες από όλη σχεδόν την Ευρώπη υπό την ηγεσία μιας ομάδας αριστοκρατών της Γαλλίας, της Γερμανίας και της Ιταλίας (οι χώρες αυτές δεν υπήρχαν ακόμη ως εθνικά κράτη), συγκεντρώθηκαν με τις ευλογίες του Πάπα και μετά από περιπετειώδη διαδρομή, έφτασαν κάτω από τα τείχη της ιστορικής πόλης που πλέον κατείχετο από δεκαετίας από τους Φατιμίδες Άραβες.
Παρά τον πηγαίο τους ενθουσιασμό, οι ασυνήθιστοι στον καυτό ήλιο της Μέσης Ανατολής Ευρωπαίοι πέθαιναν από θερμοπληξία και τις ασθένειες παρά από τον εχθρό. Από τους 5.000 ιππότες και 30.000 πεζούς μόνον ένα 30% έφτασε σε καλή σχετικά κατάσταση εμπρός από τα τείχη.
Υποφέροντας από ελλείψεις τροφίμων και κυρίως νερού, οι Σταυροφόροι ανακάλυψαν πως ο ενθουσιασμός και η πίστη δεν κερδίζουν μάχες, ούτε φροντίζουν για την καλή λειτουργία ενός στρατού. Υπό την πίεση των στρατιωτών για άμεση δράση και τους θανάτους και ασθένειες που θέριζαν το στράτευμα, οι ηγέτες θα αναλωθούν σε διαρκείς διαφωνίες για την οργάνωση της πολιορκίας και την τακτική εκπόρθησης των τειχών.
Τελικά, μετά από πολλές παλινωδίες θα κατορθώσουν, μεταφέροντας ξυλεία από τη Σαμάρεια, όπου κατέκοψαν ολόκληρα δάση, να κατασκευάσουν πολιορκητικές μηχανές, και να καταλάβουν την ιερή πόλη.
